Η Ρεάλ Μαδρίτης τίμησε χτες βράδυ τον μεγάλο αρχηγό της, Ραούλ, ο οποίος φόρεσε ξανά τη φανέλα με το «7» και το περιβραχιόνιο του αρχηγού.
Εκδηλώσεις λατρείας από σύσσωμο το «Μπερναμπέου», που κόντεψε να εκραγεί όταν ο Ραουλίτο σκόραρε το πρώτο τέρμα των «μερένγκες».
Ο χρόνος χθες βράδυ στο «Σαντιάγο Μπερναμπέου» έμοιαζε να έχει γυρίσει πίσω, στο 2010. Ο «ναός» της Ρεάλ Μαδρίτης είχε γεμίσει από νωρίς με φίλους της «βασίλισσας» που ήθελαν να ζήσουν από κοντά την επιστροφή του μεγάλου αρχηγού. Η διοίκηση των «μερένγκες» μπορεί να άργησε τρία χρόνια, όμως πρόσφερε στον Ραούλ ένα αντίο πραγματικά αντάξιο της τεράστιας πορείας του στον σύλλογο που υπηρέτησε για 16 ολόκληρα χρόνια. Οι στιγμές ήταν τόσο δυνατές που η τελευταία μεγάλη «σημαία» του Τσαμαρτίν δάκρυσε από συγκίνηση τη στιγμή που κατέβαινε από το προεδρικό πάλκο για να πάρει τη θέση του στην ενδεκάδα της αγαπημένης του Ρεάλ.
Από τις 10 το βράδυ, μισή ώρα πριν την έναρξη του αγώνα της Ρεάλ με την Αλ Σαντ, όταν ο Ραούλ βγήκε στον αγωνιστικό χώρο για ζέσταμα μαζί με τους Κασίγιας, Κριστιάνο, Ράμος και Κακά, το «Μπερναμπέου» σηκώθηκε στο πόδι. Οι φανέλες με το νούμερο «7» μετριούνταν σε χιλιάδες στις κερκίδες, μαζί με τα συνθήματα που δονούσαν ολόκληρο το γήπεδο. Λίγο αργότερα, οι δυο ομάδες παρατάχθηκαν στη σέντρα περιμένοντας τη μεγάλη στιγμή. Ο Ραούλ μπήκε τελευταίος, ανάμεσα από το pasillo που είχαν φτιάξει για αυτόν οι πιτσιρικάδες των ακαδημιών, και κατευθύνθηκε στην ειδική εξέδρα όπου είχαν τοποθετηθεί όλα τα τρόπαια που κέρδισε στη θητεία του στη Ρεάλ Μαδρίτης: 16 τίτλοι σε 16 χρόνια!
Αφού φωτογραφήθηκε μέσα σε αποθέωση, στη συνέχεια ανέβηκε στο προεδρικό πάλκο, όπου τον περίμενε ο Ισπανός μονάρχης, Χουάν Κάρλος, ο οποίος του χάρισε μια ασημένια μακέτα του αγάλματος της Κυβέλης, εκεί όπου παραδοσιακά γιορτάζονται όλες οι επιτυχίες των «μερένγκες» και αμέσως μετά τον αγκάλιασε, ενώ το γήπεδο τελούσε υπό ολοκληρωτικό ντελίριο! Ο Ραούλ αγκάλιασε και τον Φλορεντίνο Πέρεθ και στη συνέχεια κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο, φανερά συγκινημένος, κάνοντας έναν μικρό γύρο θριάμβου και χαιρετώντας τις κερκίδες, οι οποίες δονούνταν κυριολεκτικά από την κραυγή «Raúl Madrid»!
Αμέσως μετά στάθηκε δίπλα στον Κριστιάνο, όμως ο Κασίγιας του φόρεσε το περιβραχιόνιο και τον έστειλε τιμητικά στη θέση του αρχηγού, δίπλα στον διαιτητή. Όλη αυτή την ώρα, τα μάτριξ του σταδίου έδειχναν μεγάλες στιγμές από την καριέρα του στη Ρεάλ. Όταν ξεκίνησε το παιχνίδι, όλα τα μάτια ήταν στραμμένα πάνω του, οι φίλαθλοι ήθελαν να χορτάσουν από τις ενέργειές του, χειροκροτούσαν κάθε επαφή του με τη μπάλα. Και όταν στο 22′ της συνάντησης πήρε την πάσα του Ντι Μαρία και με το αριστερό έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα ανοίγοντας το σκορ, το «Μπερναμπέου» σείστηκε από έκσταση. Τέσσερα λεπτά αργότερα σημάδεψε το δοκάρι και τότε το σύνθημα έγινε «Raúl selección», δηλαδή «Ραούλ, Εθνική»!
Στο δεύτερο ημίχρονο ο Ραούλ άλλαξε φανέλα και αγωνίστηκε με την τωρινή του ομάδα, την Αλ Σαντ. Το παιχνίδι τελείωσε 5-0 υπέρ των γηπεδούχων, όμως αυτό ελάχιστη σημασία έχει. Με τη λήξη, αφού πρώτα οι συμπαίκτες του τον πέταξαν στον αέρα, ο μεγάλος αρχηγός πήρε ένα «καπότε» (το παραδοσιακό πανί με το οποίο ο ταυρομάχος εκτελεί χορευτικές φιγούρες γύρω από τον ταύρο) και χάρισε μια μικρή επίδειξη στο κοινό που πλέον παραληρούσε, ενώ αμέσως μετά έβγαλε τη φανέλα με το νούμερο «7» και τη χάρισε στον Κριστιάνο. Η βραδιά ολοκληρώθηκε με τον ύμνο της Ρεάλ από τη μεγαφωνία του γηπέδου και τις εκδηλώσεις λατρείας των φιλάθλων προς τον Ραούλ τη στιγμή που αποχωρούσε από το γήπεδο.
