Ένας μέσος με τα όλα του ήταν ο Λουίς Φίγκο ,που ήξερε καλά την δουλειά του μέσα στο γήπεδο!!!
Ο τεράστιος ποδοσφαιριστής που λεγόταν Εουσέμπιο, αποτελούσε το καμάρι των Πορτογάλων, όταν αναφέρονταν στη «στρογγυλή θεά». Έψαχναν πολλά χρόνια για να ανακαλύψουν κάποιον διάδοχό του. «Μνηστήρες» προέκυψαν αρκετοί, όμως μόνο ένας έμελλε να φθάσει σε πολύ υψηλό επίπεδο και να έχει διάρκεια.
Όχι, δεν μιλάμε για τον Κριστιάνο Ρονάλντο, που δείχνει ότι έχει τα φόντα ακόμη και να ξεπεράσει οποιονδήποτε άλλο Πορτογάλο παίκτη. Αναφερόμαστε σε αυτόν ο οποίος θα μπορούσε κάλλιστα να συνδέει τον Εουσέμπιο με τον Ρονάλντο.
Πρωταγωνιστής στην δεκαετία του ’90 αλλά και του 2000, ο Λουίς Φίγκο, κατάφερε να μείνει στην ιστορία για τα ποδοσφαιρικά του και όχι μόνο κατορθώματα. Μιλάμε άλλωστε για τον άνθρωπο που «ανάγκασε» χιλιάδες Μαδριλένους να αφήσουν τις διακοπές τους για να βρεθούν στο «Μπερναμπέου» ώστε να τον αποθεώσουν και ακόμη περισσότερους Καταλανούς να αφήσουν κατά μέρους τον ποδοσφαιρικό τους πολιτισμό, επιστρατεύοντας ακόμη και… γουρουνοκεφαλή για να του πετάξουν!
Ο Λουίς Φελίπε Μαδέιρα Καέιρο Φίγκο, όπως είναι το πλήρες του όνομα, γεννήθηκε στις 4 Νοεμβρίου του 1972 στην Αλμάδα, ένα γραφικό προάστιο της Λισσαβόνας. Ο Λουίς ήταν μοναχογιός και ελαφρώς καλομαθημένος όπως λένε όσοι γνωρίζουν την οικογένεια. Παρόλ’ αυτά άπαντες συμφωνούσαν ότι ο Λουίς κλωτσάει την μπάλα πολύ καλύτερα από άλλα παιδάκια της ηλικίας του. Ο πατέρας του το διέκρινε σύντομα και τον έγραψε στην τοπική «Os Pastilhas». Σύντομα άρχισαν όλοι να καταλαβαίνουν πως ο πιτσιρικάς είναι κάτι ξεχωριστό. Τα λαγωνικά της Σπόρτιγκ Λισσαβόνας τον εντοπίζουν σύντομα και μόλις στα 12 χρόνια του, ο Φίγκο ανήκει στο δυναμικό της ομάδας. Εκεί θα μάθει τακτικές και θα καταλάβει τι σημαίνει να δουλεύεις επαγγελματικά.
Ανταποκρινόταν πλήρως και στα 16 του, το 1989 θα καταφέρει να κάνει ντεμπούτο στην πρώτη ομάδα της Σπόρτιγκ. Το παιδί-θαύμα όπως τον χαρακτήριζαν, θα βρεθεί ίσως στην καλύτερη φουρνιά του σύγχρονου πορτογαλικού ποδοσφαίρου, έχοντας συμπαίκτες όπως τον Ρουί Κόστα, τον Ζόρζε Κόστα, τον Βιτόρ Μπαΐα, τον Πάουλο Σόουζα και τον Φερνάντο Κόουτο. Η ίδια παρέα παικτών το 1991 οδήγησε και πάλι την Πορτογαλία στην κορυφή του κόσμου στο πρωτάθλημα κάτω των 20 ετών.
Το κύπελλο και οι δύο υπογραφές
Παρά την εξαιρετική ομάδα της Σπόρτιγκ Λισσαβόνας, το πρωτάθλημα παραμένει στόχος μακρινός. Δεν το κατακτά και μάλιστα έμελλε να φύγει με αυτό τον καημό από την Πορτογαλία. Όχι όμως και εντελώς άτιτλος! Το 1995 θα κατακτήσει το πρώτο κύπελλο της καριέρας του με την φανέλα της Σπόρτιγκ, όντας μάλιστα αρχηγός των «λιονταριών» μόλις στα 24 του χρόνια. Ήδη όμως ήταν φανερό ότι δεν θα έμενε και πολύ περισσότερο στην πατρίδα του. Μεγάλες ευρωπαικές ομάδες καραδοκούν για την απόκτησή του και ο Φίγκο, θέλοντας να πραγματοποιήσει την επιθυμία του για το επόμενο βήμα, θα προχωρήσει σε νεανικές επιπολαιότητες.
