Στην αποκάλυψη πως πολλοί προσπάθησαν να τον διώξουν από την ΑΕΚ προέβη ο Ίσμαελ Μπλάνκο. Ο Αργεντινός άσος, παρότι επιθετικός, έκανε ελάχιστες ντρίπλες στη συνέντευξη που παραχώρησε στο συνδρομητικό κανάλι της «NOVA» μιλώντας για όλα όσα έζησε την τετραετία που πέρασε στην Ελλάδα. Δεν παρέλειψε ακόμα να ευχαριστήσει τον κόσμο της ΑΕΚ, εξαιτίας των οποίων όπως χαρακτηριστικά τόνισε φεύγει «γεμάτος», ενώ έδωσε την υπόσχεσή του πως μια μέρα θα επιστρέψει προκειμένου να «κλείσει» κάποιους λογαριασμούς που άφησε ανοικτούς.
Για τη συνεργασία του με την ΑΕΚ το 2007:
«Είχα στα χέρια μου αυτή την πρόταση απ’ την ΑΕΚ. Ήταν όνειρό μου να παίξω στην Ευρώπη. Είχε έρθει η στιγμή να φύγω από το σύλλογό μου. Προερχόμουν από μια πολύ καλή σεζόν. Ήρθε η πρόταση της ΑΕΚ, δεν το σκέφτηκα δεύτερη στιγμή και είπα στον εκπρόσωπό μου ότι θέλω να παίξω στην Ευρώπη και να έρθω σε έναν σπουδαίο σύλλογο όπως είναι η ΑΕΚ.
Όταν ήρθα για πρώτη φορά, ήρθα με την καλύτερη διάθεση. Με τη διάθεση που έχει κάθε ποδοσφαιριστής όταν πάει σε έναν νέο σύλλογο. Πάντα άκουγα και έβλεπα στην τηλεόραση άλλους ποδοσφαιριστές που είχαν παίξει στην Ευρώπη και μιλούσαν για την Ευρώπη, ότι ήταν όλα τόσο ωραία. Εγώ με το που πάτησα το πόδι μου εδώ ευτυχώς προσαρμόστηκα άμεσα, προσπάθησα να εκπληρώσω τους στόχους μου και σιγά – σιγά τα κατάφερνα.
Μπορεί να μην έκανα προετοιμασία με την ΑΕΚ, αλλά είχα προετοιμαστεί με την Κολόν, άρα όταν ήρθε η πρόταση της ΑΕΚ ήμουν έτοιμος και η φυσική μου κατάσταση ήταν σε πολύ καλό επίπεδο. Δεν ήμουν σε άριστη κατάσταση, αλλά σε επίπεδο ικανό για να είμαι ανταγωνιστικός. Σε ότι αφορά στα γκολ, αυτή είναι η δουλειά μου, αφού είμαι επιθετικός και πρέπει να σκοράρω. Ευτυχώς που προσαρμόστηκα γρήγορα σ’ αυτό που ήθελε ο σύλλογος και οι συμπαίκτες μου, οι οποίοι ήταν εξαιρετικοί μαζί μου. Εκείνη την εποχή στην ΑΕΚ είχαμε μεγάλα ονόματα και έμπειρους παίκτες που με βοήθησαν πολύ να προσαρμοστώ στο ελληνικό στυλ παιχνιδιού και στην καθημερινότητα».
Για το πρώτο του γκολ με την ΑΕΚ:
«Πάντα είχα πει ότι όταν αρχίζεις με το “δεξί”, είναι πολύ καλό. Το πρώτο μου γκολ στο πρωτάθλημα ήταν με τον Ατρόμητο. Πάντα το θυμάμαι γιατί είναι ξεχωριστό, αφού είναι το πρώτο μου γκολ στην Ευρώπη με τη φανέλα της ΑΕΚ. Ευτυχώς από τότε συνέχισα να σκοράρω και να αποκτώ αυτοπεποίθηση για να πετύχω όλα όσα ήθελα».
Για τον Θωμά Μαύρο, με τον οποίο τον συνέκριναν απ’ τα πρώτα του παιχνίδια: «Όντως ξέρω ποιος είναι. Ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με συνέκριναν αρκετά γιατί είχαμε το ίδιο μαλλί και την ίδια κίνηση. Πρόκειται για τον μεγαλύτερο σκόρερ της ΑΕΚ και είμαι χαρούμενος που τον γνώρισα. Και μόνο το γεγονός που με συγκρίνουν με έναν τέτοιο παίκτη με κάνει περήφανο. Ο κάθε ποδοσφαιριστής όμως χαρακτηρίζει τη δική του εποχή. Εγώ προσπάθησα να κινηθώ στα βήματά του, αλλά αυτός έχει πετύχει πολλά περισσότερα γκολ από εμένα (γέλια)».
