Είχα την τύχη και την χαρά να παρακολουθήσω από πέρυσι μεγάλο μέρος αυτής της προσπάθειας της Ε.Α.ΚΑ απ’ την περσινή χρονιά και τον τίτλο αλλά και την φετινή μεταδίδοντας για λογαριασμό του giafkasports σχεδόν όλους τους αγώνες της ομάδας στην Γ’ Εθνική. Αρχικά στο πλαστικό, στην Κω και μετά στο ανακαινισμένο κλειστό της Καλύμνου που ευτυχώς που ανέβηκε η ομάδα και οι διαδικασίες έτρεξαν πιο γρήγορα.
Έζησα από κοντά την προσπάθεια της διοίκησης , του Μανώλη του Κοπανέζου και όλων των ανθρώπων που ήταν κοντά αφού η Κάλυμνος ουσιαστικά ζούσε και ανέπνεε για αυτήν την προσπάθεια της Ε.Α.ΚΑ με τον κόσμο να δίνει δυναμικό παρών όλη την χρονιά και αρκετούς επιχειρηματίες να προσφέρουν ότι μπορούν οικονομικά για το μπάσκετ της Καλύμνου.
Μόνο μπράβο αξίζουν σε αυτά τα παιδιά , κυρίως τους Καλύμνιους αλλά και όλα τους αθλητές που προσπάθησαν για να έρθει ο στόχος ο οποίος για πολλούς λόγους – δεν είναι της παρούσης – δεν ήρθε μετά τη σημερινή ήττα απέναντι στη Νίκη Αμαρουσίου. Ο Γιώργος Μαύρος πάλεψε με νύχια και με δόντια σε ένα μεγάλο μέρος της σεζον όντας και αυτός που ανέβασε την ομάδα στην Γ’ Εθνική και αυτό είναι κάτι που θα μείνει για πάντα στην ιστορία.
Ο Χρήστος Μυριούνης ήρθε σε μια δύσκολη εποχή, στην αρχή είδε πράγματα που δεν του άρεσαν στο αγωνιστικό κομμάτι, του πήρε λίγο χρόνο όπως ήταν λογικό να τα διορθώσει και η ομάδα στα τελευταία παιχνίδια έπαιξε καλό μπάσκετ αλλά δυστυχώς ο δρόμος ήταν πολύ δύσκολο να έχει γυρισμό μετά τις πολλές ήττες και μάλιστα αρκετές από αυτές στις λεπτομέρειες.
Πολλά πολλά μπράβο λοιπόν στον Μανώλη Κοπανέζο, σε όλη την διοίκηση και όσους δούλεψαν 24 ώρες το 24ωρο για αυτήν ομάδα, στον Γιώργο Μαύρο που έδωσε και την ψυχή του, και στον Χρήστο Μυριούνη που ανέλαβε μια δύσκολη αποστολή και πάλεψε μέχρι το τέλος με ψηλά το κεφάλι.
Πολλά μπράβο σε κάθε Καλύμνιο που κάθε Κυριακή ήταν εκεί όταν ομάδες με μεγαλύτερη ιστορία και περισσότερα χρόνια στην κατηγορία δεν μαζεύουν ούτε 50 άτομα.
Είστε μάγκες , συνεχίστε…
