Ραούλ Μπράβο μίλησε στην «Εξέδρα» για την πιθανή έλευση του Βαλβέρδε στον πάγκο, τη φετινή πορεία του Ολυμπιακού και τις δραματικές στιγμές που πέρασε όταν ήρθε αντιμέτωπος με τα καλάσνικοφ στο σπίτι του συμπαίκτη του, Χέσους Ντάτολο.
– Ραούλ, φέτος έχεις κάνει ρεκόρ! Τα προηγούμενα χρόνια είχες παίξει συνολικά 18 παιχνίδια, αλλά από την αρχή της σεζόν έχεις αγωνιστεί σε 38 από τα 41 παιχνίδια του Ολυμπιακού. Εχεις μόνο ένα παιχνίδι λιγότερο από τον Νικοπολίδη και γενικώς δείχνεις άλλο αγωνιστικό πρόσωπο. Τι άλλαξε και πώς εκλαμβάνεις όλη αυτή την αλλαγή και πού θεωρείσαι βασικό κομμάτι της ομάδας;
«Δεν πιστεύω ότι ήταν δύο χρόνια χωρίς αγώνες. Την πρώτη σεζόν το πράγμα ήταν ξεκάθαρο: Υπήρξε ένας τραυματισμός, αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή έπαιζα σε όλα τα ματς. Στο πρωτάθλημα, στο Τσάμπιονς Λιγκ με τη Βέρντερ που νικήσαμε στη Βρέμη, κόντρα στη Ρεάλ, στη ρεβάνς. Προέκυψε μια ατυχία, ένας τραυματισμός, που με άφησε εκτός για πέντε μήνες. Ενας τραυματισμός, που αρχικά θα μπορούσε να είναι για δύο μήνες, αλλά δεν αντιμετωπίστηκε σωστά από την αρχή, δεν εντοπίστηκε άμεσα ποιο ακριβώς ήταν το πρόβλημα και τελικά έμεινα πέντε μήνες εκτός.
Και εκεί δεν έχει ευθύνη ο ποδοσφαιριστής. Δεν έπαιξα όλη την πρώτη σεζόν, αλλά επέστρεψα στα τελευταία τρία ματς πρωταθλήματος, πήραμε το πρωτάθλημα, έπαιξα στον τελικό του Κυπέλλου με τον Αρη, πήραμε το Κύπελλο. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις έναν παίκτη ότι δεν έπαιξε, αφού συνέβη αυτό που συνέβη. Οσο για τη δεύτερη σεζόν, ίσως λόγω χαρακτήρα, έχεις μια κακή αντίδραση για την οποία μετανιώνεις στη συνέχεια. Τσακώθηκα με τον προπονητή, αυτός είναι που αποφασίζει και εκεί έχεις τις λιγότερες πιθανότητες για να παίξεις».
– Τελικά, μήπως τα προηγούμενα δύο χρόνια έχασες και εσύ και ο Ολυμπιακός από το γεγονός ότι δεν έπαιζες;
«Είναι καλό να νιώθεις ότι έλειψες στην ομάδα, ότι σε χρειάζεται, γιατί αυτό σημαίνει ότι όταν παίζεις κάνεις καλά τη δουλειά σου».
– Εχεις ακόμη έναν χρόνο συμβόλαιο με τον Ολυμπιακό. Ξέχωρα απ’ αυτό, βλέπεις τον εαυτό σου να μένει για πολλά χρόνια σ’ αυτή την ομάδα ή θα σε ενδιέφερε να επιστρέψεις στην Ισπανία;
«Η πρόθεσή μου είναι να μείνω για αρκετά χρόνια ακόμα στον Ολυμπιακό. Η ευκαιρία που σου δίνει αυτή η ομάδα να παίζεις σε έναν κορυφαίο σύλλογο στην Ελλάδα και σε μια διοργάνωση όπως το Τσάμπιονς Λιγκ, είναι μοναδική. Αν ο σύλλογος αποφασίσει ότι θέλει να μείνω, δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα και δεν θα αργούσαμε να τα βρούμε. Προς το παρόν, πάντως, δεν έχει γίνει καμία σχετική κουβέντα».