Για τις έξι νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια, στην αρχή της περιόδου:
«Δε θυμάμαι με λεπτομέρειες την αρχή εκείνης της σεζόν, αλλά είχαμε αρχίσει πάρα πολύ καλά. Διαθέταμε ένα έμπειρο σύνολο που ήξερε να ελέγχει το παιχνίδι και τα “μεγάλα” ονόματα δεν ήταν βεντέτες κι εμείς προσπαθούσαμε να τους μιμηθούμε. Όλα αυτά συνέτειναν ώστε το σύνολο να λειτουργεί σωστά».
Για το γκολ στο 4-0 επί του Ολυμπιακού:
«Βεβαίως και το θυμάμαι, αφού ήταν το πρώτο μου γκολ σε ντέρμπι στην Ελλάδα. Δεν ήξερα πως είναι το κλίμα, αλλά τελικά ήταν εκπληκτικό. Το στάδιο ήταν γεμάτο και τώρα που το θυμάμαι μου σηκώνεται η τρίχα. Το να πετύχω γκολ σ’ αυτό το ντέρμπι ήταν μια τρέλα για εμένα. Είδα πως το πανηγύρισε ο κόσμος. Το να νικάς σε ένα ντέρμπι 4-0 σου δίνει άλλη ώθηση. Ήμουν τυχερός που πέτυχα γκολ σε ένα τέτοιο ντέρμπι».
Για το τελευταίο παιχνίδι του πρωταθλήματος με τον Αστέρα Τρίπολης και τη φιέστα των οπαδών της ΑΕΚ:
«Εννοείται πως πιστεύω ότι έπρεπε να κατακτήσουμε τον τίτλο εκείνη την περίοδο. Νιώθω πρωταθλητής μέσα στο γήπεδο, όμως στα “χαρτιά” δεν το κατακτήσαμε, κάτι που δεν καταλαβαίνω. Σε κάποιους που το διηγήθηκα, ούτε κι αυτοί το κατάλαβαν. Νομίζω ότι όλη η ομάδα εκείνης της σεζόν ένιωσε πρωταθλήτρια, τουλάχιστον εντός αγωνιστικού χώρου. Θυμάμαι με τον Αστέρα, στο οποίο ο Ζήκος έχασε δύο πέναλτι, ενώ στο παρελθόν δεν εκτελούσε πέναλτι. Είχαμε πει ότι έπρεπε να νικήσουμε σ’ αυτό το παιχνίδι, επομένως ήταν κάτι ιδιαίτερο, αφού ήταν το τελευταίο του Ζήκου. Κρίμα που δεν πέτυχε γκολ, ευτυχώς νικήσαμε. Η αλήθεια είναι ότι από εκείνο το ματς θυμάμαι τον τρόπο που πανηγύρισε ο κόσμος. Είχε τα ίδια αισθήματα με εμάς. Ότι δηλαδή εμείς είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα. Μετά στα πλέϊ οφ όμως φαινόταν ότι η ομάδα δεν ήταν καλά ψυχολογικά».
Για τον συμπαίκτη Ριβάλντο:
«Όντως ήταν μια σπουδαία εμπειρία. Όταν επέστρεψα για λίγο στην Αργεντινή με ρωτούσαν πως είναι να παίζεις με τον Ριβάλντο. Με ρωτούσαν και δεν ήξερα να τους απαντήσω. Εκτός βέβαια απ’ το να τους πω ότι ήμουν συμπαίκτης με κάποιον που έγραψε ιστορία στο ποδόσφαιρο. Όπως έχω πει πολλές φορές αυτό που με εντυπωσίασε στον Ριβάλντο ήταν η ταπεινότητά του. Ήταν ένας απλός άνθρωπος, ταπεινός, παρά τα όσα έχει κατακτήσει στη ζωή του. Αυτό είναι το στοιχείο που με εντυπωσίασε σ’ αυτόν, εκτός βεβαίως όλων των ποδοσφαιρικών στοιχείων που έχει. Εγώ πάντα δίνω σημασία στην προσωπικότητα, περισσότερο απ’ ότι στο ποδοσφαιρικό κομμάτι. Προσπαθώ μάλιστα να αντιγράψω αυτά τα στοιχεία που μ’ αρέσουν».
