«Σαφώς πέρασα πέντε δύσκολα χρόνια», τονίζει ο Λουκάς Βύντρα σε συνέντευξή του στο ΕΘΝΟΣΠΟΡ αναφερόμενος στις αποδοκιμασίες που δεχόταν στην πρώτη περίοδο της παρουσίας του.
Διαβάστε την συνέντευξη του
Έχεις ακούσει όλα αυτά τα χρόνια, τα χίλια μύρια… Θα λύγιζαν ακόμα και οι πέτρες! Κι εσύ στάθηκες «βράχος»… Δεν έφθασες κάποια στιγμή στο «αμήν»;
Έφτασα, όχι μία ή δύο, αλλά αρκετές φορές!
Και…; Πώς ένιωθες, πώς το ξεπερνούσες; Δεν είναι ό,τι καλύτερο να σε αποδοκιμάζουν συνεχώς…
Πέρασα δύσκολες στιγμές… Φυσικά δεν είναι ευχάριστο να σε αποδοκιμάζουν. Μ’ έβριζαν στο ματς, πήγαινα για καφέ, πάλι μ’ έβριζαν, πήγαινα για φαγητό, με κοιτούσαν περίεργα, πήγαινα διακοπές, τα ίδια… Να σου πω κάτι; Μετά το γήπεδο πήγαινα σπίτι και ηρεμούσα. Εκεί έπαψα να το σκέφτομαι. Τους αγνοούσα. Έλεγα στον εαυτό μου ότι… αύριο ξημερώνει άλλη μέρα, υπάρχει παιχνίδι την Κυριακή ή την Τετάρτη, πρέπει να είσαι έτοιμος και ν’ ανταποκριθείς. Αυτό δεν μου άφηνε περιθώρια να έχω στη σκέψη μου ό,τι ο κόσμος φώναζε… Είναι αλήθεια ότι είναι πολλοί που έλεγαν και μου λένε ότι… λίγοι θ’ άντεχαν. Δεν ξέρω. Εγώ άντεξα…
Δεν αντέδρασες ποτέ… Βρήκες όμως απάντηση στο ερώτημα «γιατί εμένα»…;
Μετά τη φετινή σεζόν δεν σκέφτομαι το παρελθόν… Ζω για το σήμερα. Σαφώς πέρασα πέντε δύσκολα χρόνια. Τα πρώτα τέσσερα ήταν ακόμα χειρότερα! Όμως, μη φανταστείς ότι πήγαινα στο σπίτι και βάραγα τους τοίχους… Στεναχωριόμουνα, αναρωτήθηκα συχνά «γιατί τα πληρώνω μόνιμα εγώ», διότι περπατούσαν δέκα παίκτες μπροστά μου, δεν γινόταν τίποτα και μόλις εμφανιζόμουνα άρχιζαν να βρίζουν… Δεν βρήκα, ούτε έψαξα να βρω απαντήσεις… Κατάλαβα ότι είναι χαμένος κόπος και πως δεν θα βγάλω άκρη… Πολλά μπορεί να «έφταιγαν»! Δεν μπορείς εύκολα να μπεις στην ψυχολογία του κόσμου. Είναι ίσως πιο εύκολο να την «πληρώνει» κάποιος συνέχεια και εγώ, όπως αποδείχτηκε, ήμουνα ο πιο εύκολος στόχος…
Δεν γύρισες ποτέ ν’ απαντήσεις σε βρισιά;
Όχι. Μόνο μία φορά σήκωσα τα χέρια και χειροκρότησα ειρωνικά όσους με γιούχαραν… Νομίζω πέρυσι στο ΟΑΚΑ, στο ματς με τον Εργοτέλη. Τι άλλο να ‘κανα… Άλλος θ’ αντιδρούσε διαφορετικά αν άκουγε σχεδόν όλο το γήπεδο να τον αποδοκιμάζει…
Φέτος άλλαξαν τα πράγματα. Ο κόσμος έφθασε στο σημείο να σε αποθεώνει, να φωνάζει ρυθμικά τ όνομά σου… Νιώθεις σαν να κέρδισες ένα προσωπικό στοίχημα;
Είναι αλλιώς να σε χειροκροτούν. Δεν έβαλα κανένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Γιατί να το κάνω; Του χρόνου μπορεί να συμβούν πάλι τα ίδια. Το μόνο που έκανα ήταν να συνεχίσω να δουλεύω όπως έκανα από την πρώτη στιγμή, και στην προπόνηση και στον αγώνα. Και ν’ αδιαφορώ για τα υπόλοιπα. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο…
