Για την επιστροφή του στον Παναθηναϊκό αλλά και τους στόχους της Εθνικής στο προσεχές Ευρωμπάσκετ μίλησε ο Αντώνης Φώτσης.
Ο «Μπάτμαν» ξεκαθάρισε πως στόχος της «γαλανόλευκης» είναι να τερματίσει όσο το δυνατόν πιο ψηλά.
Αναλυτικά, όσα δήλωσε στη «SportDay»:
Για την ηρεμία που δείχνει εντός κι εκτός παρκέ:
«Οφείλεται στον χαρακτήρα μου. Δεν κάνω ιδιαίτερη προσπάθεια! Ο κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Αυτό είναι το ωραίο. Αν ήμασταν όλοι ίδιοι, δεν θα είχε κανένα ενδιαφέρον! Όπως είμαι μέσα στο γήπεδο, είμαι και εκτός. Δεν προσπαθώ να παρουσιάσω κάτι που δεν είναι δικό μου». Ακόμα και αν αυτό είναι το… μούντζωμα στην μπάλα, όταν αυτή δεν του κάνει τη χάρη».
Θυμάσαι πότε ήταν η πρώτη φορά που πήρες πρόσκληση για Εθνική ομάδα;
«Πού να θυμάμαι; Έχουν περάσει τόσα χρόνια»…
Δεκαεπτά ολόκληρα. Έχεις καμιά σχέση πια με εκείνο το παιδί;
«Νιώθω πάντα την ίδια χαρά με την πρώτη μέρα που πήγα σε προετοιμασία για την Εθνική. Είμαι πάντα ευτυχής που παίζω για τη χώρα μου. Αν εξαιρέσεις το αγωνιστικό θέμα, όλα τα άλλα είναι ίδια».
Και από τους Ολυμπιακούς του 2008 είσαι ο αρχηγός.
«Δεν είμαι ο χαρακτήρας που κάνουν αρχηγό. Δεν μιλάω τόσο πολύ! Ουσιαστικά, είναι μόνο στα χαρτιά. Αν εξαιρέσεις μια-δυο παραπάνω αρμοδιότητες που υπάρχουν, τα άλλα είναι εύκολα πράγματα! Σε αυτήν την ομάδα μοιραζόμαστε τα πάντα. Δεν νομίζω πως υπάρχει κάποιος που έρχεται για να “παλιώσει” και να γίνει αρχηγός».
Φέτος έχετε και πάλι νέο κόουτς, αλλά η «καρδιά« του ρόστερ είναι η ίδια. Πόσο βοηθά αυτό την όλη κατάσταση, δεδομένου του περιορισμένου χρόνου;
«Σίγουρα είναι πιο εύκολο για όλους. Έως τώρα, όλοι έχουμε δείξει τεράστια διάθεση και όρεξη, για να καταλάβουμε τι θέλει ο κόουτς, όπως και εκείνος προσπαθεί να καταλάβει ποιοι είμαστε εμείς. Σε δέκα μέρες έχει ενταχθεί σε μεγάλο βαθμό στην ομάδα, όπως και εμείς στη νοοτροπία του».
Δεν ρωτώ για τον στόχο από το Ευρωμπάσκετ, γιατί μάλλον ουδείς πάει για να τερματίσει 10ος.
«Κανείς δεν πηγαίνει για να χάσει. Θα πάμε για να νικήσουμε. Μέχρι πού θα φτάσουμε; Η επιθυμία μας είναι να τερματίσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε. Αλλά την ίδια έχουν όλες οι ομάδες. Ατυχώς, μόνο τρεις φτάνουν στο βάθρο. Οι άλλες μένουν στα λόγια. Για αυτό και θα δούμε το Ευρωμπάσκετ, παιχνίδι με το παιχνίδι και θα ασχολούμαστε με το τι μπορούμε να βελτιώσουμε, ώστε να γίνουμε καλύτεροι».
