Σε μια μακροσκελή, απολαυστική συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, ο Στέφανος Νικήτας, μίλησε στο xxsports.org για την καραντίνα, το πρωτάθλημα , περιγράφει την οικογένεια του ΑΟ Πυλίου και το πως η ομάδα ξεπερνούσε τις κρίσεις. Παράλληλα, “πλέκει το εγκώμιο” του Δημήτρη Χρυσόπουλου, αλλά και της διοίκησης.
Ακόμη, αναφέρεται στις οικονομικές αλλαγές που θα υπάρξουν και τίθεται υπέρ της ύπαρξης ενός συλλόγου ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών. Επιπρόσθετα, κάνει λόγο για το μέλλον του στον ΑΟ Πυλίου, τον κόσμο, την άποψή του για αν η ομάδα μπορεί να ανταποκριθεί στις Εθνικές Κατηγορίες, για την συνύπαρξή του με τον Πέτρο Χατζηβασίλη και την θέση που προτιμά να αγωνίζεται. Τέλος, παραθέτει την δική του άποψη για την ομάδα της καρδίας του τον Αστέρα Μασσάρων και κλείνει με μια αστεία ιστορία.
Ας περάσουμε αναλυτικά στην συνέντευξη.
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικότερα, πως είσαι και πως πέρασες την κατάσταση της καραντίνας;
“Περάσαμε λίγο δύσκολα, ήμασταν στο σπίτι κλεισμένοι. Προσπάθησα να αθλούμαι, πήγαινα βόλτες με το ποδήλατο και γενικότερα πράγματα που είχαν να κάνουν με άθληση. “
Η άποψή σου για την απόφαση που πάρθηκε σχετικά με τα πρωταθλήματα;
“Κοίταξε σίγουρα κάποια απόφαση έπρεπε να βγει. Το να μην βγει καθόλου πρωταθλητής για εμένα σίγουρα δεν ήταν σωστό, έπρεπε να βγάλουν μια απόφαση η οποία νομίζω ότι ήταν η πιο δίκαιη γιατί είχανε μείνει έξι στροφές για το τέλος του πρωταθλήματος.”
Τόσο ο Δημήτρης Χρυσόπουλος, όσο και ο Θοδωρής Πάχος ανέφεραν πως θα προτιμούσαν να το πανηγύριζαν στο γήπεδο, φαντάζομαι συμφωνείς μαζί τους;
“Εννοείται πως ήθελα πανηγυρίσω το πρωτάθλημα στο γήπεδο. Παλεύαμε τόσους μήνες, σίγουρα ήτανε κάτι πρωτόγνωρο για εμάς ο Κορωνοϊός, αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι, το πρωτάθλημα, παραμένει πρωτάθλημα.”
Να πάρουμε τα πράγματα ιεραρχικά, είχες κι άλλες προτάσεις, τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε να μετακομίσεις από την Ρόδο στην Κω για τον ΑΟ Πυλίου;
“Σίγουρα ήθελα να ζήσω κάτι καινούργιο, να αγωνιστώ και σε μια ομάδα εκτός νησιού της Ρόδου. Μου άρεσε το πρόγραμμα και η φιλοσοφία που είχε ο ΑΟ Πυλίου, υπήρχε ένας στόχος το πρωτάθλημα. Επίσης είχα κάποιους γνωστούς εκεί και δεν ήθελα και πολύ να πειστώ για να πάω στην ομάδα.”
Το δικό σου γενικό σχόλιο για όλη την ποδοσφαιρική χρονιά;
“Πιστεύω ήτανε μια περίεργη θα έλεγα χρονιά. Χωρίς Ρόδο, χωρίς Διαγόρα, χωρίς Ιάλυσο. Πιστεύω ήτανε η πιο δίκαιη χρονιά, να το πούμε και έτσι. Δύσκολη σίγουρα για εμάς, περίεργη με καλές ομάδες, όλα σχεδόν τα παιχνίδια ήταν ντέρμπι.”
Ποιο θεωρείς ότι ήταν το “κλειδί” του ΑΟ Πυλίου;
“Πιστεύω ότι ήταν το καλό κλίμα που είχαμε όλοι μαζί μέσα στα αποδυτήρια. Ένα πάρα πολύ ωραίο κλίμα, κάτι που σίγουρα το έκανε το προπονητής μας, ο Δημήτρης ο Χρυσόπουλος. Έκανε τα πάντα για εμάς και εμείς τα πάντα γι’ αυτόν.