– Πάντως, ο κόσμος δείχνει ότι θέλει να μείνεις με τις εκδηλώσεις προς το πρόσωπό σου…
«Είναι ωραίο να σε στηρίζει ο κόσμος και να νιώθεις την αγάπη του. Αν λείπει ο κόσμος ή είναι εναντίον σου, αυτόματα δεν μπορείς να αποδώσεις το ίδιο. Η παρουσία τους είναι πολύ σημαντική και θέλουμε τους φιλάθλους στο πλευρό μας».
– Θα έχεις μάθει ότι το όνομα του Ερνέστο Βαλβέρδε συζητιέται και πάλι για την ομάδα και όλα δείχνουν ότι θα επιστρέψει. Είχατε κάποια προβλήματα στη συνύπαρξή σας, έγιναν διάφορα. Πιστεύεις ότι μία νέα συνύπαρξή σας θα είναι αρμονική αυτήν τη φορά;
«Θα καπνίσουμε την πίπα της ειρήνης με τον Βαλβέρδε, ε; Οχι, εντάξει, αυτά θεωρώ ότι ανήκουν στο παρελθόν. Ο προπονητής δεν με υπολόγιζε πολύ, στη συνέχεια αποφάσισε να επιστρέψει στην Ισπανία και μεταξύ μας δεν υπήρχε πρόβλημα. Μιλήσαμε σε φιλικό τόνο, χωρίς κανένα πρόβλημα, φέρθηκα σαν κύριος, του ευχήθηκα να τα πάει καλά στην Πριμέρα Ντιβισιόν και το πράγμα δεν τελείωσε τόσο άσχημα όπως φαίνονταν ότι θα τελείωνε».
– Ποια είναι η άποψή σου για όσα λέγονται περί επιστροφής των Τζόρτζεβιτς και Κοβάσεβιτς στην ομάδα από συγκεκριμένο πόστο;
«Είναι πρώην συμπαίκτες, τα πηγαίνω καλά μαζί τους και θα ήταν ωραίο να τους έχουμε εδώ, να συναναστρεφόμαστε κάθε μέρα με ανθρώπους που τα πάμε καλά. Οποιοσδήποτε έχει ζήσει τον Ολυμπιακό από μέσα είναι ξεκάθαρο ότι μπορεί να προσφέρει, γιατί ξέρει τον σύλλογο, ξέρει τι χρειάζεται ένας ποδοσφαιριστής και σίγουρα θα ήταν καλό για τον σύλλογο. Το θέμα, βεβαίως, αφορά τη διοίκηση και δεν είμαι εγώ αρμόδιος για να πω τι θα έπρεπε να γίνει».
«Λες και μας είχαν καταραστεί»
– Πώς εξηγείς το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός έχασε τόσους πολλούς βαθμούς μέσα στο Καραϊσκάκη και μάλιστα σε σχετικά εύκολα παιχνίδια;
«Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Φέτος έχουν συμβεί διάφορα περίεργα, πράγματα που δεν είναι φυσιολογικά. Πράγματι, υπήρξαν αγώνες όπου η ομάδα δεν έπαιξε καλά, που ίσως και να μην άξιζε τη νίκη, αλλά υπήρξαν και άλλα πολλά παιχνίδια, όπου η ομάδα έδειχνε να αντιμετωπίζει μια ‘κατάρα’: Από τη μια τα δοκάρια, από την άλλη ένας τερματοφύλακας που κάνει την εμφάνιση της ζωής του… Συνέβησαν πράγματα που δεν είναι φυσιολογικό να συμβαίνουν με τόση συχνότητα.
Στο 90ό λεπτό χαμένη ευκαιρία, ο τερματοφύλακας κάνει την απόκρουση της καριέρας του, πολλά πράγματα… Πιστεύω ότι στο ποδόσφαιρο αυτές οι λεπτομέρειες σου δίνουν και σου παίρνουν πολλά. Γιατί, πολλές φορές, είσαι πολύ ανώτερος από τον αντίπαλο, αλλά δεν καταφέρνεις να σκοράρεις. Και άλλες δεν είσαι καλός και από μια σπόντα βάζεις γκολ και νικάς. Φέτος, μας συνέβη πολλές φορές η πρώτη περίπτωση, ότι αξίζαμε περισσότερα και δεν τα πήραμε».
