Άλλο ένα αφιέρωμα από το giafkasports.gr αυτή την φορά για μια φυσιογνωμία που παρέπεμπε σε τύπο που θα άκουγε Μπομπ Μάρλει και σίγουρα δύσκολα θα έκανε απολύτως αθλητική ζωή! Τα φαινόμενα όμως απατούν! Ο Ρουντ Γκούλιτ ήταν ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, που με τον καιρό μάλιστα ξεχώρισε.
Έφθασε στην κορυφή, αναδείχθηκε καλύτερος ποδοσφαιριστής του κόσμου, αγωνίστηκε σε μία από τις καλύτερες ομάδες του πλανήτη και το ταλέντο του αναγνωρίστηκε από τους συμπατριώτες του και όχι μόνο. Μία προσωπικότητα ξεχωριστή, ένας ποδοσφαιριστής που ξέφευγε συχνά από τα στενά όρια των τεσσάρων γραμμών και σχετικά πρόσφατα ένας… προπονητής, που έχει αφεθεί στην μοίρα της δουλειάς του, μη αποτελώντας πάντως εξαίρεση στον κανόνα που λέει ότι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής δεν σημαίνει ότι θα γίνει και ένας πολύ καλός προπονητής.
Η ιστορία του Ρουντ Γκούλιτ δε διαφέρει ιδιαίτερα από άλλες Ολλανδούς ποδοσφαιριστές, που στην πραγματικότητα θα μπορούσαν να αγωνίζονται σε κάποια άλλη Εθνική ομάδα. Με γονείς από το Σουρινάμ, ένιωσε εξαρχής. Ολλανδός, καθώς γεννήθηκε στο Άμστερνταμ και κατά συνέπεια κάθε επαφή με την έτερη πατρίδα έμοιαζε «κομμένη». Οι ρίζες όμως υπήρχαν. Ο Γκούλιτ μεγάλωσε πάντως σε Ολλανδικά πρότυπα. Άρχισε να παίζει μπάλα από μικρός και έδειξε σύντομα το ταλέντο του. Στα 10 του χρόνια, αγωνιζόταν ως συμπαίκτης με τον Φρανκ Ράικαρντ, μη γνωρίζοντας φυσικά πως μερικά χρόνια αργότερα, οι δυο τους θα διαπρέπουν στη Μίλαν και την Εθνική Ολλανδία. Όσο μεγάλωνε ο Ρουντ, έδειχνε τα στοιχεία που λίγο αργότερα τον καθιέρωναν στο παγκόσμιο στερέωμα. Δυνατό σώμα, κρατούσε σωστά την μπάλα και κυρίως την έστελνε με ευκολία στα δίχτυα. Είτε με τα πόδια, είτε με το κεφάλι.
Από τη Χάρλεμ στην Φέγενορντ με περιπέτεια
Η ομάδα της Χάρλεμ, που δεν ανήκε φυσικά στις μεγάλες κατηγορίες και πρωταγωνιστούσε κυρίως σε χαμηλής δυναμικότητας πρωταθλήματα, ήταν η πρώτη επαγγελματική ομάδα στην οποία αγωνίστηκε ο Γκούλιτ. Με αυτόν στη σύνθεσή της, η Χάρλεμ θα κάνει φοβερά και τρομερά πράγματα, φθάνοντας μέχρι τα πρόθυρα της ευρωπαϊκής της συμμετοχής. Είναι πια φανερό πως αποτελεί ένα αστέρι που σύντομα θα λάμπει σε όλη την Ευρώπη. Το σίγουρο είναι ότι έλαμπε ήδη στην Ολλανδία και οι μεγάλοι σύλλογοι είχαν ήδη αρχίσει να τον προσεγγίζουν. Τελικά βρέθηκε στη Φέγενορντ με ένα σημαντικό ποσό και έπειτα από μεγάλη περιπέτεια.
Ο Ολλανδός νεαρός τότε σέντερ φορ, είχε προταθεί και σε αγγλικές ομάδες. Η Άρσεναλ και η Ίπσουιτς ήταν αυτές που έδειχναν να ενδιαφέρονται περισσότερο. Με ένα ποσό 30.000 λιρών, μπορούσαν να τον αποκτήσουν, όμως η απάντηση ήταν αρνητική. Ο μάνατζερ της Άρσεναλ, Τέρι Νιλ, έλεγε χαρακτηριστικά πως: «είναι πολλά τα χρήματα για έναν νεαρό παίκτη» και οι «κανονιέρηδες» δεν έκαναν την κίνησή τους. Μάλλον μετάνιωσαν! Με τη φανέλα της Φέγενορντ, το ξεκίνημα δεν είναι και το καλύτερο δυνατό. Ο Γκούλιτ είναι σχετικά μέτριος και η ομάδα του μένει μακριά από τίτλους. Το 1984 θα κατακτήσει το πρώτο του πρωτάθλημα Ολλανδίας, ενώ την ίδια χρονιά θα κατακτήσει και το κύπελλο.
