Ο Παναγιώτης Ατματζίδης είναι γνωστός στα Δωδεκάνησα απ’ το πέρασμα του απ’ την Ρόδο ενώ την περσινή χρονιά βρέθηκε αντιμέτωπος με τον Α.Ο Πυλίου φορώντας την φανέλα του Α.Ο Καραβά. Φέτος ξεκίνησε την σεζόν στον Α.Ο Υπάτου όμως με δήλωση του αποχώρησε απ’ τον σύλλογο αφήνοντας αρκετές αιχμές.
Η δήλωση του
Αγωνίζομαι επαγγελματικά 17 χρόνια, σε όλες τις εθνικές κατηγορίες και δεν είναι πρώτη φορά που βλέπω άθλιες συνθήκες εργασίας.
Στην προκειμένη περίπτωση όμως, αναρωτιέμαι πώς μπορείς να αποκαλείς “επαγγελματική”, μία ομάδα που δεν έχει γηπεδο να προπονηθεί και κάνει προπόνηση όπου βρει μέσα στη Βοιωτία και αυτό ΑΝ την αφήσουν!
Σε αυτούς τους λίγους μήνες, έζησα περιστατικά απείρου κάλλους, οπου μας έδιωξαν (!) από γηπεδο ακούρευτο με ένα μέτρο χόρτο και όπου δεν υπήρχε ζεστό νερό για μπάνιο!
Επίσης, είναι να αναρωτιέται κανείς, πώς βγάζεις προς τα έξω τέτοια φήμη “επαγγελματισμού”, όταν η ενδυμασία και το αθλητικό υλικό γενικότερα είναι επιπέδου “τοπικού” και ίσως και χαμηλής κατηγορίας τοπικού!
Αναρωτιέμαι ακόμα, αυτή η σοβαροφάνεια και η “ασφάλεια” ως προς το οικονομικό σκέλος, από πού προκύπτει;
Όταν καμία φορά (!) δεν πληρώθηκε εκπροθεσμα βάση ιδιωτικών συμφωνητικών κάποια μισθοδοσία;
Επιπροσθέτως, σε αυτό το ευαίσθητο θέμα, ήταν κάτι που μέσω των αρχηγών μας διαβεβαίωνε η διοίκηση ότι θα λυθεί.
Προφανώς κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Ήμασταν διαρκώς απλήρωτοι μέχρι και ενάμιση μήνα!
Αντί αυτού υπήρξε η απειλή μείωσης 30% του μισθού μας μετά από μία ήττα, σε ένα γήπεδο, που αν και γηπεδούχοι, δεν είχαμε πατήσει ποτέ!
Παράλληλα, ενώ θα παίζαμε σε χόρτο, κάναμε όλη τη εβδομάδα σε πλαστικό!
Θα αναρωτηθεί κανείς, “πως λοιπόν μια ομάδα σε τέτοια επίπεδα οργάνωσης και διοίκησης μπορεί να λέει ότι θέλει και πάει για ανοδο”;
“Μπορεί” θα πω εγώ. Γιατί έχει παίκτες, προπονητές και φροντιστές με προσωπικότητα και αυτό είναι έργο μονάχα δικό τους!
Όπως και η βαθμολογική θέση της ομάδας, δηλαδή των ποδοσφαιριστών και του τεχνικού επιτελείου.
Σε ότι αφορά “παραγοντίσκους” που δεν σηκώνουν τηλέφωνα όταν δεν τους συμφέρει, που κάνουν ότι δεν έχουν σήμα (!) όταν τους παίρνεις από αλλά τηλέφωνα και είναι άνθρωποι που δεν έχουν καμία ευαισθησία σε προσωπικά θεμματα, που δεν εκτιμούν τίποτα από όσα κάνεις, παρά μόνο ζητάνε χωρίς να δίνουν, η ζωή και κατ’ επεκταση το ποδοσφαιρο, τους έχει επιστρέψει αυτό ακριβώς που δικαιούνται:
ένα τίποτα και αποτυχίες! Τίποτα δεν είναι τυχαίο! Πλέον, όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος γνωρίζει τι είστε!
Εύχομαι στου παλιούς μου συμπαίκτες και προπονητές, καλή δύναμη και επίτευξη του στόχου που έχουν βάλει οι ίδιοι! Τόσο στο ποδόσφαιρο όσο και στη ζωή τους!
Υ.Γ.: Σας χαρίζω ένα μισθό και ένα μικρό υπόλοιπο να πιείτε καφέ στην υγεία μου.
Αφήνω την ομάδα σας δεύτερη, με ένα πόντο πίσω και μέσα στους στόχους κάτι που δεν καταφερατε ποτέ.
Τα χρήματα που μου ζητήσατε πίσω για να με αποδεσμεύσει ο πρόεδρος της ομάδας σας, χρήματα δουλεμένα, τα στερήσετε από την οικογένεια μου. Τουλάχιστον, πάρτε θερμοσίφωνες.