Για τις αλλαγές στην επόμενη περίοδο (έφυγαν Λυμπερόπουλος, Ριβάλντο, Δέλλας, Ζήκος):
«Η αλήθεια είναι ότι άλλαξε σχεδόν όλη η ομάδα. Μου φαινόταν ότι ήμουν ο πιο “παλιός” στην ομάδα, αν και ήμουν μόνο έναν χρόνο στο σύλλογο. Σχεδόν όλοι που ήταν στην πρώτη σεζόν μου, είχαν φύγει. Ο νέος προπονητής είχε πολύ όρεξη, ήρθε με τη διάθεση να δημιουργήσει κάτι πολύ δυνατό. Έπρεπε γρήγορα να “δέσει” ένα σύνολο, κάτι πολύ δύσκολο. Ούτε καν θυμάμαι πόσοι πολλοί ποδοσφαιριστές έφυγαν τότε. Έτσι είναι δύσκολο να δημιουργήσεις μια ομάδα. Θέλει υπομονή και πολλή δουλειά. Δυστυχώς δεν τα πήγαμε καλά. Ο προπονητής ήταν άτυχος, αν και εμείς κάναμε το καλύτερο δυνατό. Μείναμε εκτός Ευρώπης από μια Κυπριακή ομάδα και στη συνέχεια στο πρωτάθλημα δεν είχαμε καλή πορεία. Δυστυχώς για τον προπονητή που έμεινε λίγες αγωνιστικές, δεν ήταν η πορεία που όλοι επιθυμούσαμε».
Για το 3-3 με τον Θρασύβουλο κι αν αυτό σηματοδότησε το “τέλος” εκείνης της ομάδας:
«Ήταν ένα “περίεργο” παιχνίδι γιατί νικούσαμε στην αρχή και στο τέλος φύγαμε με ισοπαλία. Ήταν πολύ περίεργο. Μας κόστισε πολύ γιατί όταν μια μεγάλη ομάδα νικάει με 3-0 και στο τέλος έρχεται ισόπαλη με 3-3, σημαίνει ότι κάτι δεν έκανε σωστά. Δε θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες απ’ το συγκεκριμένο ματς, αλλά ήταν “σκληρό” για εμάς και μας επηρέασε πολύ ψυχολογικά».
Για το γκολ στην Ξάνθη, στις 8 Νοεμβρίου 2008 και την αφιέρωση στον Αντώνη Ρίκκα:
«Ήδη το είχα στο μυαλό μου να του αφιερώσω το γκολ (στον Ρίκκα). Ήθελα να του αφιερώσω αυτή τη στιγμή. Έτσι είμαι ως χαρακτήρας. Του το αφιέρωσα γιατί είναι ένας εξαιρετικός χαρακτήρας. Μου έχει κάνει μεγάλη εντύπωση η συμπεριφορά του, η ταπεινότητά του. Είναι πολύ απλό παιδί, ενώ είναι και αξιόλογος ποδοσφαιριστής. Ο τραυματισμός τον άφησε πίσω και είναι δύσκολο, το ξέρω, αλλά πρέπει να επανέλθει. Πιστεύω ότι ήταν η καλύτερη τιμή που θα μπορούσα να του κάνω. Να του αφιερώσω δηλαδή ένα γκολ και να το πετύχω μόνο γι’ αυτόν».
Για το αν η νίκη με 1-5 στις Σέρρες αποτελούσε το καλύτερο παιχνίδι του, αλλά και της ΑΕΚ, στο δεύτερο γύρο:
«Ήμουν χαρούμενος όταν η ομάδα νικούσε και μάλιστα με δικά μου γκολ. Υπάρχουν παιχνίδια που βγαίνουν όλες οι ενέργειες και άλλα που τίποτα δεν πάει καλά. Εγώ πάντα προσπαθώ να βοηθήσω την ομάδα μου και προσωπικά να σκοράρω. Αυτό είναι το σημαντικό και η μεγαλύτερη δυνατή βοήθεια που θα μπορούσα να προσφέρω».
Για τον τελικό κυπέλλου 2009 με τον Ολυμπιακό:
«Θα περάσει πολύς καιρός για να ξεχάσω αυτό το παιχνίδι. Πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις. Νικούσαμε 2-0, μας ισοφάρισαν, πέρασαν μπροστά, τους ισοφαρίσαμε και μετά στα πέναλτι ούτε καν θυμάμαι, 15, 16 χτυπήσαμε η κάθε ομάδα και για κακή μας τύχη δεν τα καταφέραμε στα πέναλτι και ο αντίπαλος πήρε το τρόπαιο. Θυμάμαι όμως ότι ήταν ένας εκπληκτικός τελικός. Νομίζω ότι εκείνο το κύπελλο το χάσαμε κατά τη διάρκεια του ενενηνταλέπτου. Στην τελευταία φάση πέτυχε ένα γκολ ο Άγγλος (ο Ντάρμπισιρ) με μια κεφαλιά στη μεγάλη περιοχή κι έτσι μας πήρε μέσα απ’ τα χέρια το κύπελλο».