Το Super Deal με Αϊντχόφεν
Να φεύγει ένας παίκτης από τη Φέγενορντ και να μετακομίζει στην Αϊντχόφεν δεν είναι και ότι πιο συνηθισμένο στην Ολλανδία! Στα 23 του, ο Ρουντ Γκούλιτ θα ζήσει και αυτή την εμπειρία! Η PSV θα πληρώσει ένα πολύ μεγάλο ποσό για τα επίπεδα της εποχής, ώστε να τον αποκτήσει από τη Φέγενορντ, με τον Γκούλιτ να αποδεικνύει σύντομα ότι αξίζουν τα χρήματα που πλήρωσε και να κάνει σύντομα την απόσβεση! Το 1986 θα αναδειχθεί -για δεύτερη φορά στην καριέρα του- καλύτερος Ολλανδός ποδοσφαιριστής (σ.σ. η πρώτη ήταν το 1984), ενώ στα δύο χρόνια με τη φανέλα της Αϊντχόφεν, θα πετύχει 46 γκολ σε 68 παιχνίδια. Νούμερα εντυπωσιακά, όσο εντυπωσιακή ήταν η παρουσία του Γκούλιτ γενικότερα στο ολλανδικό πρωτάθλημα. Ο Γκούλιτ ήταν πια πρώτο βιολί, λογιζόταν ως παγκόσμιος αστέρας και άρχισε να γίνεται συλλέκτης τίτλων. Με τη φανέλα της Αϊντχόφεν, κατέκτησε δύο ακόμη πρωταθλήματα, το 1986 και το 1987, ενώ το 1986 πετυχαίνοντας 24 γκολ θα βγει δεύτερος σκόρερ του πρωταθλήματος. Είναι πια τόσο διάσημος που ψηφίζεται ως αθλητής της χρονιάς το 1987 στην Ολλανδία, ενώ ένα χρόνο πριν είχε κατακτήσει και το «χρυσό παπούτσι». Το 1987 επίσης θα πάρει και τη «χρυσή μπάλα», ζώντας μοναδικές στιγμές!
Ένας από «ιπτάμενους» της Μίλαν
Ο Σίλβιο Μπερλουσκόνι έχει ανοίξει τους ασκούς με τις λιρέτες στην Ιταλία και… μοιράζει χρήματα! Η Μίλαν ενισχύεται και από τη στιγμή που ο Ρουντ Γκούλιτ αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά ονόματα το καλοκαίρι του 1987, ο Σίλβιο του «χτυπάει την πόρτα». Η μεταγραφή του Γκούλιτ από την Αϊντχόφεν, αποτελεί ρεκόρ για την εποχή, καθώς ξεπερνάει τα 6εκ. λίρες και ο Ολλανδός γίνεται βεβαίως ένας από τους πιο ακριβοπληρωμένους παίκτες του πλανήτη. Μαζί του φθάνουν στο Μιλάνο και δύο ακόμη σπουδαίοι Ολλανδοί. Ο Φρανκ Ράικαρντ και ο Μάρκο Φαν Μπάστερ, που πλαισιώνουν μία ομάδα που έχει ήδη καλή βάση, καθώς υπάρχει ο Φράνκο Μπαρέζι, ο Πάολο Μαλντίνι, ο Ρομπέρτο Ντοναντόνι και άλλα αστέρια. Ο Αρίγκο Σάκι για να χωρέσει όλο τον κόσμο στην ενδεκάδα, χρησιμοποιεί τον Γκούλιτ στα δεξιά, όμως μετά τον τραυματισμό του Φαν Μπάστεν θα βρεθεί και πάλι στην κορυφή της επίθεσης.
