Ένα οικογενειακό πρόβλημα που με ανάγκασε να φύγω για Αθήνα ήταν ο λόγος που δεν έγραψα αυτή την εβδομάδα.Ευτυχώς η εγχείρηση πήγε καλά και είμαι πάλι εδώ για να αναλύσουμε τον αγώνα.Κατ’αρχήν να ευχαριστήσουμε τον Απόλλων Καλυθιών για την άριστη φιλοξενεία,κάτι που σίγουρα θα ανταποδώσουμε και εμείς στο μέλλον.Δίκαιη ήταν η επικράτηση της αντίπαλου ομάδας καθώς δεν είμασταν αυτοί που έπρεπε.Βέβαια όταν σε ένα εκτός έδρας αγώνα προηγήσε και μετά μέσα σε δέκα λεπτά καταφέρνει να χάσεις τότε είσαι άξιος της μοίρας σου.Δυστυχώς όμως στο ποδόσφαιρο μπορούν να συμβούν τα πάντα.
Έτσι όπως χάσαμε κάποια στιγμή θα κερδίσουμε κιόλας,έτσι είναι αυτά και εμείς είμαστε υποχρεωμένοι να σκύψουμε τα κεφάλια και να δουλέψουμε πιο πολύ.Κλείνοντας να αναφέρω ότι οι νίκες έχουν πολλούς πατέρες ενώ οι ήττες έναν..Ας σταματήσει λοιπόν αυτό το θέμα και ας στηρίξουν όλοι τονπροπονητή..
Καλή σας εβδομάδα με υγεία.
Υ.Γ:Συγχαρητήρια σε Φίντι και Ζαμάγια για τις συνεντεύξεις τους και για την ωριμότητα που δείχνουν τα λόγια τους.Μόνο έτσι πας μπροστά στο ποδόσφαιρο.Μπράβο στα παιδιά και καλή συνέχεια στις ομάδες τους.