Αισθάνεσαι όμως δικαίωση; Πολλοί απ’ αυτούς που σε χειροκρότησαν φέτος μπορεί πέρυσι ή πρόπερσι να σε αποδοκίμαζαν επειδή ήσουνα εσύ κι όχι γιατί έπαιζες άσχημα ή έκανες λάθη…
Είναι γεγονός ότι έρχονται πολλοί και μου ζητάνε συγνώμη… Δεν θέλω να φανώ υπερβολικός, αλλά με πλησιάζει πλέον πολύς κόσμος και το κάνει αυτό. Σου λέω όμως ότι είχαν φθάσει στο σημείο να περπατάω στον δρόμο με τη γυναίκα μου και να με βρίζουν…
Πάντως και στα υπέρ σου συνθήματα αντιδράς σχεδόν με τον ίδιο τρόπο…
Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Σίγουρα χαίρεσαι όταν σε χειροκροτούν αλλά δεν μου «βγαίνει» αλλιώς, ούτε είναι θέμα πικρίας…
Και ο «παράδεισος» που σε γλίτωνε από την «κόλαση»;
Το σπίτι μου… Όταν έχεις στο σπίτι σου ηρεμία, τα έχεις όλα! Όταν φεύγω από την προπόνηση, από το γήπεδο, δεν θέλω να συζητάω για την μπάλα. Δεν είναι όλη η ζωή μας το ποδόσφαιρο. Είναι η δουλειά μας, μας αρέσει, αλλά από τη στιγμή που υπάρχει μεγάλη πίεση και φόρτιση, αγώνας κάθε τρεις μέρες, πρέπει να χαλαρώνεις… Δεν γίνεται να συζητάς συνέχεια για ποδόσφαιρο και μέσα στο σπίτι σου… Να σου πω ένα παράδειγμα… Για να δω ένα ματς στην τηλεόραση πρέπει να μου αρέσουν πολύ οι ομάδες. Μη νομίζεις ότι κάθομαι με τις ώρες και παρακολουθώ παιχνίδια… Όπως και να ‘χει, ευχαριστώ τη γυναίκα μου (Χρυσάνθη) που με… ανέχεται τόσο καιρό (από 17 χρονών) και κάνει υπομονή μαζί μου… Στα δύσκολα φαίνονται αυτοί που είναι μαζί σου… Στα εύκολα είναι όλοι καλοί…
Είπες ποτέ «δεν αντέχω άλλο, θα σηκωθώ να φύγω»;
Ναι, το ένιωσα πριν από τρία χρόνια, όταν ήθελα να πάω στη Χέρτα. Το καλοκαίρι εκείνο ήταν το χειρότερο της ζωής μου… Ναι μεν το ξεπέρασα, θέλοντας και μη, αλλά είχα απογοητευτεί πολύ γιατί, τότε, πίστευα ότι θα έφευγα… Όμως, έχουν δίκιο όσοι λένε καμιά φορά… κάθε εμπόδιο για καλό…
Δεν το μετάνιωσες; Έχεις πάψει να έχεις τάσεις φυγής;
Όχι, δεν το μετάνιωσα καθόλου! Υστέρα από 2-3 μήνες το σκεφτόμουνα και έλεγα «καλύτερα που δεν έφυγα»… Ούτε βέβαια έχω τάσεις φυγής! Δεν είχα ποτέ, με την έννοια να πω «δεν ξαναπάω στην προπόνηση αν δεν πάρω μεταγραφή, θα τα παρατήσω»… Εκείνο το διάστημα έπαιξαν ρόλο και οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου. Με πίεζαν πολύ με λάθος τρόπο. Ευτυχώς είχα στο μυαλό μου δικό μου τρόπο, πιο ομαλό, όπως πρέπει να φεύγει ένας ποδοσφαιριστής από μια ομάδα. Και δεν έκανα αυτά που μου είπαν οι άλλοι… Ευτυχώς!
