Εδώ και μερικές μέρες περνάει απ’το μυαλό μου να γράψω μερικά πράγματα για τα όσα συμβαίνουν στο τοπικό ποδόσφαιρο το τελευταίο διάστημα.Την αφορμή μου την έδωσε σήμερα μέ ένα σχόλιο ο filathlos,και με χαροποιεί το γεγονός ότι παρόλο που όπως λέει δεν συμφωνεί μαζί μου σε αρκετά πράγματα (και αυτό είναι φυσιολογικό) θέλει να ακούσει την γνώμη μου.
Η αλήθεια είναι ότι αλλιώς τα περίμενα και αλλιώς γίνονται και φέτος τα πράγματα στο τοπικό ποδόσφαιρο.Ξεκινήσαμε το καλοκαίρι με την προοπτική να κάνουμε (γιατί όλοι μαζί θα την κάναμε) μια μεγάλη ομάδα στο νησί,αλλά δυστυχώς οι εγωισμοί και τα συμφέροντα κάποιων ανθρώπων πήγαν πίσω αυτό το εγχείρημα που ίσως έσωνε το τοπικό ποδόσφαιρο…..
Η κάθε ομάδα τράβηξε τον δικό της δρόμο.Ο Δίκαιος αποφάσισε να τους κρατήσει όλους,να πάρει τους Μπαρτσελό και Χατζηφούντα Χ. ,να ξαναπάει για πρωτάθλημα (και να μην το λέει το ρόστερ μιλάει απο μόνο του) και να πληρώσει για άλλη μια φορά πολλά λεφτά και να έχει μεγάλο μπάτζετ.
Το αποτέλεσμα θα δείξει..αλλά το ερώτημα στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι άλλο.Για πόσο ακόμα αυτοί οι άνθρωποι θα βάζουν λεφτά; Και τι θα γίνει αν δεν το πάρει ο Δίκαιος; και αν καταφέρει και το πάρει,τι θα γίνει; Υπάρχει προοπτική;
Στην Α.Ε Κω ξεκίνησαν να προετοιμάζονται αλλά έχασαν πολύ χρόνο και με την περίπτωση της συνένωσης και με την αναζήτηση για ΑΦΜ ομάδας Γ’ Εθνικής.Όμως οι ποδοσφαιριστές της ανησυχούν για την συνέχεια και για το δικό τους μέλλον.Ειδικότερα όταν ακόμα τους χρωστάνε τα λεφτά της χρονιάς που πέρασε,όπως γίνεται και σε κάποιους ποδοσφαιριστές στον Δίκαιο.
Καταφέραμενα ανεβάσουμε το επίπεδο του ποδοσφαίρου (;) στην Κω,αφού ανεβάσαμε δύο ομάδες στην Δ’ Εθνική,αλλά το επίπεδο των εμπλεκομένων δεν άλλαξε καθόλου.Πολλά λεφτά,πολλά λόγια και όλα για τα μάτια του κόσμου,και για το δικό τους συμφέρον.Κάποτε ο Χάρυ Κλυνν είχε πει ότι νεοέλληνας είναι το άτομο εκείνο που έχει δυο τηλεοράσεις στο σπίτι του, δυο αυτοκίνητα στο πεζοδρόμιό του, και δυο κατοστάρικα στην τσέπη του.Κάπως έτσι γίναμε και εδώ.Πολλά όνειρα,πολλές προσδοκίες αλλά δύο κατοστάρικα (;) στην τσέπη.
Ο Ανταγόρας κατάφερε να πάρει το πρωτάθλημα και δύο χρόνια μετά η ομάδα οδηγείται στο Πρωτοδικείο.Οι ομάδες θέλουν πρωταθλήματα,τα παίρνουν αλλά όλοι εξαφανίζονται και οι ποδοσφαιριστές γυρνούν με τις επιταγές στο χέρι και ζητούν τα λεφτά που συμφώνησαν,αλλά δεν βρίσκουν κανέναν.
Αυτά που συμβαίνουν είναι λυπηρά.Έτσι όπως πάμε,το ποδόσφαιρο δεν θα έχει μέλλον στο νησί.Ξεχάσαμε πως είναι να πηγαίνεις βήμα βήμα και πάμε να τα κάνουμε όλα γρήγορα.
Συνήθως οι ομάδες που καταφέρνουν να σταθεροποιηθούν σε μεγάλες κατηγορίες έχουν ένα πρόγραμμα κάποιων ετών και πάνω σε αυτό βαδίζουν.Δίνουν βάση στις ακαδημίες,εδώ τις θυμόμαστε μόνο όταν δεν έχουμε λεφτά να πάρουμε άλλους παίκτες.
Καλά είναι τα πρωταθλήματα,καλά είναι και τα μεγάλα ονόματα (;) αλλά σε λίγα χρόνια θα πρωταγωνιστούν οι ομάδες που θα έχουν δικά τους παιδιά.
Ας θυμόμαστε όλοι ότι το ποδόσφαιρο στο νησί είναι ακόμα σε ερασιτεχνικό επίπεδο,δεν γίναμε ξαφνικά ΠΑΕ
