Μπορεί στην πρόσφατη ψηφοφορία των προπονητών να μην πήρε τις απαραίτητες ψήφους για να βρίσκεται στην κορυφαία 11αδα της χρονιάς ωστόσο θεωρώ ότι αυτό έγινε περισσότερο γιατί δεν ήξεραν σε ποια θέση να τον χρησιμοποιήσουν. Εκτός απ’ τον Ματθαίο Θωνιάτη που με τον ερχομό του Γενάρη άλλαξε την εικόνα της ομάδας δείχνοντας ότι είναι ένας απ’ τους κορυφαίος ποδοσφαιριστές (αν όχι ο κορυφαίος) της κατηγορίας εξαιρετική χρονιά έκανε και ο Μάρτιν Βλαντιμίροφ.
Η ήρεμη δύναμη της ομάδας αφού όχι μόνο στις προπονήσεις αλλά και στους αγώνες πρόκειται για ένα παιδί χαμηλών τόνων, χαμογελαστό και τυπικό σε όλα.
Ο 25χρονος ποδοσφαιριστής του ΔΙΑ λοιπόν πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της χρονιάς σαν στόπερ, στο πλάι του Κυριάκου Μαριά.
Ο Γιάννης Μανούσογλου ήθελε έναν παίκτη στο πλάι του Μαριά. Ο Σωτίρι ήταν τραυματίας και δεν κατάφερε να βοηθήσει, Καράλιαμης και Δημόπουλος φάνηκε να μην υπολογίζονται για βασικοί από ένα σημείο και μετά οπότε η ομάδα ή θα έπρεπε μετά και την αποχώρηση του Ζιώγα να πάρει άλλο παίκτη εκεί είτε να βρεθεί μια λύση εκ των έσω.
Ο προπονητής των κυπελλούχων έχοντας δοκιμάσει κάποια στιγμή και στον Δίκαιο παλιότερα τον Βλαντιμίροφ σε εκείνη την θέση το έκανε με ευκολία και φέτος. Προτίμησε να τον μεταφέρει λίγα μέτρα πιο πίσω παίρνοντας τον απ’ τον χώρο της μεσαίας γραμμής και τοποθετώντας τον στα στόπερ.
Εκείνος όχι απλά «κούμπωσε» αλλά έκανε και ένα καταπληκτικό πρωτάθλημα. Πάρα πολλές μπάλες πέρασαν απ’ τα πόδια του και επειδή από ένα σημείο και μετά σχεδόν τα μετρούσα τα λάθη του μπορεί να περνούσε ένα ολόκληρο ματς και να έκανε μία ή δύο λάθος πάσες.
Ένα πραγματικό «κομπιούτερ» στα χέρια του Γιάννη Μανούσογλου αφού ήξερε να διαβάζει τόσο καλά το ματς και παρότι δεν ήταν κλασικό στόπερ μπορούσε να βγαίνει πρώτος στις μπάλες η να παίρνει καλές τοποθετήσεις βοηθώντας παράλληλα και την ομάδα στον στην κυκλοφορία.