Για το ότι έγινε ο δεύτερος ξένος παίκτης στην Ελλάδα, μετά τον Βαζέχα που αναδείχθηκε δύο φορές πρώτος σκόρερ…
«Στα δύο πρώτα χρόνια και κυρίως τον δεύτερο, θα μπορούσα να πετύχω ακόμα περισσότερα γκολ. Βέβαια ήταν κάπως δύσκολο γιατί δε δημιουργήσαμε και πολλές ευκαιρίες σαν ομάδα. Με τη βοήθεια όμως όλων των συμπαικτών μου κατάφερα να βγω για δεύτερη σεζόν πρώτος σκόρερ στο πρωτάθλημα. Ήταν κάτι σπουδαίο να τα καταφέρω την πρώτη σεζόν και τη δεύτερη να μοιραστώ την κορυφή με τον Γκαλέτι. Είχα την ευκαιρία να σκοράρω κόντρα στον Εργοτέλη, αλλά έχασα ένα πέναλτι και αν δεν το είχα χάσει, θα ήμουν μόνος στην κορυφή των σκόρερς. Το καλύτερο είναι ότι μετά το παιχνίδι ο τερματοφύλακας που απέκρουσε το πέναλτι ήθελε τη φανέλα μου. Εγώ ήθελα να τον “σκοτώσω”.»
Για το ξεκίνημα με το δεξί, το 2009-10, εναντίον του Ατρόμητου και για την αφετηρία μίας συνεργασίας που φάνηκε να είχε μέλλον, με τον Νέμεθ:
«Νομίζω ότι αυτό το παιχνίδι το διαχειριστήκαμε αρκετά καλά. Είχα την τύχη να σκοράρω και πάλι κόντρα στον Ατρόμητο. Πάντα όμως όταν αρχίζεις καλά ένα παιχνίδι ή έχεις κάποιον που συνεργάζεσαι καλά μέσα στο παιχνίδι, όπως για παράδειγμα ο Λυμπερόπουλος, είναι καλό. Σε εκείνο το ματς είχα τον Νέμεθ, με τον οποίο είχα καλή συνεργασία, αφού μου έδωσε δύο ασίστ, αλλά εκμεταλλεύθηκα τη μία. Από εκεί και πέρα ήταν επιλογή του προπονητή ποιος θα παίζει στην κορυφή της επίθεσης και ποιος λίγο πιο πίσω».
Για τη μείωση στην παραγωγή των τερμάτων. Προσωπικό ή επηρεάστηκες από την εικόνα της ομάδας:
«Μετά τη δεύτερη σεζόν δυσκολευόμουν αρκετά να πετύχω γκολ γιατί συνολικά η ομάδα δε δημιουργούσε πολλές ευκαιρίες. Σε αντίθεση με την πρώτη σεζόν, στην οποία σε κάθε ματς είχα 3-4 ευκαιρίες για γκολ. Όλοι είχαν το ρόλο τους και γνώριζαν σε ποιον έπρεπε να δώσουν τη μπάλα για να πετύχει το γκολ. Από εκεί και πέρα η κατάσταση στην τρίτη σεζόν έγινε πιο δύσκολη, αφού δεν είχα πολλές ευκαιρίες. Βέβαια παίζουν και οι αντίπαλοι. Δεν μου άφηναν πολλούς χώρους, αν και παίζουν ρόλο και οι συνθήκες του παιχνιδιού. Αυτοί είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν κατάφερα να πετύχω τόσα γκολ, όσα τα πρώτα δύο χρόνια. Ο βασικός λόγος είναι ότι δεν είχα τόσες ευκαιρίες».
Σκοράροντας στην Τούμπα, συνέχισε την παράδοση εναντίον του ΠΑΟΚ:
«Ναι έχω δημιουργήσει μια παράδοση, αλλά έχει παίξει ρόλο και η τύχη. Τυχαίνει να σκοράρω εναντίον του ΠΑΟΚ, ειδικά στην έδρα του. Προπονούμαι όμως και παίζω σε όλα τα παιχνίδια με τον ίδιο τρόπο, Γα να μπορέσω να σκοράρω σε κάθε παιχνίδι. Να κάνω τη δουλειά μου. Αφού είμαι επιθετικός πρέπει να σκοράρω. Είχα την τύχη πάντως να πετύχω αρκετά γκολ στην έδρα του ΠΑΟΚ. Είναι ένα απ’ τα παιχνίδια που ο κόσμος βλέπει με διαφορετικό μάτι. Είμαι όμως επαγγελματίας και δε διαλέγω παιχνίδια. Τα αντιμετωπίζω όλα το ίδιο. Αυτό το σερί μου πάντως βασίζεται και στην τύχη».
