Σε μια αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε σε αθλητική ιστοσελίδα της Αγγλίας, κατονόμασε τους έντεκα καλύτερους – κατά τη γνώμη του – ποδοσφαιριστές, με τους οποίους έχει ανταλλάξει τη μπάλα μέσα στον αγωνιστικό χώρο, έχει πανηγυρίσει και έχει βιώσει στιγμές που μένουν ανεξίτηλες. Πιο αναλυτικά:
Τερματοφύλακας: Ντέιβιντ Σίμαν
«Επέλεξα αυτόν έναντι του Πίτερ Σμάιχελ, λόγω του ότι στις προπονήσεις μας με την εθνική ομάδα ήταν πραγματικά φανταστικός αντίπαλος και έπρεπε να στείλεις τη μπάλα μόνο σε κάποια γωνία, ελπίζοντας να τον νικήσεις».
Δεξί μπακ: Γκάρι Νέβιλ
«Σε μια από τις πρώτες μας προπονήσεις με την εθνική Αγγλίας, ετοιμαζόμουν να πάρω την κεφαλιά έπειτα από σέντρα και αυτός, όντας ακόμη νέος στην ομάδα, κατάφερε να με ανακόψει με ποδοσφαιρικό θράσος. Τότε σκέφτηκα πως “αυτός θα γίνει εξαιρετικός ποδοσφαιριστής”».
Στόπερ: Γιάπ Σταμ
«Ένας παίκτης κολοσσός. Ήταν πολύ τρομακτικός στην άμυνα της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τη σεζόν 1998-1999 που πανηγυρίσαμε το τρεμπλ».
Στόπερ: Τόνι Άνταμς
«Κολλήσαμε από την πρώτη στιγμή που ήμασταν μαζί στην εθνική ομάδα Κ-17. Ο Τόνι ήταν εγγύηση στην άμυνα και γνωρίζαμε ανά πάσα στιγμή πως ήταν παρών για να ανακόψει τις επιθέσεις των αντιπάλων. Είναι πολύ καλύτερος ποδοσφαιριστής από αυτό που πιστεύει ο κόσμος».
Αριστερό μπακ: Ντένις Έργουιν
«Ο κύριος συνέπεια. Η απόδοσή του ποτέ δεν έπεφτε κάτω από το 8 με άριστα το 10. Δεν θυμάμαι καμία στιγμή που να τον έχει νικήσει ένα δεξί χαφ και να τον έχει ξεπεράσει».
Δεξί χαφ: Ντάρεν Άντερτον
«Ήταν ο παίκτης με τον οποίο συνεργάστηκα καλύτερα σε ολόκληρη την ποδοσφαιρική μου καριέρα. Ήμασταν σαν τον Τόρες και τον Τζέραρντ που όταν ο ένας έχει τη μπάλα, ο άλλος γνωρίζει ακριβώς τις κινήσεις του συμπαίκτη του και κάνει αυτό που χρειάζεται».
Αμυντικό χαφ: Ρόι Κιν
«Ποτέ δεν θα τον ήθελες αντίπαλο στο οικογενειακό διπλό. Ο Ρόι Κιν ήταν πολύ απαιτητικός και παρά το γεγονός πως δεν ήταν ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο, το γεγονός πως μπορούσε να κρατήσει δεμένη την ομάδα και να έχει τον έλεγχο στα αποδυτήρια, τον έκανε πολύ σημαντικό».
Δεκάρι: Πολ Γκασκόιν
«Στα καλά του χρόνια, ο Γκάζα ήταν απίστευτος. Δυνατός, γρήγορος, πάντα ζητούσε τη μπάλα και πετύχαινε καταπληκτικά γκολ. Ο ενθουσιασμός του ήταν εμφανής σε κάθε παιχνίδι».
Αριστερό χαφ: Ράιαν Γκιγκς
«Ένας από αυτούς τους ποδοσφαιριστές που μπορούν να αγωνιστούν σε κάθε θέση. Ορισμένες φορές το ποδόσφαιρο μοιάζει τόσο απλό μαζί του. Θυμάμαι στιγμές που η μπάλα κατευθυνόταν στο μέρος του με μεγάλη ταχύτητα και ενώ όλοι πίστευαν πως δεν θα κατάφερνε να την κοντρολάρει, αυτός είχε τον τρόπο να την κολλήσει στο πόδι του».
Επιθετικός: Άλαν Σίρερ
«Ο καλύτερος επιθετικό της γενιάς μου. Μπορούσε να σκοράρει όποτε ήθελε, για πλάκα. Θυμάμαι πως το αριστερό του πόδι δεν ήταν το ιδανικό, αλλά το δεξί του ήταν “φαρμακερό”».
Επιθετικός: Γιούργκεν Κλίνσμαν
«Δεν μπορώ να ξέρω αν μαζί με τον Σίρερ θα μπορούσαν να αποτελούν ένα πολύ καλό επιθετικό δίδυμο, όμως ο Γιούργκεν στην ομάδα που συνεργαστήκαμε ήταν εξαιρετικός. Ήταν πολύ καλός συμπαίκτης και καλός φίλος στα αποδυτήρια».
Προπονητής: Τέρι Βέναμπλς
«Είχα την τύχη σε κάθε ομάδα που αγωνίστηκα να έχω τον καλύτερο προπονητή, αλλά αφού πρέπει να διαλέξω μόνο έναν, θα στεναχωρήσω τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον και θα πω τον Τέρι Βέναμπλς. Ήταν ο προπονητής που εκτός από ικανότητες, είχε και τη σωστή αντίληψη και κατανόηση, βοηθώντας έναν ποδοσφαιριστή να βελτιωθεί».
Πηγή:www.england365.gr
