Ένας απ’ τους πιο αγαπητούς ποδοσφαιριστές των τελευταίων χρόνων στο Κωακό ποδόσφαιρο, ο Δημήτρης Μυλωνάς αποτελεί παρελθόν απ’ τον Α.Ο Δικαίου τη φανέλα του οποίου φόρεσε για 3.5 χρόνια με ιδιαίτερη επιτυχία. Ο 33χρονος μεσοεπιθετικός αποφάσισε για προσωπικούς λόγους να αποχωρήσει απ’ το νησί της Κω και σίγουρα εντός και εκτός γηπέδων το ποδόσφαιρο της Κω γίνεται «φτωχότερο» χάνοντας έναν ποιοτικό ποδοσφαιριστή και έναν άνθρωπο επίσης με ήθος και αξιοπρέπεια.
Ο Δημήτρης Μυλωνάς την πρώτη χρονιά του στον Α.Ο Δικαίου, την σεζόν που η ομάδα βγήκε δεύτερη, επικρίθηκε απ’ τους περισσότερους αφού αναγκαζόταν λόγω του σχεδιασμού (;) εκείνης της χρονιάς να αγωνίζεται σαν αμυντικό χαφ, θέση που δεν μπορούσε να υποστηρίξει έχοντας συνήθως δίπλα του τον επίσης επιθετικογενή Μασάδο. Ο Δίκαιος βγήκε δεύτερος εκείνη την χρονιά και ο Μυλωνάς όπως και πολλοί άλλοι εκείνης της περιόδου δεν έκαναν … (παρόλο που ο συγκεκριμένος έχει αγωνιστεί μέχρι και στην Α’ Εθνική) με τον Ιωνικό.
Η επόμενη χρονιά, αυτή του πρωταθλήματος, βρίσκει τον Μυλωνά βασικό και αναντικατάστατο στέλεχος των «κυανόλευκων» με τον Γιάννη Μανούσογλου να του δίνει έναν πιο ελεύθερο ρόλο, αυτό του 8αριου αφού στις συζητήσεις μας τότε, θεωρούσε, όπως και οι περισσότεροι δηλαδή ότι είναι απ’ τους λίγους παίκτες στα Δωδεκάνησα που «φιλτράρει» τόσο καλά το παιχνίδι και έχει καλές επιλογές. Του έδωσε την ελευθερία που χρειαζόταν λοιπόν, μοιραζόταν τα στημένα με τον Πανόπουλο και ήταν απ’ τους παίκτες που βοήθησαν τα μέγιστα για να έρθει στο τέλος ο τίτλος στο Πυλί.
Η περσινή του χρονιά όπως και για τους πιο πολλούς που σήκωσαν το πρωτάθλημα δεν ήταν καλή αλλά παρόλο αυτό ο Μυλωνάς σαν «Κώος» έμεινε μέχρι το τέλος και πάλεψε για παραμείνει ο Δίκαιος στην Δ’ Εθνική. Είχε πει άλλωστε σε μια εκπομπή που τον είχα καλεσμένο στο ραδιόφωνο ότι είναι τέτοιο το δέσιμο του με την ομάδα που αν δεν έμενε στον Δίκαιο την περσινή περίοδο θα σταματούσε το ποδόσφαιρο.
Παρόλο αυτά, και την μουρμούρα που υπήρχε πολλές φορές άδικα για εκείνον, αγαπήθηκε απ’ τον κόσμο όχι μόνο για την αγωνιστική του αξία, αλλά για το πάθος του και τον χαρακτήρα του. Άλλωστε ένας απ’ τους λόγους του καλού κλίματος την χρονιά του τίτλου ήταν ότι και ο Μυλωνάς σαν κλασικό πειραχτήρι «χαλάρωνε» τους πάντες.
Εμείς η μάλλον για να το πω καλύτερα εγώ, τον «αγάπησα» ποδοσφαιρικά απ’ την πρώτη χρονιά. Ποδοσφαιριστές που χαϊδεύουν την μπάλα σαν αυτόν δεν υπάρχουν πολλοί τους έλεγα τότε, με τον Δημήτρη να με δικαιώνει κυρίως την επόμενη χρονιά. Χαριτολογώντας οι συμπαίκτες του έλεγαν για τις πολλές φωτογραφίες που τον βγάζαμε και προσπαθούσαμε και εμείς να πούμε ότι ήταν τυχαίο.
Μόνο τυχαίο δεν ήταν. Όσο και αν θέλεις να είσαι αντικειμενικός προς όλους, κάποιες αδυναμίες στους ποδοσφαιριστές τις έχεις. Πόσο μάλλον όταν «γουστάρεις» να βλέπεις παίκτες με την ποιότητα του Δημήτρη Μυλωνά. Και εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Ευχαριστώ πολύ λοιπόν φίλε για όσα μας χάρισες και εύχομαι να είσαι πάντα δυνατός, υγιής και χαμογελαστός…
