Αναλυτικά η συνέντευξη:
Πόσο δύσκολο είναι να αναλαμβάνεις τον Παναθηναϊκό;
Νίκος Νιόπλιας: “Για την Ελλάδα είναι η κορυφή της πυραμίδας. Ξεκινάς από τα χαμηλά, Δ’ Εθνική, Γ’, Β’ και φτάνεις στην Α’. Αλλά και εκεί υπάρχουν διαβαθμίσεις. Ο Παναθηναϊκός είναι στο πιο ψηλό σκαλί. Αυτό είναι βέβαια σχετικό και με τους στόχους της κάθε ομάδας. Για παράδειγμα, αν κάποιος έχει στόχο να σώσει μια ομάδα από τον υποβιβασμό, πάλι για αυτόν είναι ο δυσκολότερος στόχος. Αν κρίνεις από το συνολικό μέγεθος, ο Παναθηναϊκός είναι σαφώς η πιο δύσκολη δουλειά στην Ελλάδα για έναν προπονητή”.
Και ειδικά στη μέση της περιόδου πρέπει να είναι ακόμη δυσκολότερο…
Κριστόφ Βαζέχα: “Από μία πλευρά είναι σίγουρα πολύ μεγάλη η ευθύνη. Από την άλλη και για τον Νίκο και για μένα είναι πολύ μεγάλη η χαρά. Ο Παναθηναϊκός είναι το τοπ, το ψηλότερο σημείο στην ιεραρχία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όταν με πήρε τηλέφωνο ο Κώστας Αντωνίου και μου το είπε, ένιωσα τεράστια χαρά. Και φυσικά δεν έκανα καν δεύτερη σκέψη”.
Νίκος Νιόπλιας: “Μεγάλη υπόθεση για εμάς ήταν και μεγάλη τιμή είναι ότι μας επέλεξαν επειδή πιστεύουν σε εμάς. Δεν είμαστε οι φτασμένοι προπονητές με τα ‘βαριά’ ονόματα. Ο Παναθηναϊκός με το μέγεθος που έχει θα μπορούσε να πάρει όποιον θέλει, π.χ. τον Τραπατόνι. Το γεγονός λοιπόν ότι μας διάλεξε, αποτελεί ιδιαίτερη τιμή για εμάς”.
Από την εμπειρία σας τόσα χρόνια, πόσα πράγματα μπορούν να διορθωθούν μέσα στη μέση της σεζόν;
Κ.Β.: “Η αλήθεια είναι ότι αναλάβαμε την ομάδα σε πολύ δύσκολο σημείο χρονικά, με συνεχείς αγώνες. Δεν έχουμε περιθώριο μίας εβδομάδας ώστε να αλλάξουμε πολλά πράγματα”.
Ν.Ν.: “Τώρα, όσο και να θέλεις δεν μπορείς να κάνεις ριζικές αλλαγές. Αυτή η ομάδα έχει χτιστεί και βασίζεται σε ένα συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού. Μπορεί ας πούμε εγώ να είμαι θιασώτης του 4-4-2. Δεν μπορώ να το εφαρμόσω τώρα, αφού το υλικό μας είναι για άλλο σύστημα. Συν το ότι, όπως είπε ο Χρήστος, τα παιχνίδια είναι συνεχόμενα. Μετά έρχονται οι διακοπές των εορτών και μετά ξανά Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Ευρώπη. Θα στηριχτούμε λοιπόν στο πως είναι χτισμένη η ομάδα και θα βάλουμε κάποια στοιχεία. Για παράδειγμα πιο πολύ passing game, να μην παίζουμε με μεγάλες πάσες από την άμυνα”.
Πόσο μεγάλη είναι η πίεση που έχετε;
Ν.Ν.: “Δύσκολο να το περιγράψω. Στην πρεμιέρα μας ξεσπάσαμε πανηγυρίζοντας γιατί ήταν πολύ σημαντικό ματς. Είχε γίνει όλη η αναστάτωση στην ομάδα με την αλλαγή, αν στράβωνε το ματς θα ήταν πιθανόν να είχαμε πολλή γκρίνια”.