Σίγουρα θα βοηθήσει και η περσινή εμπειρία, έτσι;
«Όπως στη ζωή, έτσι και στο μπάσκετ όλες οι εμπειρίες είναι χρήσιμες. Σίγουρα όλοι θέλαμε να υπάρχουν μόνο καλές, αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το πόσο καλός είσαι, εξαρτάται από τη δυνατότητά σου να διαχειρίζεσαι σωστά κάποια αρνητικά γεγονότα. Οφείλουμε να είμαστε σοβαροί και να τα δίνουμε όλα σε κάθε ματς, γιατί μόνο έτσι νικάς και φτάνεις κάπου. Τα… χαρτιά και όσα γράφονται εκεί, δεν παίζουν μπάσκετ».
Σε αυτά τα χαρτιά που λες, έχετε ήδη γραφτεί ως φαβορί.
«Ουδόλως μας απασχολούν οι ταμπέλες. Μας ενδιαφέρει μόνο τι γίνεται στη δική μας ομάδα. Όχι ποιος θα κατέβει από την Ισπανία κ.λ.π. Κοιτώ μόνο ποιοι βρισκόμαστε στην Εθνική και τι μπορούμε να κάνουμε για να φτάσουμε στο ταβάνι».
Για την εμπειρία του στην Αρμάνι:
«Kαι τα δύο χρόνια έγινε προσπάθεια, επενδύθηκαν χρήματα και όλοι μας σίγουρα περιμέναμε κάτι καλύτερο, αλλά δεν τα καταφέραμε. Έτσι είναι αυτά. Στα χαρτιά είχαμε καλή ομάδα, αλλά δεν το δείξαμε αυτό στο παρκέ. Όχι, γιατί ήμασταν αδιάφοροι. Προσπαθήσαμε, αλλά δεν μας βγήκε. Και σίγουρα μας πείραξε».
Για την καριέρα του στο εξωτερικό, από Ιταλία μέχρι NBA:
«Η αρχή ήταν η πιο δύσκολη. Ήταν κάτι που δεν είχα ξανακάνει και πέρασε καιρός μέχρι να προσαρμοστώ. Ομολογώ πως όπου και αν ήταν, ήταν πάρα πολύ ωραία τα πράγματα. Ούτε να το είχα σχεδιάσει, δεν θα ήταν τόσο καλά. Νιώθω κάτι παραπάνω από ευχαριστημένος. Βέβαια, όταν πηγαίνει καλά και η ομάδα, όλα είναι καλύτερα, γιατί δεν έφυγα από την Ελλάδα για να δω άλλες πόλεις, τα κτήριά τους και τα γενικότερα αξιοθέατα, αλλά για να παίξω μπάσκετ. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι, γιατί ποτέ δεν μπαίνω στη διαδικασία σύγκρισης. Αν μου έλεγες όμως, πού θα ήθελα να ξαναγυρίσω, θα σου απαντούσα “παντού”».
Το βέβαιο είναι ότι πάντα γυρνά στον Παναθηναϊκό.
«Είναι η πρώτη μεγάλη επαγγελματική ομάδα όπου πήγα μικρός. Είναι γνωστό πως πριν πάω στον Παναθηναϊκό, ήμουν Παναθηναϊκός, αλλά όχι φανατικός. Δηλαδή, αν δεν είχαν πάει τα πράγματα έτσι όπως πήγαν, θα μπορούσα να έχω παίξει κάπου αλλού. Οι συγκυρίες ήταν αυτές που αποφάσιζα πάντα να γυρίζω εκεί. Δεν σκέφτηκα δηλαδή, ποτέ “ή εκεί ή πουθενά”. Κάθε φορά που ήμουν στο εξωτερικό και είχα την επιθυμία της επιστροφής, ο ΠΑΟ ήταν εκεί και μου έδινε αυτή τη δυνατότητα, μαζί και όλα όσα ήθελα. Γιατί λοιπόν, να διαλέξω κάτι άλλο; Ξέρω την ομάδα, ξέρω τι θα συναντήσω πάνω κάτω… Μέχρι και πού θα… παρκάρω -η θέση είναι σταθερή! Είναι πιο εύκολος ο δρόμος. “Ο.Κ.”, οι παίκτες και ο προπονητής άλλαξαν, άλλαξε και η διοίκηση, αλλά τον Δημήτρη Γιαννακόπουλο τον ήξερα από τότε που ήμασταν μικροί. Σε κάθε περίπτωση, η ομάδα και η λειτουργία αυτής μου είναι γνώριμα στοιχεία. Σταθερά από την πρώτη μέρα έως τώρα. Η βάση είναι εκεί».