Τον θέλει και η Γιουβέντους, αλλά και η Πάρμα. Του προσφέρουν αρκετά χρήματα και δεν μπορεί να αρνηθεί. Οπότε υπογράφει και στις δύο ομάδες! Όταν αυτό γίνεται γνωστό η ΟΥΕΦΑ τον απειλεί με τιμωρία που μοιάζει εξοντωτική. Τελικά δίνονται αμοιβαίες εξηγήσεις και απλώς ακυρώνονται και οι δύο συμφωνίες. Ο Φίγκο όμως θέλει να φύγει. Η Μπαρτσελόνα που καραδοκούσε είναι τελικά αυτή που θα αποσπάσει την υπογραφή του. Ο Γιόχαν Κρόιφ έβλεπε πολύ ταλέντο σ’ αυτόν και μετά από δική του επιμονή, ο Πορτογάλος άσος θα γίνει «μπλαουγκράνα».
Παγκοσμίως δημοφιλής με την φανέλα της Μπαρτσελόνα
Ακόμη και όσοι δεν γνώριχαν τον Φίγκο, τον μαθαίνουν μέσα από τις εμφανίσεις του στην Μπαρτσελόνα. Οι «Καταλανοί» βλέπουν στο πρόσωπο του έναν νέο ηγέτη και σιγά σιγά ο Φίγκο αρχίει να γίνεται είδωλο στην Βαρκελώνη. Το 1997 θα κατακτήσει κύπελλο με την Μπαρτσελόνα, ενώ θα πάρει και το κύπελλο κυπελλούχων, που αποτέλεσε τον πρώτο του διασυλλογικό ευρωπαϊκό τίτλο. Έναν χρόνο μετά η Μπάρτσα θα κόψει πρώτη το νήμα του πρωταθλήματος ενώ κάτι ανάλογο θα πετύχει και την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Το 1998 η χρονιά θα κλείσει και με ένα κύπελλο Ισπανίας, ενώ έχει κατακτήσει ήδη και το Σούπερ Καπ. Ο Φίγκο κάνει πράγματα και θαύματα. Πετυχαίνει γκολ, μοιράζει ασίστ και ηγείται μίας ομάδας που έψαχνε αρκετά χρόνια έναν κατάλληλο άνθρωπο σε κατάλληλη θέση.
Φίγκο, ο προδότης!
Το καλοκαίρι του 2000 η Ρεάλ Μαδρίτης έχει εκλογές και ο υποψήφιος πρόεδρος, Φλορεντίνο Πέρεθ, θέλοντας να δελεάσει τον κόσμο και να κερδίσει την ψήφο τους, υπόσχεται την απόκτηση του Λουίς Φίγκο από την Μπαρτσελόνα. Κάποιοι ενθουσιάζονται, ενώ κάποιοι άλλοι είναι επιφυλακτικοί. Ο Φίγκο έχει τρομακτική ρήτρα και ελάχιστοι μπορούσαν να φανταστούν ότι ο Πορτογάλος έχει συμφωνήσει με την Ρεάλ.
Ο Πέρεθ εκλέγεται και πολλοί στοιχηματίζουν ότι θα εκτεθεί απέναντι στον κόσμο της Ρεάλ. Κι όμως, το λέει και το κάνει! Με ένα ποσό ρεκόρ για την εποχή, καθώς η μεταγραφή θα στοιχίσει 24 δισ. δραχμές (για να τις θυμόμαστε κι αυτές!) το καλοκαίρι του 2000 η Ρεάλ Μαδρίτης αποκτά τον Λουίς Φίγκο και κάνει τον πάταγο του καλοκαιριού.
