Ο Κρις Κόλμαν ανέλαβε κι επίσημα… καθήκοντα στον Ατρόμητο, παραχωρώντας την πρώτη συνέντευξή του ως νέος «τιμονιέρης» της ομάδας των δυτικών προαστίων στο επίσημο κανάλι του συλλόγου.
Ο Ουαλός τεχνικός χαρακτήρισε πολλές φορές «πρόκληση» την «αποστολή» του στον Ατρόμητο, μίλησε γι’ αυτά που θέλει να αλλάξει και την ανυπομονησία του για να «ξαναχτίσει» τη νέα ομάδα του.
-Ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις από τον Ατρόμητο σε αυτές τις λίγες ώρες που είστε στην Ελλάδα;
Θεωρώ, λοιπόν, ότι είναι δική μου δουλειά να αλλάξω τη νοοτροπία, τη διάθεση που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ομάδα, γιατί είναι πολύ καλή ομάδα στο επίπεδο της Super League. Ανήκει ψηλά. Οι εγκαταστάσεις είναι καλές, οι άνθρωποι που διοικούν την ομάδα είναι καλοί. Πρέπει να σιγουρευτούμε ότι θα δώσουμε στους οπαδούς μας κάτι που να τους ενθουσιάσει. Αυτή τη στιγμή υπάρχει μια αρνητική ατμόσφαιρα, γιατί δεν έχουν συνηθίσει την ομάδα να βρίσκεται σε αυτή τη θέση. Οι μόνοι που μπορούν να το αλλάξουν αυτό είναι ο εαυτός μου και οι παίκτες. Αυτό δεν αποτελεί κάποιο μεγάλο μυστικό. Αυτό μπορούμε να το κάνουμε με καλές εμφανίσεις και με ενότητα».
-Είστε ένας από τους πιο γνωστούς προπονητές που έχουν αναλάβει τον Ατρόμητο. Κάποιος θα σας χαρακτήριζε τρελό που αναλαμβάνετε την ομάδα σε αυτή τη δύσκολη θέση. Αυτό οφείλεται στο ότι σας αρέσουν οι προκλήσεις;
«Πραγματικά μου αρέσουν οι προκλήσεις. Το μεγάλο θέμα με τις προκλήσεις είναι το γεγονός πως σε μερικούς ανθρώπους δεν αρέσουν οι προκλήσεις, γιατί αν αποτύχουν αυτό το συναίσθημα είναι ανυπόφορο, ένα πολύ άσχημο συναίσθημα. Για αυτόν τον λόγο δεν μπαίνουν εξ αρχής στη διαδικασία μίας πρόκλησης. Αλλά εγώ δεν το βλέπω έτσι. Εμένα μου αρέσουν οι προκλήσεις και θεωρώ ότι μπορώ να τις αντιμετωπίσω, το συναίσθημα που έχω από αυτό είναι απερίγραπτο.
Το πρόβλημα είναι ότι όταν κοιτάς ένα πρόβλημα είναι ότι μπορείς να διαλέξεις 10 λόγους για να μην αποδεχθείς μια πρόκληση,αν το δεις με κακό μάτι. Εκτός κι αν το δεις με καλό τρόπο. Ναι, υπάρχουν πράγματα που πρέπει να αλλάξεις, πράγματα που πρέπει να βελτιώσεις και νομίζω ότι αυτό είναι το καλύτερο κομμάτι του να είσαι μέρος στο να χτίζεις κάτι νέο. Είναι διαφορετικό, είναι δικό σου, είναι οι δικές σου ιδέες. Είτε θα είναι καλό, είτε δεν πρόκειται να δουλέψει. Μου αρέσει αυτός ο ενθουσιασμός».