Η ομάδα τι σου έλεγε;
Ότι δεν υπάρχει αντικαταστάτης και δεν μπορούν να δεχθούν την πρόταση των Γερμανών… Υπήρχε μόνο ο Μάικ (Νίλσον) και δεν έβρισκαν κάποιον δεύτερο το ίδιο καλό.
Στις «επιθέσεις» που δεχόσουνα, ένιωσες ποτέ την ομάδα να σε αφήνει ξεκρέμαστο;
Το διαχειριζόμουνα μόνος μου… Εγώ με μένα! Όμως, τη στιγμή που η ομάδα σε κρατάει, δεν σου λέει ποτέ… «δεν μας κάνεις, σήκω φύγε», σημαίνει ότι σε θέλει και σε στηρίζει…
Η «φλόγα» του εξωτερικού… καίει ακόμα μέσα σου;
Το εξωτερικό είναι πάντα μια πρόκληση, αλλά αυτή τη στιγμή δεν το σκέφτομαι. Αν έρθει κάτι καλό, θα δούμε…
Νομίζω ότι φέτος θα είναι οι πιο ήρεμες διακοπές…
Για μένα… σίγουρα!
Ήταν η καλύτερή σου σεζόν αυτή που τελείωσε;
Αν πάει καλά η ομάδα, πάνε καλά και οι παίκτες…
Δεν συνδυάζεται πάντα…
Συμφωνώ… Αν σταθώ μόνο στη δική μου απόδοση, ναι… δεν θυμάμαι κάποια καλύτερη σεζόν.
Υπάρχει κάτι ιδιαίτερο που σε βοήθησε φέτος; Έκανες τίποτα διαφορετικό σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές;
Ό,τι έκανα πάντα έκανα και φέτος… Απλά αισθάνομαι ότι ήταν η πρώτη φορά που ευχαριστήθηκα τόσο πολύ το ποδόσφαιρο. Αυτή είναι η διαφορά. Αλλιώς, και στην προπόνηση και στην προετοιμασία, δεν άλλαξα τίποτα.
Τις άλλες σεζόν γιατί δεν το ευχαριστιόσουνα το ίδιο;
Πρώτον, γιατί η ομάδα έπαιζε συνεχώς υπό πίεση, και δεύτερον, γιατί κι εγώ είχα τα γνωστά προβλήματα…
Όμως και φέτος υπήρχε πίεση για την ομάδα.