Κ.Β.: “Πάρα πολύ. Καμία σχέση με αυτό που νιώθεις σαν παίκτης. Όταν ξεκίνησα τη σχολή προπονητών διαπίστωσα άμεσα ότι απέχει πάρα πολύ το άγχος του πάγκου από αυτό του αγωνιστικού χώρου”.
Αυτή θα ήταν επόμενη ερώτηση…
Ν.Ν.: “Πολύ χειρότερο αυτό που βιώνει ένας προπονητής από έναν παίκτη. Ως ποδοσφαιριστής ανησυχείς μόνο για τον εαυτό σου”.
Κ.Β.: “Τώρα έχουμε να διαχειριστούμε 30 διαφορετικούς χαρακτήρες, είναι πολύ μεγάλη η αντίθεση”.
Ως παίκτες, ποιο ματς θυμάστε να έχετε πολύ άγχος; Στη ρεβάνς με τον Άγιαξ ας πούμε;
Κ.Β.: “Όχι, σε εκείνα τα ματς δεν είχαμε άγχος γιατί παίζαμε με την καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη. Αυτήν που σε 10 ματς θα της πάρεις ένα. Δεν μπορώ να πω λοιπόν κάποιο συγκεκριμένο παιχνίδι. Εγώ σε κάθε ματς είχα άγχος να παίξω καλά. Και νομίζω ότι αυτό είναι καλό”.
Δεν φαινόταν πάντως να έχεις άγχος…
Ν.Ν.: “Νομίζω ότι αυτό που θέλει να πει ο Χρήστος είναι ότι περισσότερο είχαμε αγωνία. Άγχος έχεις όταν δεν πιστεύεις στον εαυτό σου και εμείς ως ομάδα και ως παίκτες είχαμε μεγάλη αυτοπεποίθηση. Είχαμε λοιπόν αγωνία και όχι άγχος”.
Το ό,τι γνωρίζετε το μέγεθος της ομάδας, μειώνει την πίεση που έχετε ως προπονητές;
Ν.Ν.: “Βοηθάει το ό,τι είμαστε Έλληνες και κυρίως ότι ξέρουμε τι εστί Παναθηναϊκός. Ξέρουμε με ποιους έχουμε να κάνουμε και ποιους πρέπει να αντιμετωπίσουμε κάθε Κυριακή. Η γνωριμία με το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι ένα αβαντάζ”.
Ένας προπονητής με ποιον τρόπο μένει ψύχραιμος στον πάγκο;
Κ.Β.: ‘Είναι βασικό να πιστεύεις στον εαυτό σου. Είναι καλό να ζεις το ματς με την ομάδα, να νιώθουν οι παίκτες ότι είσαι κοντά τους. Να συμμετέχεις. Να δίνεις οδηγίες όταν χρειάζεται”.
Πολύς κόσμος έχει την απορία: Πόσα πραγματικά μπορεί να δει ένας προπονητής από τον πάγκο;
Ν.Ν.: “Η αλήθεια είναι πως από ψηλά βλέπεις πολύ περισσότερα. Και αυτό το καταλαβαίνεις και από ορισμένες αντιδράσεις του κόσμου που, έχοντας καλύτερη οπτική, μπορεί να αφήσει ένα επιφώνημα για μία πάσα που είχε καλή προοπτική αλλά κόπηκε, την ώρα που στον πάγκο δεν υπάρχει ανάλογη αντίδραση. Εμείς βλέπουμε πόδια”.
Κ.Β.: “Γι’ αυτό μου φαίνεται θα με στείλει στην κερκίδα να βλέπω καλύτερα (γέλια). Αλλά βοηθάει πολύ να βλέπεις το ματς από ψηλά όπως στην Αγγλία”.