Η πρώτη του σεζόν μπορεί να μην είναι ιδανική σε ότι αφορά το προσωπικό επίπεδο, όμως η Μίλαν έπειτα από εννέα στείρα χρόνια κατακτά πρωτάθλημα και ο Γκούλιτ βάζει στην συλλογή του ένα ακόμη, την φορά όμως αυτή, μακριά από την Ολλανδία. Η τριπλέτα Γκούλιτ-Φαν Μπάστεν-Ράικαρντ αρχίζει να «βγάζει φωτιές» και όλοι συμφωνούν πια πως ήρθε η ώρα για τον Ρουντ να φθάσει και στην κορυφή της Ευρώπης. Οι συνθήκες στην Μίλαν έμοιαζαν ιδανικές για κάτι τέτοιο και το 1989 στον τελικό με την Στεάουα Βουκουρεστίου, στο «Νόου Καμπ» της Βαρκελώνης, οι «ροσονέρι» με το επιβλητικό 4-0 θα φθάσουν στην κορυφή της Ευρώπης. Ο Ρουντ Γκούλιτ ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές με δύο γκολ, ενώ άλλα δύο προσθέτει ο Μάρκο Φαν Μπάστεν.
Την επόμενη σεζόν το έργο επαναλαμβάνεται. Η Μίλαν θα κερδίσει πάλι το κύπελλο πρωταθλητριών, αποκλείοντας την Μπάγερν Μονάχου στον ημιτελικό και κερδίζοντας 1-0 την Μπενφίκα στον τελικό. Τη φορά αυτή το γκολ πέτυχε ο έτερος Ολλανδός, Φρανκ Ράικαρντ. Ο Ρουντ Γκούλιτ στο μεταξύ προσθέτει αρκετούς ακόμη τίτλους σε προσωπικό επίπεδο. Καλύτερος Ευρωπαίος παίκτης το 1989, μέλος της καλύτερης ενδεκάδας της Ευρώπης το 1988, ασημένια μπάλα το 1988 και πολύ ψηλά στις προτιμήσεις των φιλάθλων για καλύτερος παίκτης του κόσμου, βάσει ψηφοφορίας που έκανε το world soccer magazine. Δεν έμοιαζε να του λείπει πια τίποτα στην ζωή του. Στο Μιλάνο διασκέδαζε, ενώ είχε κατακτήσει τα πάντα. Όλα εκτός από ένα Παγκόσμιο Κύπελλο, καθώς είχε πάρει και πανευρωπαϊκό με την Ολλανδία. Το 1992 και το 1993 κατακτά δύο ακόμη πρωταθλήματα με την Μίλαν, τα οποία έμελλε να είναι και τα τελευταία του. Ο κύκλος στο Μιλάνο είχε αρχίσει να κλείνει και το πιο «πλούσιο» ίσως κομμάτι της καριέρας του, έφθανε στο τέλος του. Ο Γκούλιτ φεύγει το καλοκαίρι του 1993 από το Μιλάνο, μέσα σε αποθέωση από τον κόσμο που τον αγάπησε και φυσικά δεν το έκρυβε. Η σεζόν θα μπορούσε να κλείσει ιδανικά με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ, όμως η Μάρσέιγ του Μπερνάρ Ταπί ήταν αυτή που πανηγύρισε, χάρη στο γκολ του Μαρσέλ Μπολί που έκρινε τον τελικό με τη Μίλαν.
Από το Μιλάνο στην Γένοβα
Ένα «πάρε- δώσε» με πρωταγωνιστή τον Γκούλιτ ξεκινάει ανάμεσα στην Μίλαν και την Σαμπντόρια. Η ομάδα της Γένοβας με τον Σβεν Γκόραν Έρικσον στον πάγκο, θέλοντας να εκμεταλλευτεί το γεγονός πως η Μίλαν θέλει να «ξεφορτωθεί» πια τον Γκούλιτ, καθώς οι θέσεις των ξένων ήταν περιορισμένες (σ.σ. δεν υπήρχε ακόμα τότε ο νόμος του Μπόσμαν) ζητάει δανεικό τον Γκούλιτ και τον αποκτά. Οι «ροσονέρι» μάλλον το μετανιώνουν βλέποντας τον Γκούλιτ να σκοράρει το νικητήριο γκολ της «Σαμπ» στον τελικό του Κόπα Ιτάλια. Αντίπαλος; Φυσικά η Μίλαν την οποία η Σαμπντόρια κερδίζει 3-2 με τον Γκούλιτ να αποδεικνύεται μεγάλος πρωταγωνιστής. Ως δανεικός έμεινε στην Σαμπντόρια και την επόμενη αγωνιστική περίοδο όπου είχε εννέα γκολ σε 22 παιχνίδια.
