– Κλείνει μια χρονιά στην οποία προσθέσατε τρεις ακόμη τίτλους στην καριέρα σας, μια χρονιά στην οποία ο Παναθηναϊκός πέτυχε κάθε στόχο που έθεσε. Δεν ήταν όμως εύκολη χρονιά. Ποια παιχνίδια θα ξεχωρίζατε από τη διάρκειά της και γιατί;
“Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι το τρίτο της σειράς των πλέι οφ στην Ιταλία απέναντι στη Σιένα. Ηταν αυτό το παιχνίδι που άνοιξε το δρόμο. Το δεύτερο και αυτό που άλλαξε όλη την εικόνα της ομάδας και τα πάντα στη σεζόν ήταν ο ημιτελικός του Κυπέλλου Ελλάδας με το Μαρούσι. Ηταν ο αγώνας που χρειαζόμασταν για πολλούς λόγους.”
– Μετά το 1-1 της Σιένα στο ΟΑΚΑ, τι ήταν αυτό που είπατε στους παίκτες και αυτό που είδατε βλέποντας το βίντεο εκείνης της ήττας;
“Είδαμε το παιχνίδι ως τεχνικό επιτελείο, το είδαμε και με τους παίκτες και καταλάβαμε όλοι μαζί ότι ο αγώνας εξαρτάται από εμάς. Από το πώς εμείς θα παίξουμε εκεί. Πίστευα ότι μπορούμε να αλλάξουμε την κατάσταση, ότι μπορούμε να νικήσουμε εκεί και τους το είπα στα αποδυτήρια. Το πρώτο παιχνίδι στη Σιένα ήταν ένα από τα καλύτερα που έχουμε κάνει ποτέ. Η συγκέντρωση που είχαμε ήταν εκπληκτική και φάνηκε στο αποτέλεσμα.”
– Η Σιένα οδήγησε στο Βερολίνο και αυτό σε ένα ακόμη ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Εκκρεμούσε όμως και το ελληνικό πρωτάθλημα. Με τον Παναθηναϊκό να μην έχει το πλεονέκτημα της έδρας. Ποιο ήταν το κλειδί για τον τίτλο;
“Ξέραμε όλοι ότι το κλειδί ήταν να νικήσουμε μία φορά στο Φάληρο. Το 0-1 λοιπόν που κάναμε στον πρώτο τελικό της σειράς ήταν αυτό που άνοιξε την πόρτα για τη συνέχεια και για την κατάκτηση ενός ακόμη πρωταθλήματος. Όλοι ξέραμε ότι για να κατακτήσουμε και πάλι τον τίτλο, εκείνο το πρώτο παιχνίδι ήταν σημαντικό. Και αποδείχθηκε πως ήταν σωστό.”
– Θα μπορούσατε να σταθείτε σε έναν παίκτη; Όχι απαραίτητα τον πρώτο σκόρερ της ομάδας φέτος ή τον καλύτερο, αλλά αυτόν που μπορεί να χαρακτηριστεί ίσως ως παράδειγμα;
“Στον Σπανούλη Χωρίς αμφιβολία Από την αρχή της χρονιάς μπήκε με εκπληκτικό κίνητρο. Δεν έπαιζε έτσι σε κάθε αγώνα μόνο. Εμπαινε έτσι σε κάθε προπόνηση. Με κίνητρο και έτοιμος να δώσει κάθε φορά περισσότερο από το 100%. Προπονήθηκε έτσι, έπαιξε έτσι όλη τη χρονιά και του αξίζει ό,τι κατέκτησε.”
– Συχνά χρησιμοποιείτε τη φράση «αγαπώ τους παίκτες μου». Τι σημαίνει αυτό για εσάς:
“Πάντα η ομάδα είναι αυτή που κερδίζει. Οι τρεις τίτλοι είναι αποτέλεσμα της δουλειάς όλων. Δεν μπορεί να είναι ποτέ στο μπάσκετ δουλειά του ενός. Είναι αποτέλεσμα της δουλειάς των παικτών. Αυτοί παίζουν, αυτοί προσπαθούν. Και θέλω για μία ακόμη φορά να τους ευχαριστήσω για όσα έκαναν αυτήν τη σεζόν και γενικότερα το 2009.
Αγαπούν το μπάσκετ, το διασκεδάζουν και κάποιοι από αυτούς που είχαν κάποια προβλήματα, κάποιους τραυματισμούς, ήταν πάντα έτοιμοι να βοηθήσουν την ομάδα όταν χρειάστηκε. Είναι το ομαδικό πνεύμα που μας αρέσει εδώ στον Παναθηναϊκό και θέλουμε να συνεχίσουμε έτσι. Οι 12 ή 15 παίκτες είναι πάντα σημαντικοί για την επιτυχία.”
– Αναζητώντας όχι την ευχή, αλλά αυτό που πιστεύετε, τι περιμένετε από το 2010; Πιστεύετε ότι ο Παναθηναϊκός μπορεί να καταφέρει να κατακτήσει τα πάντα και πάλι;
“Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να πιστεύουμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε. Πρέπει να πιστεύουμε στους εαυτούς μας. Ότι έχουμε τη δυνατότητα. Αλλά δεν θα είναι εύκολο. Θα είναι δύσκολο.
Όλοι ξέρουμε πώς έχει η κατάσταση, έχουμε την πείρα και ξέρουμε τι συμβαίνει ύστερα από ένα τριπλ κράουν. Την πίεση, το κίνητρο των αντιπάλων. Δεν είναι εύκολο να υπερασπιστείς τρεις τίτλους. Το θέλουμε, αλλά θα είναι δύσκολο. Πολύ δύσκολο.”