Μου δίνεις μια καλή πάσα, γιατί ήθελα να σε ρωτήσω για τον Δημήτρη Χρυσόπουλο. Πες μας γι’ αυτόν ως χαρακτήρα και ως προπονητή.
“Ο Δημήτρης Χρυσόπουλος πιστεύω ότι είναι αν όχι ο καλύτερος ένας από τους καλύτερους προπονητές που έχω συνεργαστεί. Έκανε τρομερή δουλειά στην προπόνηση, ασχολούνταν και με τους μικρούς και με τους μεγάλους ξεχωριστά. Σαν άνθρωπος, νομίζω ότι δεν έχω συναντήσει ξανά καλύτερο άνθρωπο έξω απ’ το γήπεδο. Δηλαδή εμάς, τα παιδιά που ήμασταν από άλλο νησί, ειδικά εμάς, όχι μόνο εμάς μην παρεξηγηθώ, μας είχε σαν παιδιά του, μας πρόσεχε σαν παιδιά του.”
Πόσο δυσκολότερο είναι για μια ομάδα ενός νησιού εκτός Ρόδου να κάνει πρωταθλητισμό;
“Σίγουρα είναι πιο δύσκολο, σίγουρα είναι πιο πολλά τα έξοδα γιατί κάθε εβδομάδα είχαμε ταξίδι. Ήρθαμε γύρω στις δώδεκα φορές Ρόδο, πήγαμε Κάρπαθο, Λέρο… πολύ πιο μεγάλο μπάτζετ σε ταξίδια, αλλά πιστεύω ότι αυτά τα ξέρουν καλύτερα οι αρμόδιοι.”
Ποιο θεωρείς ότι ήταν το σημαντικότερο παιχνίδι για την ομάδα; Aν και νομίζω ότι εύκολα μαντεύει κανείς…
“Εντάξει, καταλαβαίνεις ότι αυτό ήταν το παιχνίδι με τα Μαριτσά στο Πυλί. Όταν βάλαμε το γκολ στο 90′ και έληξε ο αγώνας, νομίζω ότι εκεί είπαμε πως δεν το χάνουμε!”
Παραλίγο να σκοράρεις εσύ σε εκείνη την φάση Στέφανε…
“Παραλίγο αλλά…(παύση γέλιου), δεν μας έκανε το χατίρι. Μπήκε βέβαια μετά το έβαλε ο Γιάννης και όλα πήγαν καλά, αυτό είναι που μετράει.”
Φαντάζομαι ότι υπήρξαν κρίσεις μέσα στην χρονιά. Αν ισχύει, πως ξεπεράστηκαν;
“Κρίσεις υπάρχουν σε κάθε οικογένεια, γιατί εμείς οικογένεια ήμασταν. Εντάξει τα δεχόμασταν όλα και ο ένας και ο άλλος. Ο προπονητής, η διοίκηση, τα αφήναμε όλα πίσω και πηγαίναμε για έναν στόχο την κατάκτηση του πρωταθλήματος. “
Ο ρόλος της διοίκησης πόσο σημαντικός ήταν;
“Η διοίκηση έπαιξε τον μεγαλύτερο ρόλο για να πετύχουμε τον στόχο μας.”
Ποια είναι η θέση σου για τις οικονομικές αλλαγές που έγιναν και πρόκειται να γίνουν στον χώρο του ποδοσφαίρου;
“Έπρεπε εδώ και πολύ καιρό να γίνει αυτό, να υπάρξουν κάποιες μειώσεις. Να υπάρξει και η ίδια αντιμετώπιση από τις ομάδες, δηλαδή πάμε έξι φορές την εβδομάδα για προπόνηση και μια ο αγώνας επτά. Δεν γίνεται να μην αμειβόμαστε, πρέπει να αμειβόμαστε με τις ημέρες που δουλεύουμε. Δεν πιστεύω ότι είμαστε ερασιτέχνες πλέον, ναι μεν λέγεται ερασιτεχνικό, αλλά απασχολούμαστε επτά φορές την βδομάδα.”