«Είναι όλα αυτά μαζί, όπως είπα και προηγουμένως. Θα προσπαθήσω να εφαρμόσω το δικό μου στυλ ποδοσφαίρου, τη δική μου τακτική, αλλά η τακτική με την οποία θα παίξουμε θα είναι βάσει των παικτών που έχουμε. Μπορεί εμένα να μου αρέσει μια κατάσταση ή μία τακτική στο κεφάλι μου, αλλά μπορεί να μην είναι η κατάλληλη για αυτούς τους ποδοσφαιριστές. Πρέπει γρήγορα να την επιβάλλουμε. Ποιος κάνει τι; Ποιος είναι καλύτερος να κάνει τι και σε ποια θέση; Στη θέση που είμαστε, χρειαζόμαστε να αλλάξουμε τη διάθεση, το περιβάλλον. Αυτό δεν θα συμβεί σε μία μέρα φυσικά. Χρειάζεται λίγο περισσότερο χρόνο. Πρέπει να βοηθήσουμε τους παίκτες να καταλάβουν την ευθύνη.
Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί τίποτα. Ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε οι παίκτες. Κανείς δεν μπορεί να σου εγγυηθεί τίποτα στη ζωή. Πρέπει να μάθεις να υποφέρεις. Πρέπει να μάθεις να είσαι άνετος, όταν δεν είσαι άνετος. Όταν είσαι σε αυτή την κατάσταση και μπορείς να δέχεσαι τα χτυπήματα και εσύ μπορείς να συνεχίσεις, μπορείς να συνεχίσεις να δουλεύεις, γυρίζεις στη γωνία σου, μπορεί και σχετικά αργά και τότε μπορούν να συμβούν σπουδαία πράγματα. Τα έχω δει να συμβαίνουν. Και τώρα επειδή τα πράγματα δεν είναι πάνε τόσο καλά και είμαστε εκεί που είμαστε, εξαρτάται από μας να συνεχίσουμε να πιστεύουμε να παλέψουμε για τους εαυτούς μας, να μην ψάχνουμε για δικαιολογίες.
Και όπως σας είπα, πρέπει να μάθουμε να ζούμε σε μια άβολη ζώνη. Όταν τα πράγματα είναι δύσκολα, πρέπει να δούμε τι έχουμε, μπορούμε να ξεπεράσουμε την κατάσταση και αν μπορούμε, τότε στο τέλος της σεζόν μπορούμε να πανηγυρίζουμε, παρά το να κοιτάμε πίσω σκεπτόμενοι ότι δεν ανταποκριθήκαμε στη μάχη που έπρεπε να δώσουμε. Ο μεγαλύτερος φόβος για μένα προσωπικά αυτής της πρόκλησης, είναι στο τέλος όλου αυτού αν κοιτάξω πίσω είναι να πω ότι μπορούσα να κάνω περισσότερα. Αυτός είναι ο μεγαλύτερός μου φόβος».
-Είστε ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία της εθνικής Ουαλίας. Όλοι ξέρουν τι έχετε πετύχει. Έχετε φτάσει μέχρι τα ημιτελικά του Euro 2016. O Ατρόμητος έχει ήδη δεχθεί μεγάλη υποστήριξη από Ουαλούς φιλάθλους. Πώς το λαμβάνετε όλο αυτό;
«Όταν πρωτοανέλαβα τη δουλειά της Ουαλίας… Όλοι θυμούνται τα ημιτελικά του Euro, την πρώτη φορά που καταφέραμε να προκριθούμε. Ωστόσο, στην αρχή ήταν τελείως διαφορετικά. Ήμασταν χαμηλά. Όλα αυτά που είπα προηγουμένως, τι πρέπει να κάνουμε όταν δεν ήμαστε άνετα ή όταν υποφέρουμε, ότι πρέπει να είμαστε μαζί, το κάναμε. Στην αρχή είχαμε αρνητικά αποτελέσματα, αρνητικές εμφανίσεις, αλλά το περάσαμε. Δεν πρόκειται να συμβεί σε 24 ώρες. Η επιτυχία δεν έρχεται με αυτόν τον τρόπο. Αν το θέλεις, πρέπει να δουλέψεις και να δουλέψεις όσο σκληρά μπορείς. Πρέπει να δώσεις περισσότερα από όσα μπορείς. Ξέρω ότι μπορεί να ακούγεται αστείο, αλλά όλοι είχαμε να δώσουμε περισσότερα από όσα πιστεύαμε ότι μπορούμε. Όταν φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, μπορείς να καταφέρεις σπουδαία πράγματα. Ναι, στην Ουαλία ήταν υπέροχα. Αλλά δεν ήταν πάντα ευχάριστες στιγμές. Έπρεπε να υποφέρουμε πολύ για να φτάσουμε σε αυτό το σημείο».
