Τα ίδια συμπτώματα με αυτά που δείχνει από την αρχή της φετινής σεζόν εμφάνισε και κόντρα στην Ντινάμο Μόσχας ο Παναθηναϊκός και ξεκίνησε με ήττα (2-1) τις υποχρεώσεις του στους ομίλους του Europa League.
«Χάθηκαν» εξήντα λεπτά για τους «πράσινους» που με μεγάλα αμυντικά κενά, ιδίως από τα δεξιά, βρέθηκαν να χάνουν 2-0 (Κοκόριν, Ιόνοφ) πριν ξυπνήσουν μειώνοντας με τον Ντίνα και δημιουργώντας φάσεις στη συνέχεια τις οποίες δεν εκμεταλλεύτηκαν.
Το ματς
Από τη μέρα της κλήρωσης κιόλας ο Αναστασίου τα είχε… πει. Η Ντιναμό Μόσχας μόνο λόγω συγκυριών βρέθηκε στον 4ο γκρουπ δυναμικότητας και πιθανότατα είναι η καλύτερη ομάδα του ομίλου. Ίσως γι’ αυτό οι «πράσινοι» μπήκαν στο ματς προσεκτικά προσπαθώντας να μην δώσουν… δικαιώματα στους αντιπάλους τους. Οι Ρώσοι, βέβαια, στα πρώτα λεπτά τα… πήραν μόνοι τους, όπως και την κατοχή της μπάλας και κατ’ επέκταση τον έλεγχο του αγώνα.
Ακόμη κι έτσι, η επιθετική ανάπτυξη των Ρώσων περιορίστηκε στο να «σημαδευτεί» σε βαθμό εμμονής ο Τριανταφυλλόπουλος, από την πλευρά του οποίου Μπούτνερ και Ντζούντζακ δημιούργησαν μεγάλα ρήγματα, χωρίς ευτυχώς, κανένα από αυτά να αποβεί μοιραίο μέσω κάποιας κεφαλιάς των προωθημένων Κοκόριν και Κουράνι. Κι ενώ το 4-3-3 του Αναστασίου έδειχνε πως τουλάχιστον δεν επέτρεπε στους αντιπάλους να βγάλουν φάσεις από τον άξονα, έμελλε να αποδειχθεί πως η μοναδική φορά που θα τα κατάφερναν, θα ήταν και μοιραία. Μάλιστα, αυτή ήρθε και στο χειρότερο χρονικό σημείο, πέντε λεπτά πριν το τέλος του ημιχρόνου, με αποτέλεσμα οι «πράσινοι» να πάνε στα αποδυτήρια με ένα γκολ στην πλάτη (Κοκόριν 40’) και την ψυχολογία στο ναδίρ.
Κάτι που φάνηκε με τη σέντρα του δευτέρου ημιχρόνου αφού μέσα σε λιγότερο από δέλκα λεπτά οι Ρώσοι σημείωσαν ακόμη ένα γκολ με τον Ιόνοφ (σωστά μαντέψατε, μετά από σέντρα του Ντζούτζακ που βρήκε ξανά «τρύπα» στη δεξιά πτέρυγα…) και είχαν και δοκάρι στο 54’ από εκτέλεση φάουλ του Νομπόα. Μετά από αυτήν την εξέλιξη οι παίκτες του Αναστασίου απλά έπαιζαν για να αποφύγουν τα χειρότερα που φαινόταν καθαρά πως μπορεί να έρχονταν, κάτι που σηματοδότησε και η αντικατάσταση του Κλωναρίδη από τον Δώνη σε μια προσπάθεια να βοηθηθεί ο (αρνητικός απόψε) Λαγός, με τη διάταξη να αλλάζει σε 4-4-2 αντί του 4-3-3.
Το ποδόσφαιρο όμως, έχει τη δική του λογική που πολλές φορές έρχεται κόντρα σε όλους και σε όλα. Γιατί πώς να προσεγγίσει κανείς ορθολογικά το ότι ο Παναθηναϊκός αντί να… διαλυθεί, κατάφερε να μειώσει με κεφαλιά του πιο κοντού (αφού δεν έπαιξε ο Βαλμπουενά) παίκτη του γηπέδου, του Ντίνα και στη συνέχεια –με τον κόσμο να παίζει πια και αυτός μπάλα- πήγε να φέρει τα πάνω, κάτω. Τα μεγάλα κενά στην «πράσινη» άμυνα παρέμειναν, αλλά τουλάχιστον μπροστά υπήρχε… ζωή και ελπίδα πως μέχρι το τέλος του αγώνα κάποιος θα ολοκλήρωνε αυτό που λίγο πριν έμοιαζε με θαύμα.
Κάτι τέτοιο δεν έγινε και κατά συνέπεια ήρθε η ήττα στην πρεμιέρα, με το μόνο θετικό (εκτός από την εμφάνιση του Δώνη στο δεύτερο ημίχρονο) να είναι πως ήρθε απέναντι στην καλύτερη –πιθανόν- ομάδα του ομίλου. Σε κάθε περίπτωση, η ήττα είναι ήττα και πρέπει τώρα να καλυφθεί με νίκες, προφανώς κάποια από αυτές σε αντίπαλη έδρα.
Sport-fm.gr