Θεωρείς ότι έχει ξεφύγει δηλαδή από τα ερασιτεχνικά πλαίσια το τοπικό μας;
“Εννοείται ότι έχει ξεφύγει και από πιο παλιά, όχι τώρα. Πιστεύω όμως επίσης ότι θα βρεθούν ομάδες που θα θέλουν να πρωταγωνιστήσουν και θα δώσουν χρήματα.”
Δεν πιστεύεις δηλαδή, ότι κάποιοι θα αναθεωρήσουν;
“Σίγουρα μετά από αυτό που έγινε ναι. Σίγουρα όμως θα βρεθούν ομάδες που δεν θα αναθεωρήσουν γιατί κάποιοι “διψάνε” για πρωτάθλημα και νομίζω θα είναι ευκαιρία τους. Επομένως σίγουρα κάποιους θα τους επηρεάσει, αλλά για κάποιους είναι ευκαιρία.”
Φημολογείται πως θα υπάρξει ίδρυση συλλόγου, που θα προστατεύει τα δικαιώματα των ερασιτεχνών ποδοσφαιριστών, είσαι υπέρ αυτού;
“Εννοείται πως είμαι υπέρ, είχε ανεβάσει και ο Παναγιώτης ο Ατματζίδης που είχε αγωνιστεί και στην Ρόδο, όπως θα θυμάστε μια πολύ ωραία ανακοίνωση, σε εσάς το διάβασα για είμαι ειλικρινής. Σίγουρα πρέπει να δημιουργηθεί ένας σύλλογος που να ασχολείται με τα δικαιώματα του ερασιτέχνη. Να μας ασφαλίζει σε περίπτωση για παράδειγμα τραυματισμών γιατί είμαστε και εμείς στον αέρα.”
Επανερχόμενοι στα του ΑΟ Πυλίου, μπορείς να σκεφτείς την πιο έντονη συναισθηματικά στιγμή που έζησες;
“Νομίζω ότι το παιχνίδι με τα Μαριτσά, στον δεύτερο γύρο και πάλι, τα έχει κερδίσει όλα! Όλο αυτό που έγινε, με τον τρόπο που κερδίσαμε στο ενενήντα, με τον κόσμο μετά να μας περιμένει, ήτανε νομίζω το καλύτερο παιχνίδι συναισθηματικά.”
Ένα σχόλιο για τον κόσμο; Πως αυτός δέχθηκε εσάς που δεν ήσασταν από το νησί και πως αντιμετώπισε την ομάδα;
“Κοιτάξτε…ο κόσμος είναι ένα πολύ περίεργο κομμάτι. Στην αρχή δεν είχαμε σχεδόν καθόλου κόσμο, σιγά – σιγά παιχνίδι με παιχνίδι, νίκη με νίκη κερδίσαμε κι αυτούς. Τους φέραμε πίσω και μετά ήτανε σε κάθε παιχνίδι μαζί μας. Ακόμα και στην Ρόδο, ερχόντουσαν σαράντα – πενήντα άτομα μαζί μας. Για να σε καλύψω και στο προηγούμενο σκέλος της ερώτησης, εμάς ο κόσμος μας αγαπήσε πιο πολύ απ’ ότι αυτούς που ήτανε εκεί στην Κω. Όπου πηγαίναμε μας έδειχναν με το δάχτυλο.
Τις προάλλες, ο Θοδωρής Πάχος, μας ανέλυσε το πλάνο που υπάρχει ως σκέψη. Ένα σχόλιο για το μέλλον σου, αν θέλεις να μείνεις και αν θεωρείς πως η ομάδα μπορεί να ανταποκριθεί στην όποια Εθνική κατηγορία αγωνιστεί;”
“Σίγουρα πρέπει αρχικά να βγει η απόφαση, να τελειώσει όλο αυτό με τις κατηγορίες για να ξέρουν και οι άνθρωποι τι προγραμματισμό θα κάνουν. Εγώ σίγουρα θα μιλήσω ξανά με τον πρόεδρο και την διοίκηση του ΑΟ Πυλίου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να αγωνιστώ ξανά εκεί και πιστεύω ότι η ομάδα με βάση και το πλάνο που υπάρχει ως σκέψη, νομίζω ότι θα καταφέρει να μείνει στην κατηγορία.”