-Είστε πολύ γνωστός στην Ελλάδα από το πέρασμά σας στη Λάρισα, αλλά εκτός από αυτό πολλοί σας γνώρισαν και από το ντοκιμαντέρ της Σάντερλαντ. Πώς ζήσατε αυτή την εμπειρία, το να σας παρακολουθεί μία κάμερα όλη την ώρα;
«Όταν αποδέχθηκα αυτή τη δουλειά, πολλοί με ρωτούσαν γιατί το κάνω αυτό, αφού η ομάδα ήταν δεύτερη από το τέλος και όταν έφτασα η Σάντερλαντ ήταν τελευταία, καθώς είχαν κερδίσει ένα παιχνίδι σε 18 αγωνιστικές. Έφτασα τον Δεκέμβριο… Η μεγάλη διαφορά είναι ότι εδώ είχα περισσότερες συζητήσεις με τον ιδιοκτήτη σε 24 ώρες, από ό,τι είχα σε 4 μήνες στη Σάντερλαντ. Είναι τελείως διαφορετική κατάσταση. Οι άνθρωποι εδώ που τρέχουν την ομάδα είναι ένα, θέλουν το καλύτερο για την ομάδα και αυτό δίνει σε όλους μας μεγάλη βοήθεια.
Όταν ήμουν στη Σάντερλαντ, δεν είχα ούτε μία συζήτηση με τον πρόεδρο, ούτε ένα τηλεφώνημα, ούτε ένα e-mail. Μιλούσα μόνο με τον γενικό διευθυντή. Στον έναν μήνα που ήμουν στη Σάντερλαντ χάσαμε τους μισούς από τη βασική μας ενδεκάδα. Πέντε-έξι παίκτες και δεν μας δόθηκαν καθόλου λεφτά για να έρθουν νέοι. Ήταν μία απελπιστική κατάσταση Σε ό,τι αφορά στο ντοκιμαντέρ δεν το έχω δει, δεν θέλω να το δω, καθώς οι αναμνήσεις είναι επίπονες.
Οι άνθρωποι που με ξέρουν, ρωτούν γιατί ήρθα στον Ατρόμητο, που είναι δεύτερος από το τέλος στην ελληνική Super League. Η απάντηση είναι ότι υπάρχουν περισσότεροι από ένας λόγος. Σας είπα ότι υπάρχει μια σχέση εδώ και πολύ καιρό. Ο λόγος που είμαι εδώ και ο λόγος που ήμουν στη Λάρισα είναι ο Σάκης (σ.σ. Σάκης Τζήκας), που είναι ο ατζέντης που με πήγε εκεί και έκανε τα πάντα να συμβούν και θέλω να τον ευχαριστήσω για αυτό.
Οι πληροφορίες που μου έδωσε για τον Ατρόμητο, όχι μόνο για τώρα, αλλά για τα τελευταία 10 χρόνια, πάντα με έκαναν να σκέφτομαι ότι ίσως κάποια μέρα είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω αυτή τη δουλειά. Πιθανότατα, δεν περίμενα ο Ατρόμητος να είναι σε αυτή την κατάσταση, καθώς αν δείτε τα τελευταία 10 χρόνια τα πήγαινε πολύ καλά. Θα ήθελα να είναι σε διαφορετικές συνθήκες, παρ’ όλα αυτά άξιζε να πάρω αυτή την ευκαιρία, άξιζε αυτό το ρίσκο και άξιζε να αποδεχθώ αυτή την πρόκληση».
