Είχα την ευκαιρία την σεζόν που πέρασε να τους παρακολουθήσω απο κοντά αρκετές φορές να αγωνίζονται.Εξαιρετικοί και οι δύο παρα το νεαρό της ηλικίας τους και πάνω απο όλα προσγειωμένοι και διατεθειμένοι να δουλέψουν.Ο λόγος για τον Σταμάτη Τογρού και τον Δήμο Κώστογλου.Ας μιλήσουμε όμως ξεχωριστά για τον καθένα.
Δήμος Κώστογλου: Γεννημένος στις 5 Δεκεμβρίου του 1992 δείχνει ότι έχει όλα τα φόντα για να κάνει καριέρα.Αρκετά δυνατός,με μεγάλο του προσόν το δυνατό του σουτ αλλά και η ευκολία να παίζει σε αρκετές θέσεις.Αγωνίζεται φέτος στην Α.Ε Κω με τον Λεωνίδα Κούτσικα όποτε του δίνεται η ευκαιρία να τον χρησιμοποιεί.Βασικός στην μικτή Δωδ/σου όπου και αρκετές φορές αγωνίζεται ως αρχηγός.Προσγειωμένο παίδι που δείχνει διάθεση να δουλέψει κι’άλλο για να βελτιωθεί.Αν και πολλές φορές παίζει και δεξί μπακ,μάλλον η θέση που του ταιριάζει είναι αυτή του αμυντικού χαφ καθώς και τα πόδια του στην φωτιά βάζει αλλά και του σουτ του είναι εξαιρετικό.
Σταμάτης Τογρού:Μικρότερος απ’τον Δήμο,γεννημένος στις 18 Απριλίου του 1994 αλλά χαρισματικός.Μεταβίβαση που θα ζήλευαν και μεγάλοι ποδοσφαιριστές αφού του αριστερό του πόδι ουσιαστικα ”ζωγραφίζει”.Αγωνίζεται φέτος στον Α.Ο Δικαίου αλλά ο πρωταθλητισμός που έκανε η ομάδα ανάγκασε τους προπονητές του να τον χρησιμοποιούν στο τελευταίο τέταρτο.Είχε πάρει ματς και την περσινή σεζόν με τον Γιάννη Μανούσογλου στον Ανταγόρα να τον ρίχνει στα βαθιά και να τον χρησιμοποιεί σε πολλά ματς εκτός έδρας.Κλασσικό δεκάρι που δυστυχώς προσπαθούν να τον κάνουν αριστερό χαφ.Βασικός και αυτός στην μικτή Δωδ/σου (αρκετές φορές και αρχηγός) με ομάδες απο την Super League να τον έχουν ήδη στο μπλοκάκι τους.
Φυσικά τόσο ο ένας όσο και ο άλλος δεν έχουν μόνο πλεονεκτήματα αλλά σε αυτή την ηλικία με σωστή δουλειά είναι εύκολο να φτιάξουν τις αδυναμίες τους.Εκτός απο τα δικά τους φυσικά προσόντα,έχουν την τύχη οι γονείς τους να αγαπούν το ποδόσφαιρο και να είναι κοντά τους σε κάθε τους κίνηση για τους βοηθήσουν να κάνουν πραγματικότητα το όνειρο τους.
Είναι δεδομένο ότι έχουν το ταλέντο να κάνουν καριέρα,το μόνο που απομένει είναι να ασχοληθούν περισσότερο και οι άλλοι μαζί τους αλλά και εκείνοι να προσπαθήσουν ακόμα περισσότερο…κάπως έτσι ξεκίνησε και ο Στέργος Μαρίνος…αλλά δούλεψε πολύ!!