Επειδή γίνεται πολύς λόγος για την τακτική, οι παίκτες κάνουν την τακτική ή η τακτική τους παίκτες;
Ν.Ν.: “Οι παίκτες. Σίγουρα. Βέβαια κάθε ομάδα σχεδιάζει την τακτική της με βάση το υλικό της. Σε εμάς για παράδειγμα με την παρουσία των Καραγκούνη, Ζιλμπέρτο, Κατσουράνη και Σιμάο ως κεντρικών μέσων, δεν μπορούμε να παίξουμε 4-4-2Οι παίκτες κάνουν το σύστημα και οι προπονητές την τακτική”.
Από το ξεκίνημα δείξατε εμφανή επιθετική νοοτροπία…
Κ.Β.: “Εμένα πάντα μου άρεσαν οι ομάδες που έπαιζαν επιθετικό ποδόσφαιρο. Και ο Νίκος συμφωνεί σε αυτό αλλά χρειάζεται ένα διάστημα ώστε να καταλάβουν και οι παίκτες τι θέλουμε”.
Ν.Ν.: “Το ό,τι θέλουμε να παίζουμε επιθετικά μας το επιβάλλει και το μεγαλείο του συλλόγου. Δεν μπορεί π.χ. μέσα στο ΟΑΚΑ να κάνουμε παιχνίδι αναμονής”.
Ποια είναι η διαφορά επιθετικής και αμυντικής ομάδας;
Κ.Β.: “Οι παίκτες. Όταν έχεις τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές μπορείς να παίξεις παιχνίδι πρωτοβουλίας, να βγάζεις παίκτες από πίσω στην επίθεση, να κάνεις ευκαιρίες. Να γεμίζεις την περιοχή”.
Και επειδή πολύς λόγος γίνεται για την άμυνα, είναι θέμα ομάδας ή προσώπων;
Ν.Ν.: “Σαφώς και είναι θέμα ομάδας. Όμως η άμυνα αποτελείται από πρόσωπα. Άρα, όσο καλύτερα πρόσωπα έχεις, τόσο καλύτερη άμυνα παίζεις. Αν δεν έχεις τους κατάλληλους παίκτες, ψάχνεις την συλλογική αντιμετώπιση, να μην δίνεις στον αντίπαλο δεύτερες ευκαιρίες”.
Κ.Β.: “Πιστεύω πως οι 4 παίκτες της άμυνας πρέπει να έχουν σταθερότητα και ομοιογένεια. Φέτος στον Παναθηναϊκό η αμυντική γραμμή άλλαζε διαρκώς”.
Βλέποντας την ομάδα απ’ έξω, πριν αναλάβετε, τι δεν σας άρεσε;
Κ.Β.: “Αυτό που δεν μου άρεσε καθόλου ήταν ότι η ομάδα έπαιζε σε ένα σταθερό τέμπο, δεν έκανε καμία αλλαγή ρυθμού μέσα στον αγώνα. Και το γεγονός ότι δεν δημιουργούσε ευκαιρίες”.
Ν.Ν.: “Εμένα μου έδειχνε ορισμένες φορές ότι έλειπε ο ενθουσιασμός της μεγάλης ομάδας”.
Το πρωτάθλημα είναι αυτοσκοπός για τον σύλλογο διαχρονικά. Πόσο δύσκολη είναι η κατάκτησή του;
Ν.Ν.: “Αυτή τη στιγμή είμαστε στο 50-50. Περάσαμε, περάσανε, θα υπάρξουν εναλλαγές”.
Κ.Β.: “Απομένουν πολλά ματς ακόμη και δεν μπορούμε να πούμε που θα κριθεί ο τίτλος”.
Από τους δικούς σας τίτλους, ποιους θυμάστε χαρακτηριστικά;
Ν.Ν.: “Θα έλεγα ότι είναι το τρεμπλ του 1994-95. Πήραμε το σούπερ καπ με 3-0 επί της ΑΕΚ και μετά περίπατο στο πρωτάθλημα και κατάκτηση του Κυπέλλου. Ήταν μια χρονιά που θέλαμε κάθε μέρα να είναι Κυριακή. Είχαμε τρομερή αυτοπεποίθηση. Μαζευόμαστε πριν τα ματς και λέγαμε ‘πάμε από νωρίς γερά, να τελειώσουμε γρήγορα το ματς’. Ήμασταν κυριαρχικοί”.