«Αντίο» στην Τσέλσι
Ήταν φανερό ότι ο Ρουντ Γκούλιτ αναζητούσε πλέον κάτι καινούριο στην καριέρα του και η Τσέλσι ήταν αυτή που το πρόσφερε. Ο Ολλανδός γίνεται κάτοικος Λονδίνου και παρότι τα χρόνια είχαν περάσει, αποδεικνύει ότι η μπάλα δεν ξεχνιέται. Ο Γκούλιτ ήταν ένας από τους λίγους μη Βρετανούς που αρχίζουν να γίνονται πια γνωστοί και στο Αγγλικό ποδόσφαιρο, με τον Ερίκ Καντονά βεβαίως να έχει κάνει την αρχή. Ο Γκλεν Χοντλ του αλλάζει θέση και τον βάζει να παίζει λίγο πιο πίσω. Ο Γκούλιτ ανταποκρίνεται και μάλιστα θα κατακτήσει τίτλο και με την Τσέλσι, καθώς το 1997 θα πάρει το κύπελλο Αγγλίας. Το 1998 αποφασίζει να κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια, καθώς τον περίμενε καριέρα προπονητή…
Πρωταθλητής Ευρώπης με την Ολλανδία
Η Εθνική ομάδα της Ολλανδίας έχει αναμφίβολα το δικό της ξεχωριστό κομμάτι στην καριέρα του Γκούλιτ. Μόνιμο στέλεχος από το 1981 και έπειτα, ο Γκούλιτ έφθασε μέχρι και την κορυφή της Ευρώπης με τους Οράνιε. Το 1988 η Ολλανδία στον τελικό του πανευρωπαϊκού, κερδίζει 2-0 την Ρωσία και ο Γκούλιτ ήταν ένας από τους μεγάλους πρωταγωνιστές της διοργάνωσης. Είναι η καλύτερη στιγμή του με την Εθνική Ολλανδίας, με τη φανέλα της οποίας πέτυχε συνολικά 17 γκολ σε 66 αγώνες.
Κάποια πράγματα που μπορεί να μην ξέρετε για τον Γκούλιτ
Η προσωπική του ζωή είναι γενικότερα ασταθής. Ο Γκούλιτ έχει παντρευτεί τρεις φορές και έχει έξι παιδιά!
Ο Ολλανδός σώθηκε από θαύμα, όταν μετά από πίεση της Μίλαν αρνήθηκε να μεταβεί στο Σουρινάμ για παιχνίδι στο οποίο θα συμμετείχαν Σουριναμέζοι ποδοσφαιριστές όλου του κόσμου. Το αεροπλάνο που θα τον μετέφερε έπεσε!
Μία από τις χειρότερες μέρες της ζωής του, όπως ο ίδιος είπε, ήταν όταν κόντεψε να πιαστεί στα χέρια με Σκωτσέζο φίλαθλο που του έκανε ρατσιστικά σχόλια. Στην Ιταλία πάντως, αγαπήθηκε όσο λίγοι έγχρωμοι ποδοσφαιριστές.
Haarlem
Eerste Divisie (1): 1981
Feyenoord
Eredivisie (1): 1984
KNVB Cup (1): 1984
PSV Eindhoven
Eredivisie (2): 1986, 1987
AC Milan
Serie A (3): 1988, 1992, 1993
Supercoppa Italiana (3): 1988, 1992, 1994
European Cup (2): 1989, 1990
UEFA Super Cup (2): 1989, 1990
Intercontinental Cup (2): 1989, 1990
Sampdoria
coppa Italia (1): 1994
Chelsea
FA Cup (1): 1997
Netherland
European Championship (1): 1988
Netherlands Player of the Year (2° level) (1): 1981
Dutch Footballer of the Year (2): 1984 1986
Netherlands Cup Top Scorer (1): 1984 (9 goals)
Dutch Golden Shoe Winner (1): 1986
Netherlands League Top Scorer: 1986 (2nd, 24 goals)
Dutch Sportsman of the Year (1): 1987
Ballon d’Or (1): 1987, 1988 (silver)
World Soccer Magazine World Footballer of the Year (2): 1987 (39% of the votes), 1988 (2nd), 1989 (24% of the votes), 1993 (3rd)
Onze d’ Silver (2nd place) (2): 1988, 1989
IFFHS Best World Player of the Year: 1988 (bronze), 1989 (bronze)
UEFA European Championship Dream Team (2): 1988, 1992
1988 European Championship Silver ball
UEFA Player of the Year: 1989 (2nd)
Silver Ball English League Player of the Year: 1996
Chelsea Player of the Year (1): 1996
FIFA 100
Πηγή: www.cobrasports.gr Συντάκτης: Αφροδίτη Ξενίδου