Ναι, αλλά ήταν διαφορετικά… Μην ξεχνάς ότι τις προηγούμενες χρονιές, από τον Δεκέμβριο μέναμε πίσω στη βαθμολογία. Και είναι αλλιώς ν’ απέχεις έναν ή δύο πόντους από την κορυφή και αλλιώς δέκα. Επηρεάζεται η ομάδα και ο κάθε παίχτης ξεχωριστά…
Το συναίσθημα, για το φετινό νταμπλ, είναι το ίδιο, για σένα, με αυτό του 2004;
Όχι, δεν είναι το ίδιο. Όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό, πριν από 6,5 χρόνια, δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω τι έγινε. Δεν είχα πολλές συμμετοχές εκείνο το διάστημα, ούτε είχα καταλάβει το βεληνεκές του συλλόγου. Προερχόμουν από μικρή ομάδα και δεν πρόλαβα να συνειδητοποιήσω πώς λειτουργούν τα πράγματα… Τώρα, σαφώς το ένιωσα και το χάρηκα για τα καλά! Πάνω απ’ όλα όμως ηρέμησα…
Μεσολάβησε μεγάλο διάστημα από το 2004 μέχρι το φετινό νταμπλ. Εκείνη η επιτυχία δεν είχε συνέχεια. Τι έφταιξε;
Δεν είμαι ο πλέον αρμόδιος για ν’ απαντήσω! Η αλήθεια όμως είναι ότι από την πρώτη σεζόν έφυγαν και ήρθαν αρκετοί παίκτες, άλλαξαν πολλοί προπονητές και όλα αυτά δεν βοήθησαν. Από το 2004 έως και πέρσι, ούτε καν θυμάμαι πόσοι ποδοσφαιριστές πέρασαν από εδώ. Πάντως, αν είχαμε κερδίσει τον τίτλο και την επόμενη σεζόν (2004-05), ίσως τα πράγματα να είχαν κυλήσει διαφορετικά… Θέλαμε μία νίκη στα δύο ματς, με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ, και δεν κερδίσαμε κανένα…
Πιστεύεις ότι υπάρχει και σήμερα ο ίδιος κίνδυνος;
Είναι λάθος να σκεφτόμαστε τα έξι χρόνια που πέρασαν. Βάλαμε στόχο το νταμπλ το προηγούμενο καλοκαίρι, τα καταφέραμε και στο εξής πρέπει να προσπαθήσουμε για ακόμα καλύτερες χρονιές! Τώρα έχουμε την ηρεμία για να τα καταφέρουμε!
Αυτό αποτελεί και σημαντικό κίνητρο για του χρόνου…
Ναι, οι στόχοι μας δεν αλλάζουν… Μην ξεχνάς ότι στη νέα περίοδο μας περιμένει και το Τσάμπιονς Λιγκ, που είναι έξτρα κίνητρο… Και γιατί όχι να μην παίξουμε ακόμα καλύτερο ποδόσφαιρο; Για μένα, το πιο ουσιαστικό είναι ότι σ’ ένα μήνα θα πρέπει να έχουμε ξεχάσει τη φετινή χρονιά και να σκεφθούμε πως όλα θα ξεκινήσουν πάλι από το μηδέν! Δεν θα μας πει κανείς ότι «αφού κερδίσατε τον τίτλο, ας «πάτε» τώρα χαλαρά», ή ότι «ο «άλφα» ή ο «δείνα» θα είναι βασικός…». Όλοι οι παίκτες, και ο προπονητής θ’ αρχίσουμε από το μηδέν… Είναι σαν τον ποδηλάτη που κερδίζει τον γύρο της Γαλλίας… Την επόμενη σεζόν δεν αρχίζει την προσπάθεια ένα μέτρο πιο μπροστά από τους άλλους… Όλοι στέκονται στην ίδια γραμμή, στην ίδια ευθεία! Το μεγαλύτερο κέρδος μας θα είναι η ηρεμία, αλλά στα χέρια μας δεν θα ‘χουμε τίποτα… Πρέπει να τα κερδίσουμε πάλι και να είμαστε καλύτεροι, γίνουν δεν γίνουν προσθήκες…
Ποιες είναι οι φετινές διαφορές, συγκριτικά με πέρυσι, που σας έδωσαν τον τίτλο;