Ο Φίγκο μετατρέπεται σε μία νύχτα από ήρωας σε προδότης στην Βαρκελώνη, η οποία δεν μπορεί να χωνέψει ότι έχασε τον καλύτερο ίσως παίκτη από την «αιώνια» αντίπαλο. Το μίσος των οπαδών έφτασε στο σημείο να δημιουργήσουν ιστοσελίδα στο διαδίκτυο εναντίον του Φίγκο (www.antifigo.com)! Η κλήρωση του ισπανικού πρωταθλήματος έφερε τις δύο αιώνιες αντιπάλους νωρίς-νωρίς αντιμέτωπες στη Βαρκελώνη, όπου οι οπαδοί της Μπαρτσελόνα περίμεναν τον Φίγκο με άγριες διαθέσεις. Λίγες ημέρες πριν από τον αγώνα ένας σύνδεσμος οπαδών της Μπάρτσα του έστειλε ένα γράμμα, όπου μεταξύ άλλων του έγραφαν: «Νομίζαμε ότι ήσουν ειλικρινής, αλλά αποδείχθηκες μισθοφόρος, που αγαπάει μόνο το χρήμα. Η Μπαρτσελόνα θα παραμείνει η καλύτερη ομάδα στον κόσμο, αλλά εσύ θα είσαι ένας πλούσιος-φτωχός άνθρωπος. Σου ευχόμαστε να έχεις την ίδια τύχη με τον Ρονάλντο» (σ.σ. εννοώντας τον σοβαρό τραυματισμό του Βραζιλιάνου). Ο αγώνας του «Νόου Καμπ» θα του μείνει αξέχαστος.
Ο θόρυβος των αποδοκιμασιών είναι εκωφαντικός και ο Φίγκο γίνεται στόχος αντικειμένων και οτιδήποτε άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς! Χρόνια είχαν να ζήσουν τέτοια ατμόσφαιρα στο ισπανικό ποδόσφαιρο!
Ο Φίγκο προσπαθεί να μείνει ψύχραιμος και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει. Όλη αυτή η κατάσταση, τον κάνει περισσότερο αγαπητό στους φίλους της Ρεάλ Μαδρίτης που τον «προστατεύουν» με τα δικά τους συνθήματα στο «Μπερναμπέου». Ο Φίγκο θα προσαρμοστεί γρήγορα όντας μέλος πια των «γκαλάκτικος» και καθώς και άλλα αστέρια φθάνουν στην Μαδρίτη, θα κατακτήσει πρωτάθλημα τόσο το 2001, όσο και το 2003, ενώ θα πάρει και το πρώτο Τσάμπιονς Λιγκ της καριέρας του, το 2002 όταν η «βασίλισσα» επικράτησε στον τελικό της Μπάγερν Λεβερκούζεν 2-1. Σε προσωπικό επίπεδο, η καταξίωση του συνεχίζεται. Το 2000 θα πάρει την χρυσή μπάλα από την ΦΙΦΑ, ενώ ένα χρόνο αργότερα θα ψηφιστεί κορυφαίος ποδοσφαιριστής του κόσμου.
Στάση και στην Ιταλία!
Μετά το 2003 η Ρεάλ Μαδρίτης δείχνει να ψάχνεται. Παρά τον παροξυσμό μεταγραφών μεγάλων αστέρων, μένει μακριά από τους τίτλους. Για τον Φίγκο το πρόβλημα είναι μεγαλύτερο από την στιγμή που αναλαμβάνει προπονητής ο Βαντερλέι Λουξεμπούργκο. Τον αφήνει συχνά στον πάγκο και δείχνει πως δεν είναι στις πρώτες του επιλογές.
Ο Πορτογάλος δεν τα είχε συνηθίσει αυτά. Ζητάει να αποχωρήσει, όπως και τελικά γίνεται. Μετά από μία δεκαετία περίπου, που ήταν έτοιμος να πάει στην Ιταλία, θα το κάνει. Την φορά αυτή όμ ως με την φανέλα της Ίντερ. Η άφιξη του στο Μιλάνο συνδυάζεται με το calciopolis που στέλνει την Γιουβέντους στην δεύτερη κατηγορία και την Μίλαν στην αβεβαιότητα. Η Ίντερ έπαιζε σχεδόν μόνη της και δεν θα μπορούσε να βγει δεύτερη. Το πρωτάθλημα του 2006(τίθεται ξανά υπό αμφισβήτηση με την τελική απόφαση να παίρνεται εντός των ημερών) καταλήγει στους «νερατζούρι» παρότι το πήρε στο γήπεδο η Γιουβέντους ενώ και τα επόμενα δύο χρόνια με τον Φίγκο στην μηχανή της η Ίντερ κατακτά πρωτάθλημα. Το 2006 κατέκτησε και το κύπελλο.
