4 στροφές πριν το τέλος έχουν μείνει για να ολοκληρωθεί το πρωτάθλημα της Β’ κατηγορίας του Ομίλου νήσων και τα αίματα έχουν ανάψει για τα καλά. Όχι ότι είναι κάτι καινούργιο δηλαδή αφού εδώ και κανένα δίμηνο οι θεωρίες συνομωσίας και οι καφενειακές συζητήσεις είναι στο επίκεντρο.
Η φαντασία αρκετών σε κάποιες ομάδες οργιάζει και έχουν μπλέξει στην εξίσωση από συγγένειες μέχρι και επαγγελματικές σχέσεις μέχρι και φήμες για χρηματισμό για να εξηγήσουν την εύνοια που έχει ο άλλος και να κρύψουν έτσι την δική τους αγωνιστική ανεπάρκεια.
Δυστυχώς έχει δηλητηριαστεί το μυαλό μας και βλέπουμε παντού εχθρούς και στον βωμό της νίκης και του πρωταθλήματος έχουμε αφήσει στην άκρη και ιδανικά και αξίες. Το κλείνω εδώ γιατί μπορώ να γράφω για όλες σχεδόν τις ομάδες κάτι οι οποίες καμιά φορά ξεχνούν τι κάνουν εκείνες στην έδρα τους και μετά στο καπάκι βγάζουν ανακοίνωση. Να μου πεις στο σπίτι του κρεμασμένου κανονικά δεν μιλάνε για σχοινί έλα όμως που δυστυχώς μιλάνε όλοι και νιώθουν σχεδόν όλοι αδικημένοι.
Πέρασαν σχεδόν 8 χρόνια που παρακολουθώ το ρεπορτάζ των ομάδων του βορείου συγκροτήματος και δε βλέπω να έχουμε κάνει ένα βήμα προς τα μπροστά. Λέμε μονίμως τι ωραίο που θα ήταν να υπάρχει μια ομάδα, λέμε για το τι ταλέντο υπάρχει στα χωριά, για το τι βαριές φανέλες έχουν κάποιες ομάδες στην πόλη όμως συζήτηση επί της ουσίας δεν έχουμε κάνει.
Το παίζουμε ρομαντικοί, κάνουμε μια – δυο κουβέντες αν κάποιος κατά τύχη θίξει το θέμα και κάθε Σαββατοκύριακο τρωγόμαστε με τα ρούχα μας. Όχι ότι αλλάζει κάτι στην Α’ δηλαδή που βλέπεις ομάδες που δεν μπορούν να αλλάξουν πάσα μέχρι τα Χριστούγεννα ξαφνικά να γίνονται Μπαρτσελόνα αλλά αυτό το βλέπουμε κάθε χρόνο και είμαστε και λιγότεροι για να μπορέσουμε να το αντιμετωπίσουμε.
Σε λίγα χρόνια και νομίζω είναι πιο κοντά από ποτέ, αν δεν γίνει κάτι σοβαρό, κάτι που θα στηριχτεί από όλους. Είτε το κάνει μια ομάδα και οι άλλες ακολουθήσουν, είτε μαζί κάποιες ομάδες θα αγωνιζόμαστε με μαθηματική ακρίβεια όλες οι ομάδες στην Β’ κατηγορία και τα πράγματα θα γίνονται χειρότερα. Εκτός αν θέλετε (θέλουμε) να παίζουν οι ομάδες και να πηγαίνουμε από γήπεδο σε γήπεδο με αστυνομική δύναμη για το τελευταίο πρωτάθλημα του κόσμου.
Αφορμή για όλα το «ξέσπασμα» είναι ο θάνατος ενός ανθρώπου που απ’ την πρώτη μέρα που εμείς σαν giafkasports.gr πατήσαμε στο γήπεδο μας αγκάλιασε και πάντα είχε το χαμόγελο στα χείλη του και μια καλή διάθεση να τα αντιμετωπίσει όλα. Θυμάμαι στην αρχή στις καλές εποχές με τα πολλά λεφτά του έλεγα χαμός θα γίνει Κυρ Κώστα σήμερα ε; Και μου έλεγε πάντα και τι έγινε βρε Γιωργάκη ένα παιχνίδι είναι; Σήμερα θα κερδίσει ο ένας αύριο θα κερδίσει ο άλλος;
Θα τον θυμόμαστε πάντα να μας πειράζει λέγοντας στον έναν ότι οι δημοσιογράφοι πρέπει να περάσουν εκτός, στον άλλον να σταματήσει να τον βγάζει φωτογραφίες ενώ ο κυρ Αντώνης ο Πίττας τον πείραζε μονίμως ρωτώντας τον από εκεί ψηλά που τραβούσαμε τα ματς είτε πόσων χρονών είναι είτε πόσο είναι το ματς.
Καλό ταξίδι ΚΥΡΙΕ Κώστα Βραχνά και θα μας λείψεις γιατί είσαι αγνός, αληθινός, χαμογελαστός και είχες κάτι που δυστυχώς πλέον το έχουν ελάχιστοι. Απλά αγαπούσες το ποδόσφαιρο γιατί είναι ένα παιχνίδι.