Οι νίκες με τις, θεωρητικά, μικρές ομάδες… Ό,τι δεν κάναμε πέρσι… Και ο Σισέ έκανε τη διαφορά με τα 23 γκολ και ο Κατσουράνης και όλοι οι καινούργιοι παίκτες… Ακόμα, η σταθερότητα της ομάδας, η σιγουριά που εμπνέαμε και η αυτοπεποίθηση όλων των παικτών! Το θέλαμε πολύ και αυτό φαινόταν! Επιπλέον είναι ξεκάθαρο ότι μας βοήθησε και η αλλαγή προπονητή. Σε όλα… Δεν μπορεί ένας κόουτς να είναι καλός στην τακτική και να μην έχει σωστή επικοινωνία με τους παίκτες… Να κάνει καλή προπόνηση και να είναι μαλωμένος με δέκα παίκτες. Έτσι δεν θα κερδίσει τίποτα, ούτε ο ίδιος, ούτε η ομάδα… Ο κ. Νιόπλιας μας έδωσε όλες τις ελευθερίες στο γήπεδο και τα στοιχεία που είχαμε ανάγκη…
Η περιγραφή σου μοιάζει σαν να καταγράφεις τις διαφορές μεταξύ Νιόπλια και Τεν Κάτε…
Ίσως εγώ δεν μπορώ να είμαι αντικειμενικός. Από τη μία θεωρώ σημαντικό ότι ο κ. Νιόπλιας είναι Ελληνας, από την άλλη ο κ. Τεν Κάτε μαζί μου είχε σωστή συμπεριφορά. Αν ρωτήσεις άλλους ποδοσφαιριστές, ίσως σου εκφράσουν παράπονα. Θεωρώ όμως ότι είναι διαφορετικός, περίεργος χαρακτήρας…
Ο φετινός ΠΑΟ ήταν η καλύτερη ομάδα από τις… έξι προηγούμενες που έζησες;
Και η πρώτη που έζησα ήταν πολύ καλή ομάδα… Θυμάμαι ότι ήμουνα έξι μήνες εδώ και δεν είχαμε χάσει κανένα ματς! Μόνο από την Οσέρ γνωρίσαμε την ήττα στη ρεβάνς των «32» του UEFA, στη Λεωφόρο… Αν πω δεν ήταν καλή ομάδα, όπως μπορεί να πιστεύουν κάποιοι, θα πω ψέματα. Πώς ν’ ακυρώσεις εκείνους τους παίκτες που πήραν το νταμπλ; Τότε δεν είχαμε Σισέ αλλά είχαμε τον Παπαδόπουλο, δεν είχαμε Ζιλμπέρτο Σίλβα αλλά είχαμε τον Μπασινά, τον Γκονζάλες στα καλύτερά του, τον Σεϊταρίδη, τον Χένρικσεν, τον Μινχ, τον Μόρις, τον Κωνσταντίνου, τον Μικαέλσεν, τον Ολισαντέμπε, που βοήθησε παρά τους τραυματισμούς του… Για μένα, ήταν καλοί και ο Μάριτς με τον Ζουτάουτας… Ήταν όμως άλλη εποχή και δεν μπορεί να συγκριθεί με τη σημερινή, έξι χρόνια αργότερα…
Τελικά, το πρωτάθλημα το κερδίσατε εσείς ή το έχασε ο Ολυμπιακός;
Εμείς το κερδίσαμε! Γιατί να το έχασε ο Ολυμπιακός; Κι εμείς τα προηγούμενα χρόνια υπολογίσαμε βαθμούς στο ΟΑΚΑ και δεν τους πήραμε, όπως μπορεί να έγινε φέτος με τον Ολυμπιακό και το Καραϊσκάκη. Είναι η ίδια λογική! Σου εξασφαλίζει κανείς ότι αν παίξεις με τον Αλμωπό Αριδαίας θα κερδίσεις ό,τι κι αν γίνει; Θα πρέπει να παίξεις για τους κερδίσεις! Ιδία λογική είναι. Δεν σου λέει κανείς ότι σήμερα θα παίξεις με τον Αλμωπό και θα τους κερδίσεις…
Σε πείραξε ότι χάσατε στα μεταξύ σας παιχνίδια;
Ο στόχος ήταν το πρωτάθλημα και το πήραμε! Οι ήττες από τον Ολυμπιακό δεν μειώνουν τη χαρά, τουλάχιστον τη δική μου. Ίσως για τον κόσμο έπαιξε ρόλο, αφού ήθελε πολύ να κερδίσουμε αυτά τα ματς, όπως και κάθε χρόνο. Εγώ είμαι επαγγελματίας. Πρώτη μας δουλειά είναι να πάρουμε τον τίτλο και μετά να προσπαθήσουμε να κερδίσουμε και τα ντέρμπι. Αν συνέβαινε το ανάποδο, όπως το 2007, στο τέλος ο κόσμος θα μας έλεγε… «τι έγινε, πού είναι το πρωτάθλημα;»… Τον τίτλο τον κερδίζεις από αλλού!