Για το τελευταίο παιχνίδι της σεζόν, στα play off, με τον Ολυμπιακό, στο οποίο η ΑΕΚ νίκησε με γκολ του Μπλάνκο και ο Ολυμπιακός κατετάγη στην πέμπτη θέση:
«Ήταν ένα ακόμα ντέρμπι, στο οποίο νικήσαμε. Γνωρίζουμε ότι ο κόσμος “πεθαίνει” για να νικάμε τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό, αλλά κυρίως τον Ολυμπιακό. Κι εμείς βεβαίως θέλουμε να νικάμε στα ντέρμπι. Εμένα δεν με ενδιέφερε αν θα έμενε πέμπτος ή έκτος ο Ολυμπιακός. Πάντα έμπαινα μέσα στο γήπεδο για να πετύχω ό, τι καλύτερο στην επίθεση, έτσι ώστε να πετύχουμε τους στόχους μας. Πάντα μπαίναμε στο γήπεδο για τη νίκη, χωρίς να ενδιαφερόμαστε ποιος θα είναι πρώτος ή τελευταίος. Είχαμε νοοτροπία νικητή κι αυτή είναι και η προσωπική νοοτροπία μου».
Για το πρώτο ευρωπαϊκό γκολ, με τη Χετάφε:
«Στο παιχνίδι με τη Χετάφε στο Ολυμπιακό Στάδιο ήταν το πρώτο μου ευρωπαϊκό γκολ, κόντρα σε μια ομάδα που προέρχεται από ένα απ’ τα καλύτερα πρωταθλήματα στην Ευρώπη. Ομάδα υψηλού επιπέδου. Ήταν σημαντικό γιατί είχα σκοράρει και με το γκολ μου ισοφάρισε η ομάδα. Ήταν το πρώτο μου στην Ευρώπη. Ήταν ιδιαίτερο και για έναν ακόμα λόγο, αφού ήταν ασυνήθιστος ο τρόπος που σκόραρα (σ.σ. με τακουνάκι). Ήταν κάτι σπουδαίο το οποίο το θυμάμαι ακόμα. Επίσης το γκολ ήταν απέναντι σε έναν Αργεντινό τερματοφύλακα, με τον οποίο είχαμε κοντραριστεί και στην Αργεντινή και πάντα σκόραρα εναντίον του. Επομένως είμαι περήφανος που πέτυχα το πρώτο ευρωπαϊκό μου γκολ κόντρα σε μια ομάδα όπως η Χετάφε».
Για το γεγονός ότι σε εκείνο το ματς είχε μπει αλλαγή και οι οπαδοί φωνάζοντας το όνομά του ζητούσαν επιτακτικά την είσοδό του στον αγωνιστικό χώρο:
«Πάντα με ρωτούν πως νιώθω όταν ο κόσμος φωνάζει το όνομά μου. Η αλήθεια είναι ότι κατά πρώτον με κάνει περήφανο. Αυτό δείχνει ότι ο κόσμος εκτιμάει τη δουλειά που κάνω, άρα είναι ωραίο να με ζητάει ο κόσμος. Το ίδιο είχε κάνει και σ’ εκείνο το ματς (με τη Χετάφε), το θυμάμαι. Μπήκα και πέτυχα γκολ. Νιώθω μεγάλη ευγνωμοσύνη για τον κόσμο της ΑΕΚ, το λέω μέσα απ’ την καρδιά μου και πάντα θα θυμάμαι τον τρόπο με τον οποίο μου συμπεριφέρθηκε. Μέχρι την τελευταία στιγμή με στήριξε και μακάρι να υπήρχε συνέχεια. Δεν ξέρω πως να το εκφράσω».
Για το γκολ νίκης εναντίον του Ολυμπιακού, τη σεζόν 2010-11 και το χατ τρικ στον αγώνα κυπέλλου με τον Πανθρακικό:
«Και το φετινό γκολ ήταν πολύ σημαντικό. Στο τελευταίο λεπτό κρίθηκε ένα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και ήταν μια απ’ τις πιο ευχάριστες αναμνήσεις απ’ το φετινό πρωτάθλημα, όπως και τα γκολ στο πρώτο παιχνίδι του κυπέλλου. Ήταν αποφασιστικά γκολ γιατί άρχισα να ανεβαίνω ψυχολογικά. Για κάποιο λόγο, μη ποδοσφαιρικό, δεν είχα αρχίσει καλά τη σεζόν. Αυτά τα γκολ με βοήθησαν και απέδειξα σε όλους ότι είμαι αυτός που ήξεραν. Από τότε φυσικά άρχισε η πορεία για την κατάκτηση του κυπέλλου. Ήταν μια νίκη σε κομβικό σημείο κόντρα στον Πανθρακικό και αυτό το κύπελλο ήταν το πρώτο που κατέκτησα στην Ελλάδα με τη φανέλα της ΑΕΚ και είμαι πολύ χαρούμενος που τα καταφέραμε».