«Λείπουν ο Κριστιάνο και ο Μέσι μας»
– Η ισοπαλία με την Ξάνθη ουσιαστικά οριστικοποίησε την απώλεια του φετινού πρωταθλήματος. Τι σημαίνει αυτή η απώλεια για την ομάδα και για εσένα προσωπικά; Πώς αντιμετωπίζετε αυτό το γεγονός;
«Η απώλεια του πρωταθλήματος είναι μια αρκετά μεγάλη απογοήτευση, γιατί η ομάδα το κατακτούσε σταθερά τα τελευταία χρόνια και ήταν σχεδόν υποχρέωση για εμάς. Είναι μια πολύ μεγάλη απογοήτευση όταν χάνεις το πρωτάθλημα και ειδικά με τον τρόπο που το χάνουμε εμείς, αφού ουσιαστικά το χάσαμε στο Καραϊσκάκης, όπου πετάξαμε πολλούς βαθμούς. Αν είχαμε νικήσει δύο-τρία ματς περισσότερα, όπως κάναμε σταθερά τα τελευταία χρόνια στην έδρα μας, τότε η εξέλιξη θα ήταν σίγουρα διαφορετική».
– Ξέχωρα από την ατυχία, όμως, ο Ολυμπιακός έχει δείξει ένα πολύ άσχημο πρόσωπο, ειδικά στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος. Υπάρχει κάτι που να έφταιξε, κάτι που μπορείς να εξηγήσεις;
«Δεν θα ήξερα να εξηγήσω ακριβώς γιατί δώσαμε αυτή την εικόνα, ειδικά στο δεύτερο μισό της περιόδου. Πράγματι, η ομάδα σε κάποια ματς δεν ήταν στο επίπεδο που θα έπρεπε να είναι. Είτε έλλειψη συγκέντρωσης είτε τα πολλά ματς, η αλήθεια είναι ότι δεν μπορώ να εξηγήσω γιατί συνέβη αυτό. Σίγουρα, πάντως, και οι τραυματισμοί έπαιξαν τον ρόλο τους. Οι δύο καλύτεροι παίκτες μας πέρυσι, ο Ντουντού και ο Γκαλέτι, φέτος δεν έπαιξαν καθόλου.
Είναι σαν να βγάζεις από την Μπαρτσελόνα τον Μέσι και τον Τσάβι. Παραμένει η Μπαρτσελόνα, αλλά δεν είναι η ίδια, γιατί ο Μέσι σου κερδίζει πολλούς βαθμούς και ο Τσάβι το ίδιο. Ή ο Κριστιάνο Ρονάλντο στη Ρεάλ, για τέτοια απώλεια μιλάμε. Οι δύο πιο σημαντικοί παίκτες μας ήταν εκτός και αυτό επηρεάζει σίγουρα την ομάδα».
– Πόσο επηρέασε την ομάδα το γεγονός ότι έγιναν τρεις αλλαγές προπονητών; Αρχικά ήρθε ο Κετσπάγια, μετά ανέλαβε για λίγο ο Μπάντοβιτς, ύστερα ήρθε ο Ζίκο και τώρα πάλι ο Μπάντοβιτς. Σας αποσυντόνισε αυτό το πράγμα;
«Οι αλλαγές προπονητών είναι πρωτίστως θέμα της διοίκησης, αλλά σίγουρα επηρεάζει και τους ποδοσφαιριστές, αν και δεν θα ήξερα να σου πω πώς ακριβώς και σε τι βαθμό. Είναι αλήθεια ότι δεν είναι καλό σε μια ομάδα να αλλάζει συνήθειες και τρόπους δουλειάς κάθε τρεις μήνες, καθώς ο ποδοσφαιριστής έχει μάθει έναν συγκεκριμένο τρόπο προπόνησης και μετά έρχεται ένας προπονητής και τα αλλάζει όλα. Αυτό σίγουρα δεν είναι καλό. Δεν πιστεύω, όμως, ότι είναι ένας βασικός λόγος για να δικαιολογηθεί η κακή σεζόν».
