Όπως προχωράει η όλη κατάσταση με την πανδημία φαίνεται ότι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου θα ξαναδούμε ποδόσφαιρο απ’ το 2021 αφού οι ομάδες θα πρέπει να έχουν και μια περίοδο στην οποία θα κάνουν μια μίνι προετοιμασία (ξανά δηλαδή).
Ακούω και δηλώσεις αρκετών προπονητών και παραγόντων για το τι πρέπει να γίνει λες και ξέρουμε εμείς ποιο είναι το σωστό η ξέρουμε τι θα αποφασίσει είτε η κυβέρνηση είτε οι λοιμωξιολόγοι.
Έχω διαβάσει το κάθε απίθανο μέχρι σήμερα. Μέχρι και θεωρηθεί η χρονιά άκυρη είπε ένας προπονητής που η ομάδα του δεν ξεκίνησε καλά το πρωτάθλημα. Ξεχνάμε το νόημα της κάθε ομάδες, του κάθε σωματείου που μπορεί να εκπροσωπεί ένα χωριό, ένα νησί, μια πόλη, ένα κομμάτι της κοινωνίας ολόκληρο.
Θέλει μεγάλη προσοχή για το τι θα γίνει αύριο γιατί υπάρχει κίνδυνος ομάδες να σβήσουν, όχι μόνο οικονομικά αλλά και λόγω της απουσίας έμψυχου δυναμικού αφού σίγουρα οι ομάδες θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα στις ακαδημίες τους μετά από τόσο καιρό αποχής και με τον φόβο των γονέων λόγω κορωνοϊού και λόγω οικονομικών δυνατοτήτων πλέον.
Ένα μεγάλο πρόβλημα υπάρχει στην Β’ κατηγορία του Ομίλου νήσων αφού οι ομάδες θα κλείσουν σχεδόν έναν χρόνο που δεν θα έχουν δώσει επίσημο ματς αφού το πρωτάθλημα τους τελείωσε τέλος Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου. Το θέμα είναι όμως μόνο αγωνιστικό. Νησιά όπως η Κάλυμνος, η Πάτμος, ο Α.Ο Λειψών ακόμα και η Λέρος που πρόλαβε να δώσει τρία ματς στην Α’ κατηγορία περιμένουν πως και πως αυτά τα πρωταθλήματα για να υπάρχει ένα αθλητικό ενδιαφέρον στην περιοχή τους και για κοινωνικούς επίσης λόγους να έχουν τα παιδιά κοντά στον αθλητισμό.
Πόσα παιδιά θα χάσουν αυτές οι ομάδες όταν δεν έχουν σχεδόν έναν χρόνο επίσημες υποχρεώσεις; Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για όλες τις ομάδες να συνεχίσουν όχι μόνο για το σήμερα αλλά κυρίως για το αύριο τους.
Οι διοικήσεις έρχονται και παρέρχονται οπότε ο καθένας συνήθως ερμηνεύει τα πράγματα όπως τον συμφέρει γι’ αυτό και κάποιοι από αυτούς έχουν ακραίες αντιλήψεις.