Για τη δυσκολία του γκολ με τον Εργοτέλη στο Παγκρήτιο:
«Έχω πετύχει ακόμα πιο δύσκολα γκολ. Εγώ όταν μπαίνω στον αγωνιστικό χώρο πάντα προσπαθώ να νικήσω τον τερματοφύλακα με οποιοδήποτε τρόπο. Ήταν μια περίεργη φάση, στην οποία χρειάστηκε να κινηθώ γρήγορα. Ήμουν πεσμένος και αμέσως σηκώθηκα για να σουτάρω στον αέρα Δεν είναι το πιο δύσκολο που έχω πετύχει. Έχω πετύχει και πιο δύσκολα, όπως αυτό με τη Χετάφε. Δεν ήταν εύκολο να πετύχω εκείνο το γκολ, αφού είχα αμυντικό πίσω μου και με περίμενε ο τερματοφύλακας. Όλα αυτά είναι στιγμές σ’ ένα ποδοσφαιρικό αγώνα, είναι ιδιαίτερες φάσεις».
Για τις πιο έντονες αναμνήσεις του:
«Υπάρχουν πολλές ιδιαίτερες στιγμές. Ο καθένας έχει τις δικές του. Εγώ για παράδειγμα θυμάμαι τον χαμένο τελικό, το πρώτο μου παιχνίδι με τη φανέλα της ΑΕΚ στο οποίο πέτυχα δύο γκολ. Θα θυμάμαι το ντέρμπι (με τον Ολυμπιακό). Θα έχω πάντα στο μυαλό μου ότι νικήσαμε με δικό μου γκολ. Υπάρχουν πολλές αναμνήσεις και όλες είναι πολύ σημαντικές. Μπορεί ο καθένας να δίνει την ξεχωριστή αξία σε κάποια, αλλά όλες έχουν τη δική τους σημασία».
Για το αν στα 4 χρόνια που παρέμεινε στην ΑΕΚ εκπλήρωσε τα όνειρά του, που είχε ερχόμενος στην Ελλάδα:
«Σε ότι αφορά στους στόχους που είχα θέσει ερχόμενος εδώ, τους εκπλήρωσα σχεδόν όλους. Έχουν μείνει 1-2 εκκρεμότητες, τις οποίες ελπίζω να “κλείσω” κάποια στιγμή με την ΑΕΚ. Πριν επιστρέψω οριστικά στην Αργεντινή θέλω να ξανάρθω στην ΑΕΚ για να τους εκπληρώσω. Από εκεί και πέρα φεύγω έχοντας στα χέρια μου ένα κύπελλο που είναι και η τελευταία ανάμνηση. Φεύγω με έναν τίτλο, αν και ήταν εξαιρετικό αν κατακτούσαμε το πρωτάθλημα. Αυτό λείπει, κάτι στο οποίο φτάσαμε κοντά την πρώτη σεζόν. Γενικά όμως φεύγω έχοντας ικανοποιήσει σχεδόν όλες τις επιθυμίες μου. Φεύγω “γεμάτος” κυρίως απ’ τη συμπεριφορά του κόσμου που έκανε ό, τι μπορούσε. Με εμένα πάντοτε ήταν εκδηλωτικός και θέλω να τους εκφράσω την απόλυτη ευχαρίστησή μου. Αυτό μόνο».