Ανέφερες πριν, ότι θα μιλήσεις ξανά με την διοίκηση, υπήρξε κάποια πρώτη επαφή;
“Πρώτη επαφή, δεν έχει γίνει. Περιμένουμε, περιμένω και εγώ περιμένουν και αυτοί οι άνθρωποι να δούνε τις εξελίξεις και νομίζω ότι μετά θα υπάρχει.”
Πες μας για την συνύπαρξή σου με τον Πέτρο Χατζηβασίλη στο κέντρο της άμυνας, ήταν εύκολο να συνεργαστείτε;
“Κοίτα, είχα κατέβει πρώτη φορά στην ομάδα στο φιλικό με τον Ιάλυσο, δεν είχα κάνει προετοιμασία με την υπόλοιπη ομάδα. Έπαιξα λοιπόν, πίσω στα στόπερ με τον Χατζηβασίλη, νομίζω δεν χρειάστηκε πάρα πολύς χρόνος. Μιλήσαμε, δέσαμε από την πρώτη στιγμή και νομίζω είναι το καλύτερο στόπερ που έχει αυτή την στιγμή η κατηγορία. Φάνηκε, το παιδί είχε επτά – οκτώ γκολ, έπαιξε και δεξί μπακ, ασταμάτητα τρεξίματα, πολύ καλός στο κεφάλι, δεν νομίζω να υπάρχει καλύτερος στόπερ αυτή την στιγμή.”
Φέτος σε είδαμε αποκλειστικά και μόνο στο κέντρο της άμυνας, αλλά αγωνίζεσαι και στον χώρο τους κέντρου. Προτιμάς να αγωνίζεσαι ως κεντρικός κεντρικός αμυντικός ή στο κέντρο;
“Σίγουρα ήθελα να παίξω στο κέντρο! Αλλά σε συζήτηση με τον προπονητή μου και επειδή ήμουνα και χωρίς προετοιμασία, φοβόμασταν πολύ τους τραυματισμούς, επειδή εγώ είχα και πολλούς μικροτραυματισμούς. Αποφασίσαμε λοιπόν να μείνω στο κέντρο της άμυνας.”
Από τον Αστέρα Μασσάρων, ξεκίνησες, τον τίμησες και δεν έχεις κρύψει ποτέ την αγάπη σου γι’ αυτόν. Θες να μας πεις την άποψή σου γι’ αυτόν και το πλάνο το οποίο έχει θέσει;
“Κοίτα, ο Αστέρας εννοείται πως είναι η ομάδα της καρδίας μας. Όλων θεωρώ τον Μασσαρενών, εδώ στο χωριό. Σίγουρα με πονάει να βλέπω την ομάδα στην Β’ κατηγορία. Γιατί έχουμε ζήσει και πολύ μεγάλες στιγμές, Το πρότζεκτ που έχει μπει σίγουρα είναι καλό, αλλά θέλει πολύ χρόνο. Δεν πρέπει να κρίνουμε τα παιδιά από τώρα, υπομονή, δουλειά και πρέπει να βοηθήσουμε όλοι μαζί την ομάδα.”
Κλείνοντας θα μπορούσες να μας πεις την πιο αστεία στιγμή που βίωσες κατά την διάρκεια της χρονιάς;
“Υπήρχανε πολλές χαρούμενες και αστείες στιγμές. Αλλά, αυτός που πειράζαμε συνέχεια είναι ο Μανώλης ο Συντιχάκης(γέλιο). Μια μέρα, φύγαμε περίπου δέκα λεπτά πιο νωρίς από την προπόνηση, με τον Χατζηβασίλη και του πήραμε το αμάξι. Δεν το είχε καταλάβει και επέστρεψε στο σπίτι με τα πόδια, νόμιζε ότι είχε έρθει στην προπόνηση με τα πόδια. Όταν πήγε σπίτι και είδε πως έλειπε το αμάξι του, μας πήρε τηλέφωνο.”
Στέφανε σε ευχαριστώ πολύ για την συνέντευξη!
“Και εγώ σε ευχαριστώ! Συγχαρητήρια και για την ιστοσελίδα σας και την πολύ καλή δουλεία που κάνετε!”