«Δικαίωμα του προέδρου τι θα κάνει με τα συμβόλαιά μας»
– Ως το τέλος της σεζόν μένουν δύο παιχνίδια της κανονικής διάρκειας του πρωταθλήματος και άλλα έξι για τα πλέι οφ, όπου ο Ολυμπιακός θα κυνηγήσει την έξοδο στο Τσάμπιονς Λιγκ. Είστε έτοιμοι να αντεπεξέλθετε; Θα μπορέσετε να βρείτε τις δυνάμεις που φαίνεται στο γήπεδο ότι σας λείπουν;
«Αν η ομάδα δεν έχει τις δυνάμεις για να αντεπεξέλθει στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος και τα πλέι οφ, θα πρέπει να τις βρει από κάπου και οπωσδήποτε. Εχοντας αποτύχει στο πρωτάθλημα, αν και δεν πρόκειται να τα παρατήσουμε μέχρι την τελευταία αγωνιστική, η ομάδα θα πρέπει να δείξει αφοσιωμένη στον στόχο της δεύτερης θέσης, όχι μόνο για το τι σημαίνει για τον σύλλογο, αλλά και για κάθε ποδοσφαιριστή η συμμετοχή στο Τσάμπιονς Λιγκ.
Το να παίζεις μόνο στο πρωτάθλημα δεν γεμίζει έναν ποδοσφαιριστή, δεν έχει την ίδια πείνα που νιώθει όταν παίζει στο Τσάμπιονς Λιγκ. Μια πολύ ωραία διοργάνωση, που σου δίνει πρεστίζ, την ευκαιρία να παίζεις στα πιο εντυπωσιακά γήπεδα του κόσμου και αυτό από μόνο του αποτελεί τεράστιο κίνητρο. Οι ποδοσφαιριστές πρέπει να καταλάβουμε τι παίζεται σε αυτά τα πλέι οφ, όχι μόνο για το πρεστίζ του συλλόγου, αλλά για κάθε ποδοσφαιριστή ξεχωριστά».
– Εχετε αντιληφθεί οι παίκτες το πόσο σημαντικό και κρίσιμο είναι για την ομάδα και την οικονομική της ισχύ να βγει ο Ολυμπιακός στο Τσάμπιονς Λιγκ; Διότι, πιθανή αποτυχία ίσως να έχει επιπτώσεις και στα δικά σας συμβόλαια, όπως σας είχε πει πρόσφατα και ο κ. Κόκκαλης.
«Το οικονομικό είναι θέμα του συλλόγου. Ο πρόεδρος είναι αυτός που δίνει τις εντολές και για ό,τι και αν κάνει έχει το απόλυτο δικαίωμα. Αν θέλει να πληρώσει λιγότερα, τα χρήματα είναι δικά του, ο σύλλογος είναι δικός του και θα πρέπει να τον διαχειριστεί με τον καλύτερο τρόπο που εκείνος κρίνει».
– Πιστεύεις ότι «χρωστάτε» κάτι στον Σ. Κόκκαλη; Φέτος έχει έρθει πολλές φορές, αλλά δεν είδε τα αποτελέσματα που ήθελε…
«Κατ’ αρχήν, οφείλουμε στους εαυτούς μας. Για την αγάπη στον σύλλογο, για την αγάπη στη φανέλα, ένας ποδοσφαιριστής δεν πρέπει να οφείλει τίποτα σε έναν πρόεδρο, αλλά να μπαίνει στο γήπεδο και να δίνει τα πάντα, να… αδειάζει από κάθε άποψη. Αν το κάνει αυτό, θα νιώθει καλά με τον εαυτό του».
«Θέλω να το ξεχάσω»
Πριν από σχεδόν μία εβδομάδα, ο Ραούλ Μπράβο και ο Χεσούς Ντάτολο πέρασαν κάποιες από τις πιο τρομακτικές στιγμές της ζωής τους. Την ώρα που παρακολουθούσαν την αναμέτρηση της Νάπολι με τη Γιουβέντους στη βίλα του Αργεντινού, δύο διαρρήκτες εισέβαλαν στο οίκημα με την απειλή καλάσνικοφ. Ο Ισπανός προσπαθεί να ξεχάσει αυτές τις στιγμές και γι’ αυτό δεν θέλησε να επεκταθεί σε λεπτομέρειες: «Δεν θα ήθελα να μιλήσω γι’ αυτό. Ανήκει στην ιδιωτική μου ζωή και δεν θέλω να το σχολιάσω. Δεν έχω μιλήσει με κανέναν γι’ αυτό και δεν θα το κάνω. Είναι κάτι προσωπικό. Θέλω να το αφήσω πίσω, να το ξεχάσω».
