Το Μουντιάλ έχει περάσει στην ιστορία, ωστόσο ξεχώρισαν ορισμένοι ποδοσφαιριστές που μας χάρισαν όμορφες στιγμές κατά η διάρκεια του τουρνουά. Τα Αθλητικά Νέα σας παραθέτουν την κορυφαία 23άδα.
Τερματοφύλακας: Ίκερ Κασίγιας (Εθνική Ισπανίας, Ρεάλ Μαδρίτης)
Το ότι αποκαλείται «άγιος» μόνο τυχαίο δεν είναι. Ίσως να μην είναι ο πιο σταθερός και καλύτερος γκολκίπερ στην Ισπανία και την Πριμέρα Ντιβιζιόν, ωστόσο και μόνο με την εμφάνισή του στα γκολπόστ θυμίζει… κέρβερο. Αποδείχτηκε περίτρανα πως αποτελεί ηγετική φυσιογνωμία στον αγωνιστικό χώρο και με τις επεμβάσεις του σε κρίσιμα παιχνίδια – πέναλτι με Παραγουάη, τετ α τετ με Ρόμπεν – έβαλε το… λιθαράκι για να σηκώσει το τρόπαιο η ομάδα του.
Δεξιός αμυντικός: Ντάγκλας Μαϊκόν (Εθνική Βραζιλίας, Ίντερ)
Μπορεί να πήγαν σχετικά νωρίς σπίτι τους οι Βραζιλιάνοι, αλλά ο αμυντικός της Ίντερ όσο πρόλαβε απέδειξε πόσο ένας ακραίος αμυντικός μπορεί να δημιουργεί παιχνίδι και η ομάδα του να βασίζεται σε αυτόν. Με κεκτημένη ταχύτητα από τη χρονιά με την Ίντερ, ήταν ότι καλύτερο έδειξε η «σελεσάο» του Ντούνγκα. Βέβαια για χάιλαιτ το γκολ του κόντρα στη Β.Κορέα.
Αριστερός αμυντικός: Τζιοβάνι Φαν Μπρόνκχορστ (Εθνική Ολλανδίας, Φέγενορντ)
Ήταν ένας Φαν Μπρόνκχορστ από την εποχή της Μπαρτσελόνα. Ο άσος της Φέγενορντ φώναξε παρών ως αρχηγός και βέβαια φανέρωσε στον κόσμο πως δεν είναι… παλαίμαχος, επειδή επέλεξε να επιστρέψει στην Έρε Ντιβίζιε. Πέτυχε βέβαια και ένα καταπληκτικό τέρμα κόντρα στην Ουρουγουάη στον ημιτελικό.
Κεντρικός αμυντικός: Κάρλες Πουγιόλ (Εθνική Ισπανίας, Μπαρτσελόνα)
Και τι άλλο να έκανε; Πραγματική… στάση ο αρχηγός της Μπαρτσελόνα. Και βέβαια φανέρωσε τις αρετές του στα κρίσιμα παιχνίδια. Με τους Πορτογάλους και τον Κριστιάνο Ρονάλντο, με τους Παραγουανούς και τον Καρντόσο, με τους Γερμανούς και τον Κλόζε και τους Ολλανδούς και τον Φαν Πέρσι. Άλλωστε πέτυχε το δεύτερο σημαντικότερο γκολ του τουρνουά, στον ημιτελικό κόντρα στα «πάντσερ».
Κεντρικός αμυντικός: Ντιέγκο Λουγκάνο (Εθνική Ουρουγουάης, Φενέρμπαχτσε)
Εξαιρετικό τουρνουά έκανε και ο… πρώτος αρχηγός της Ουρουγουάης. Πολύ καλός στο ψηλό παιχνίδι, διάβαζε τις φάσεις συνεχώς, ενώ η απουσία του από τον ημιτελικό με τους Ολλανδούς, στοίχισε πολύ στη «σελέστε» και αποδείχτηκε καθοριστική.
Δεξιός Μέσος: Λάντον Ντόνοβαν (Εθνική Αμερικής, Λος Άντζελες Γκάλαξι)
Συνεχίζει και πείθει πως παίζει ποδόσφαιρο από χόμπι και μόνο. Αλλιώς δε νοείται τέτοιος παίκτης να χαραμίζεται στο αμερικανικό πρωτάθλημα και να μη μας χαρίζει το ταλέντο του στην Ευρώπη. Ότι καλύτερο είχαν οι Αμερικανοί, που τα πήγαν περίφημα και μπορούσαν και παραπάνω. Ο ίδιος είναι αυτό που λέμε μπορεί αλλά δε θέλει.