Για τους τελευταίους μήνες στην ΑΕΚ:
«Η αλήθεια είναι ότι πέρασα αρκετά δύσκολα. Εγώ άντεξα μέχρι το τέλος του συμβολαίου μου, αν και έπρεπε να διαχειριστώ μια δύσκολη κατάσταση κι ευτυχώς είχα τη στήριξη της οικογένειάς μου. Αυτό με βοήθησε πάρα πολύ. Τα τελευταία 2,5 χρόνια πολλά έχουν αλλάξει στη σκέψη μου. Πολλοί είπαν πολλά για εμένα, εγώ όμως έκανα πάντα τη δουλειά μου, προσέφερα πολλά στο σύλλογο. Από ποδοσφαιρικής άποψης κανένας δεν μπορεί να μου προσάψει κάτι. Υπήρχαν βέβαια πολλοί που προσπάθησαν να με διώξουν απ’ την ΑΕΚ. Αυτό όμως δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο, γιατί ποδοσφαιρικά κανένας δεν μπορεί να με κατηγορήσει. Πιστεύω ότι έκαναν πολλά για να με διώξουν, εγώ όμως πάντα ήμουν δυνατός γιατί έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Αυτό που θέλω κι αυτό που υπόσχομαι στον εαυτό μου θα το κάνω. Δεν υποχωρώ ποτέ. Πολλοί δεν με έκριναν σωστά και γι’ αυτό με πονάει που φεύγω μ’ αυτό τον τρόπο».
Τα καλύτερά του γκολ:
«Το πρώτο γκολ κόντρα στον Ατρόμητο, στο ντεμπούτο μου με την ΑΕΚ. Το πρώτο γκολ στην Ευρώπη και τώρα που το σκέφτομαι περισσότερο, το γκολ απέναντι στον ΠΑΟΚ, τότε που ο πατέρας μου είχε φύγει απ’ τη ζωή (σ.σ. ΑΕΚ – ΠΑΟΚ 2-0, την περίοδο 2007-08). Είχα γυρίσει άμεσα απ’ την Αργεντινή, αν και ήταν δύσκολη στιγμή για εμένα. Ο προπονητής επέλεξε να αγωνιστώ και εκείνο ήταν ένα γκολ, το οποίο σίγουρα θα θυμάμαι για πάντα».
Το καλύτερο παιχνίδι:
«Υπάρχουν αρκετά σημαντικά παιχνίδια και δεν ξέρω ποιο να διαλέξω. Υπάρχουν ματς στα οποία είχα πολύ καλή απόδοση, αλλά δεν είχα σκοράρει. Όλοι βλέπουν τον Ίσμαελ ως σκόρερ και σε ποια παιχνίδια έχει πετύχει γκολ. Κάποιες φορές η δουλειά που κάνει κάποιος στον αγωνιστικό χώρο δε φαίνεται. Νομίζω πάντως ότι έχω κάνει αρκετά καλά παιχνίδια, αλλά δεν ξέρω ποιο να επιλέξω».
Δύσκολη στιγμή:
«Μια άσχημη στιγμή που συνέβη τώρα πρόσφατα είναι το αυτογκόλ κόντρα στον Παναθηναϊκό, γιατί πολλοί είπαν διάφορα για εμένα. Ότι δήθεν είχα συμφωνήσει με τον Παναθηναϊκό. Αυτά δημοσιεύθηκαν στον Τύπο, με τα οποία ήθελαν να κάνουν τον κόσμο να ξεχάσει όσα είχα κάνει τα προηγούμενα χρόνια. Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω. Αυτά υπάρχουν όμως στο χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά δεν έχουν να κάνουν με το πραγματικό ποδόσφαιρο. Αυτό που με θλίβει είναι ότι δεν είχαν δόση αλήθειας. Εγώ δεν απάντησα σ’ αυτά τα δημοσιεύματα και της ανθρώπους που εκφράστηκαν έτσι για εμένα, γιατί πάντα έλεγα ότι θα απαντήσω στον αγωνιστικό χώρο και πάντα σκεφτόμουν ότι κανείς δε θα με διώξει και δε θα μου αλλάξει αυτό που έχω μέσα στο μυαλό μου. Εκτιμώ και αγαπώ την ΑΕΚ για όλα αυτά που μου έχει προσφέρει. Θα την έχω πάντα μέσα στην καρδιά μου. Στην Ελλάδα θα επιστρέψω μόνο για να αγωνιστώ με τη φανέλα της ΑΕΚ. Αυτό νιώθω και ελπίζω κάποια στιγμή να επιστρέψω στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να αγωνιστώ στην ΑΕΚ».