Μόνο τερματοφύλακας δεν έχεις παίξει. Ποια θέση σου αρέσει περισσότερο;
Νομίζω δεξί μπακ και δεξί στόπερ… Δεν έχουν πολλές διαφορές μεταξύ τους αυτές οι δύο θέσεις… Όμως, ιδιαίτερη προτίμηση δεν έχω… Και αριστερά παίζω!
Τα τέσσερα γκολ φέτος ήρθαν τυχαία;
Φέτος κυνηγούσα πιο πολύ το γκολ γιατί το πίστευα. Στα «στημένα», τις δύο τελευταίες χρονιές «ανεβαίνω» στην αντίπαλη περιοχή. Παλιά, έμενα πίσω…
Όποιος προπονητής συνεργάστηκε μαζί σου… στάζει μέλι για τις ικανότητές σου, τον χαρακτήρα σου, την εργατικότητά σου…
Όλοι με βοήθησαν, απ’ όλους πήρα πράγματα, περισσότερα ή λιγότερα και ειλικρινά θέλω να τους ευχαριστήσω για ό,τι με δίδαξαν, ο καθένας σε διαφορετικούς τομείς, με τις γνώσεις του και τα καλά λόγια που έχουν πει κατά καιρούς. Και αυτό ισχύει και για τον Σάκη Τσιώλη, που είχα στον Πανηλειακό, τον Τάκη Καραγκιοζόπουλο στη Βέροια και τον Γιάννη Τσαμαρδό στον Αλμωπό…
Ποιος αντίπαλος σε έχει «παιδέψει» περισσότερο;
Νομίζω ο Φορλάν… Τι τρέξιμο κάνει αυτός ο παίκτης… Και σκέψου ότι σε εκείνο το ματς δεν τον έπαιξα μαν του μαν.
Πες μου μια στιγμή, ένα ματς που θα σου μείνει αξέχαστο.
Η νίκη επί της Ουκρανίας που σήμανε και την πρόκρισή μας στο Μουντιάλ… Παρότι δεν στέκομαι ποτέ σε μια στιγμή ή σ’ έναν αγώνα, γιατί όπως σου είπα, το ένα παιχνίδι είναι πολύ κοντά στο άλλο…, είναι ένα γεγονός που θα μείνει στη μνήμη όσα χρόνια κι αν περάσουν…
Μια κακή ανάμνηση…
Πολλές! (γέλια)… Η αποβολή μου στο ματς με την Ελβετία! Ορθέ στο κόρνερ και μου έδειξε τη δεύτερη κίτρινη κάρτα! Να σου πω ποιος ήταν διαιτητής; Ο ίδιος του ημιτελικού Μπαρτσελόνα – Ιντερ… Ο Βέλγος Ντε Μπλέκερε! Σωστά αποβλήθηκε ο Μότα (αν και υποστηρίζει τους Καταλανούς); Όχι βέβαια… Για τέτοιο λόγο να χάσει τον τελικό; Τι να πω…
Τι θα θεωρήσεις υπέρβαση για την Εθνική ομάδα στο Mundial;
Την πρόκριση στα ημιτελικά! Πάντως, το πρώτο που θέλουμε είναι να περάσουμε στη β’ φάση…
Συμφωνείς ότι είναι «κλειδί» το παιχνίδι με τη Ν. Κορέα;
Ναι, γιατί είναι το πρώτο και θα μένουν μόνο άλλα δύο και όχι… 29, όπως σ’ ένα πρωτάθλημα…