Αριστερός μέσος: Αντρές Ινιέστα (Εθνική Ισπανίας, Μπαρτσελόνα)
Πραγματικός υπολογιστής. Τι να πει κανείς; Ακόμα και τώρα δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ποια πραγματικά είναι η φυσική θέση του. Αμυντικό χαφ, οργανωτής, εξτρέμ, ακραίος χαφ, δεύτερος επιθετικός; Σκόραρε το γκολ του τελικού κι όσο σημαντικό κι αν είναι αυτό είναι το λιγότερο απ’ όσα έκανε. Ηρεμούσε κι έδινε ρυθμό στους «φούριας ρόχας» όποτε ήθελε και σε συνδυασμό με τον Τσάβι έκανε το κέντρο της Ισπανίας να μοιάζει ανίκητο.
Κεντρικός μέσος: Μπάστιαν Σβάινστάιγκερ (Εθνική Γερμανίας, Μπάγερν Μονάχου)
Παίκτης με εκπληκτικά προσόντα και μυαλό κυρίως διορατικό. Μόλις στα 25 του χρόνια παίζει με απίστευτα ήρεμο και έμπειρο τρόπο. Βρήκε τον τελευταίο χρόνο ποια είναι η πραγματική του θέση στο γήπεδο και από εκεί χαρίζει στις ομάδες του τις εμφανώς υπερπολύτιμες υπηρεσίες του. Μαζί με τον Κεντίρα αποτέλεσαν εξαιρετικό δίδυμο στα χαφ των Γερμανών.
Κεντρικός μέσος: Γουέσλι Σνάιντερ (Εθνική Ολλανδίας, Ίντερ)
Ήθελε να ολοκληρώσει τη μαγική χρονιά που είχε με το μεγαλύτερο τρόπαιο. Δεν τα πήγε κι άσχημα όμως αν αναλογιστεί κανείς πως η ομάδα του ήταν από τα αουτσάιντερ του τουρνουά. Ο ίδιος; Σκόραρε πέντε φορές και βρέθηκε στην πρώτη θέση των σκόρερ. Ποδοσφαιριστής που αναμφίβολα έχει πολλά να δώσει στο Παγκόσμιο στερέωμα.
Επιθετικός: Ντιέγκο Φορλάν: (Εθνική Ουρουγουάης, Ατλέτικο Μαδρίτης)
Κάποτε είχε χαρακτηριστεί… χασογκόλης, όταν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ έκανε να σκοράρει ενάμιση χρόνο. Είναι ο MVP του τουρνουά, οδηγώντας μία ομάδα σχεδόν μόνος του ένα βήμα πριν τον τελικό. Πέντε γκολ, το ένα πιο όμορφο από το άλλο ο τελικός απολογισμός, ενός ποδοσφαιριστή που και σε συλλογικό και εθνικό επίπεδο φέτος τα πήγε εξαίσια.
Επιθετικός: Νταβίντ Βίγια: (Εθνική Ισπανίας, Μπαρτσελόνα)
Το γκολ το έχει και είναι ξεκάθαρο. Έχει όμως και ηγετική φυσιογνωμία. Εξαιρετική τεχνική κατάρτιση. Ο κορυφαίος των πρωταθλητών. Οδήγησε μόνος του τους Ίβηρες στα δύσκολα και χωρίς τη συμβολή του Τόρες. Ένας παίκτης που σε αυτό το τουρνουά κατάφερε και τη μισή υποψία φάσης να την κάνει γκολ. Σκόραρε πέντε φορές επίσης.
Αναπληρωματικοί (23άδα):
Τερματοφύλακας: Μάνουελ Νόιερ (Εθνική Γερμανίας, Σάλκε), Μάαρτεν Στεκέλενμπουργκ (Εθνική Ολλανδίας, Άγιαξ)
Αμυντικοί: Φάμπιο Κοεντράο (Εθνική Πορτογαλίας, Μπενφίκα), Γιόρις Ματάισεν (Εθνική Ολλανδίας, Αμβούργο), Ζεράρ Πικέ (Εθνική Ισπανίας, Μπαρτσελόνα)
Μέσοι: Κεϊσούκε Χόντα (Εθνική Ιαπωνίας, ΤΣΣΚΑ Μόσχας), Σάμι Κεντίρα (Εθνική Γερμανίας, Στουτγάρδη), Αλέξις Σάντσες (Εθνική Χιλής, Ουντινέζε)
Επιθετικοί: Τόμας Μίλερ (Εθνική Γερμανίας, Μπάγερν Μονάχου), Μίροσλαβ Κλόζε
(Εθνική Γερμανίας, Μπάγερν Μονάχου), Άριεν Ρόμπεν (Εθνική Ολλανδίας, Μπάγερν Μονάχου), Λουίς Σουάρες (Εθνική Ουρουγουάης, Άγιαξ)