Καλύτερος προπονητής:
«Πάντα λέω ότι κάθε προπονητής φέρνει κάτι καλό στην ομάδα. Τα αρνητικά τα αφήνω εκτός. Για εμένα όλοι οι προπονητές είναι σημαντικοί γιατί ο καθένας προσθέτει τα δικά του στοιχεία στην ομάδα, τα οποία προσπαθώ να αφομοιώσω για να προοδεύσω ποδοσφαιρικά. Αν και δε θυμάμαι καλά, στην πορεία μου στην ΑΕΚ είχαμε 5-6 προπονητές. Με τον Μανόλο (Χιμένεθ) τελευταίο χρονικά. Πάντα έπαιρνα απ’ όλους τα καλύτερα γιατί ήθελα να γίνω κι εγώ καλύτερος. Για τον τελευταίο χρόνο θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Χιμένεθ γιατί από την πρώτη στιγμή που ήρθε ήταν ξεκάθαρος μαζί μου. Μου μίλησε πρόσωπο με πρόσωπο κάτι που εδώ λίγοι κάνουν. Πάντα μου έκρυβαν πράγματα ή έλεγαν ψέματα πίσω απ’ την πλάτη μου, για να τους πιστέψει ο κόσμος. Δεν έλεγαν όμως την αλήθεια. Όταν ήρθε ο Χιμένεθ μου είπε ότι εάν το άξιζα, θα έπαιζα κι αυτό μου έδωσε δύναμη για να μπορέσω να συνεχίσω, γιατί πριν απ’ αυτόν δεν αγωνιζόμουν. Ήμουν σχεδόν αποκλεισμένος. Κάτι σαν “νεκρός”. Ευτυχώς που εμφανίσθηκε ο Χιμένεθ, με ανέβασε ψυχολογικά με την όρεξη που είχε για δουλειά κι έτσι επανήλθα.
Ο Φερέρ ήταν λίγο πιο σκληρός σε σχέση μ’ αυτά που είχα συνηθίσει στην Αργεντινή. Έκανα όμως ακριβώς ό, τι μου έλεγε στην προπόνηση. Καθημερινά μου μάθαινε πολλά πράγματα, τα οποία ο ίδιος γνώριζε από τον προηγούμενο χρόνο παραμονής του στην Ελλάδα. Μου έλεγε πως να κινηθώ στον αγωνιστικό χώρο και η αλήθεια είναι ότι έμαθα πάρα πολλά απ’ αυτόν και χάρη σ’ αυτόν μπόρεσα και προσαρμόσθηκα γρήγορα στην Ελλάδα. Θέλω να τον ευχαριστήσω για όλα».
Καλύτερος συμπαίκτης:
«Έχουν περάσει πολλοί. Κάθε χρονιά ερχόντουσαν αρκετοί. Είχα την τύχη από την πρώτη χρονιά να συνεργαστώ με Αργεντινούς ποδοσφαιριστές κι αυτό με βοήθησε πολύ. Για μένα όλοι είναι εξίσου σημαντικοί, αν και διαφορετικοί. Ανάλογα με την αγωνιστική τους κατάσταση ήταν πιο εκδηλωτικοί, άλλοι δεν επηρεαζόντουσαν από τα αγωνιστικά και είχαν πάντα ίδια συμπεριφορά. Εγώ είτε με Έλληνες είτε με ξένους είχα πάντα την ίδια συμπεριφορά και καλές σχέσεις. Στο παιχνίδι πάντα διασκέδαζα γιατί ήξερα ότι είμαι μακριά απ’ την οικογένειά μου και ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να επιβιώσω. Όλοι όσοι με γνωρίζουν προσωπικά ξέρουν ότι αντιμετωπίζω τις καταστάσεις με χαμόγελο. Άρα για εμένα όλοι είναι σημαντικοί. Είμαι ικανοποιημένος απ’ τη συνεργασία που είχα με όλους και πάντα λέω ότι είναι συνάδελφοί μου».
Για το τατουάζ στα ελληνικά:
«Έχω ένα τατουάζ, αν θυμάμαι καλά το έκανα τον δεύτερο χρόνο. Ήθελα να κάνω κάτι ελληνικό και το έγραψα με ελληνικά γράμματα. Μου το έδειξαν κάποιοι φίλοι, μου άρεσε και το έκανα. Ήθελα να κρατήσω κάτι απ’ την Ελλάδα αφού έπαιξα εδώ και απ’ τη στιγμή που μου αρέσουν αυτά τα τατουάζ και αφού αφορούσε πρόσωπο της οικογένειάς μου είπα να το κάνω. Είναι κάτι ξεχωριστό».
Για τον κόσμο:
«Νομίζω ότι τους φιλάθλους τους κέρδισα με τη δουλειά μου. Πάντα δουλεύω για να κάνω το καλύτερο δυνατό. Με την προσπάθεια που έχω καταβάλλει, την ταπεινότητα που με χαρακτηρίζει, κατάφερα και κέρδισα τον κόσμο. Δέθηκα με τους φιλάθλους της ΑΕΚ 100%. Υπάρχουν βέβαια στιγμές που δεν μπορείς να τους ικανοποιήσεις όλους, αλλά πιστεύω ότι αυτά τα τέσσερα χρόνια, η πλειοψηφία των φιλάθλων μας με στήριζε».