Κ.Β.: “Εγώ δεν θα ξεχώριζα κάποιο τρόπαιο αλλά την εποχή 94-96 λόγω της ατμόσφαιρας. Ήμασταν πραγματικά αγαπημένοι, περνάγαμε πολλές ώρες μαζί και το απολαμβάναμε. Και η εικόνα των αποδυτηρίων έβγαινε στο γήπεδο”.
Ν.Ν.: “Και έχοντας μόνο τρεις ξένους στην ομάδα. Τον Χρήστο, τον Γιόζεφ και τον Μπορέλι”.
Από την Ευρώπη;
Ν.Ν.: “Εγώ δεν θα σταθώ στον ημιτελικό με τον Άγιαξ. Γιατί την μεγάλη ευκαιρία τη χάσαμε την προηγούμενη χρονιά, με την Μπριζ. Αν προκρινόμασταν θα φτάναμε στους ‘8’ του Κυπελλούχων και μετά ήταν ο δρόμος πιο εύκολος. Και τότε εκείνη η ομάδα ήταν σούπερ και σχεδόν στο αποκορύφωμά της“.
Η ψυχολογία παίζει σημαντικό ρόλο;
Κ.Β. “Τον πρώτο και μεγαλύτερο. Όσο σε πάνε τα ματς και κερδίζεις, ανεβάζεις την αυτοπεποίθηση σου πάρα πολύ”.
Ν.Ν.: “Και φοβίζεις τον άλλο αν σε βλέπει να κερδίζεις συνέχεια”.
Πόσο ρόλο παίζει ο κόσμος;
Κ.Β.: “Αρκετά μεγάλο. Θυμάμαι το στάδιο γεμάτο να μας δίνει μεγάλη ώθηση! Είναι μεγάλη βοήθεια όταν ακούς όλο το γήπεδο να τραγουδάει το όνομά σου”.
Ν.Ν.: “Δεν υπάρχει μεγάλη ομάδα χωρίς μεγάλο κόσμο. Και εμείς έχουμε φοβερή υποστήριξη”.
Αν ζητάγατε από τον Άγιο Βασίλη έναν παίκτη, ποιος θα ήταν αυτός;
(ομόφωνα): “Ο Κακά. Ένα μεγάλο δεκάρι, όπως ήταν παλιά ο Ζιντάν”.
Ποιος θα πάρει το Τσάμπιονς Λιγκ;
Ν.Ν.: “Νομίζω η Ρεάλ. Έχει δυναμώσει πολύ και έχει εγκαταλείψει αυτή την αμυντική αφέλεια που είχε. Ίσως είναι και το πεπρωμένο αφού γίνεται ο τελικός στο γήπεδό της”.
Κ.Β.: “Και οι Ισπανοί και οι Άγγλοι είναι πολύ δυνατοί αλλά εγώ δεν ξεγράφω την Μίλαν. Έχει φοβερή εμπειρία σε τέτοιο επίπεδο”.
Πως βλέπετε την Ελλάδα στο Μουντιάλ;
Ν.Ν.: “Είναι επιτυχία η συμμετοχή και ελπίζω ότι θα τα πάνε πολύ καλύτερα από εμάς το 1994. Εμείς οι Έλληνες δεν αντέχουμε την ταμπέλα του φαβορί, όπως τότε, ή το 2008 στην Αυστρία ή στον όμιλο με την Ελβετία. Όταν παίζουμε με την πλάτη στον τοίχο όπως στην Πορτογαλία ή στα μπαράζ με την Ουκρανία μπορούμε να πετύχουμε πολλά. Μακάρι να τα καταφέρουν για να αποχαιρετήσει και ο Ρεχάγκελ την Εθνική στην οποία τόσα έδωσε, με μια επιτυχία”.
Κ.Β.: “Νομίζω πως μπορούμε να πάμε στον επόμενο γύρο και αυτό θα είναι από μόνο του μεγάλη επιτυχία”.