Στην Ίντερ θα παραμείνει, παρότι το 2007 είχε συμφωνήσει να συνεχίσει την καριέρα του στην Αλ Ραγιάν του Κατάρ. Την τελευταία στιγμή το μετανιώνει και ο Μοράτι του κρατάει εκ νέου θέση στους «νερατζούρι». Την περίοδο 2007/08 ένας πολύ σοβαρός τραυματισμός τον έθεσε νοκ άουτ, αλλά ο ίδιος δεν πτοήθηκε. Το πείσμα του να αγωνιστεί ξανά σε υψηλό επίπεδο και η έλευση του συμπατριώτη του, Ζοσέ Μουρίνιο, στον πάγκο της Ίντερ, ήταν ικανά στοιχεία για να τον κρατήσουν για ένα ακόμη χρόνο στο Μιλάνο.
Το βράδυ του Σαββάτου 16/5/2009, λίγα λεπτά μετά τη μαθηματική κατάκτηση του πρωταθλήματος, ανακοίνωσε την απόφασή του να πει αντίο στα γήπεδα μετά από μία πολύ πλούσια καριέρα. Αν πάντως έμενε έναν ακόμη χρόνο θα είχε την δυνατότητα να πανηγυρίσει ένα ακόμη Τσάμπιονς Λιγκ!
Εθνική Πορτογαλίας
Στα 16 χρόνια που φόρεσε την φανέλα της Εθνικής Πορτογαλίας ο Λουίς Φίγκο, δεν κατάφερε να κατακτήσει έναν τίτλο και αυτό σίγουρα του έχει μείνει καημός. Αυτό που θα θυμάται περισσότερο από κάθε τι άλλο είναι ασφαλώς το Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2004 που διεξήχθη στην Πορτογαλία.
Οι Πορτογάλοι έφθασαν στον τελικό όμως παρότι έφτασαν στην πηγή, νερό δεν ήπιαν, αφού έχασαν από το απόλυτο αουτσάιντερ, που ήταν φυσικά η Ελλάδα!
Ο Φίγκο είχε οδηγήσει την Πορτογαλία μέχρι τα ημιτελικά και στο προηγούμενο Euro με τη Γαλλία ωστόσο να φράζει τον δρόμο για τον τελικό, ενώ και το 1996 στα γήπεδα της Αγγλίας, η Πορτογαλία αποκλείστηκε από την Ολλανδία στα προημιτελικά.
Απογοητευμένος από τον χαμένο τελικό του 2004 ο Φίγκο ανακοινώνει την αποχώρηση του από την Εθνική, όμως έναν χρόνο μετά πείθεται να επιστρέψει και τελικά λέει το «αντίο» μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 όπου φθάνει μέχρι τα ημιτελικά όπου και αποκλείεται ξανά από την Γαλλία. Είναι ρέκορτνμαν συμμετοχών με την Εθνική Πορτογαλίας, καθώς μετράει 127 συμμετοχές και 32 γκολ.
Συνολικά αυτός ο μεγάλος ποδοσφαιριστής πέτυχε 91γκολ σε 579 συμμετοχές….
Portugal Sporting CP
Taça de Portugal (1): 1995
Barcelona
La Liga (2): 1997-98, 1998-99
Copa del Rey (2): 1997, 1998
Supercopa de España (1): 1996
UEFA Cup Winners’ Cup (1): 1997
UEFA Super Cup (1): 1997
Real Madrid
La Liga (2): 2000-01, 2002-03
Supercopa de España (2): 2001, 2003
UEFA Champions League (1): 2002
UEFA Super Cup (1): 2002
Intercontinental Cup (1): 2002
Internazionale
Serie A (4): 2005-06, 2006-07, 2007-08, 2008-09
Coppa Italia (1): 2006
Supercoppa Italiana (3): 2005, 2006, 2008
National team
UEFA European Football Championship: 2004 Runner-Up
FIFA U-20 World Cup (1): 1991
UEFA European Under-17 Football Championship (1): 1989
UEFA European Under-21 Football Championship: 1994 Runner-Up
Figo’s Ballon d’Or
Ballon d’Or (1): 2000
FIFA World Player of the Year (1): 2001
World Soccer Player of the Year (1): 2000
FIFA World Cup All-Star Team (1): 2006
UEFA Euro All-Star Team (2): 2000, 2004
UEFA Team of the Year (1): 2003
La Liga Foreign Player of the Year (3): 1999, 2000, 2001
Portuguese Footballer of the Year (6): 1995, 1996, 1997, 1998, 1999, 2000
Portuguese Golden Ball (1): 1994
FIFA 100
cobrasports.gr
