Να πιστεύεις στα όνειρα σου… Αυτή η φράση συνόδευε την ομάδα του Ιπποκράτη όλη την χρονιά και ήταν καλά «κλειδωμένη» στο μυαλό της Ειρήνης Σβύνου που τόλμησε να ονειρευτεί και δικαιώθηκε με πανηγυρικό τρόπο.
Η νεαρή αθλήτρια του Ιπποκράτη, δίνοντας εδώ και χρόνια τον καλύτερο εαυτό για την ομάδα, σαν πιστή στρατιώτης, γνωρίζοντας πίκρες απ’ τις ήττες στο μπαράζ παλιότερα, πίστεψε περισσότερο στον εαυτό της, προσπάθησε αρκετά και πλέον εδώ και μερικές ημέρες απολαμβάνει το «νέκταρ» της επιτυχίας.
Ανήμερα του Πάσχα και της ονομαστικής της εορτής το giafkasports.gr φιλοξενεί την Ειρήνη Σβύνου, η οποία μεταξύ άλλων μιλά για το παιχνίδι μπαράζ, για το όνειρο της ανόδου αλλά και για την επόμενη χρονιά.
Το όνειρο βγήκε αληθινό. Ο Ιπποκράτης είναι στην Α1. Τώρα που έχουν περάσει μερικές ημέρες μετά το μπαράζ τι νιώθεις; Το έχεις συνειδητοποιήσει ;
Πράγματι ο Ιπποκράτης είναι στην Α1. Η σκληρή δουλειά μιας ολόκληρης χρονιάς απέδωσε καρπούς. Καταφέραμε να ανεβούμε τα σκαλιά με πολύ προσπάθεια και υπομονή. Ένα απροσδιόριστο έντονο συναίσθημα. Σίγουρα νιώθω χαρά, συγκίνηση και ικανοποίηση, που το όνειρο ζωής βγήκε αληθινό. Νομίζω ότι η συνειδητοποίηση θα έρθει πολύ αργότερα, όταν θα ξεκινήσει η αγωνιστική περίοδος και θα βρισκόμαστε αντιμέτωπες με ομάδες εγνωσμένης αξίας όπως ο Παναθηναϊκός, ο Αθηναϊκός κλπ.
Η ομάδα δυσκολεύτηκε αρκετά για να φτάσει στη νίκη. Όσο πλησίαζε το τέλος και έβλεπες ότι ο Ιπποκράτης ήταν πίσω, και κουβαλώντας και μια εμπειρία από προηγούμενα παιχνίδια μπαράζ που είχαν τελειώσει ανεπιτυχώς, πέρασε καθόλου απ’ το μυαλό σου τι θα γίνει αν χάσει η ομάδα;
Εκείνη τη στιγμή η ένταση και η αγωνία του αγώνα δεν σου επιτρέπουν να σκεφτείς πολλά πράγματα. Ζεις την κάθε στιγμή και την κάθε φάση σαν να είναι η τελευταία. Η ομάδα είχε πολύ άγχος και αυτό φάνηκε αγωνιστικά και όντως κόντεψε να μας στοιχίσει. Η σκέψη αυτή υπήρχε πριν και μετά το παιχνίδι. Πριν γιατί μπήκαμε με μοναδικό στόχο να βγούμε νικήτριες κουβαλώντας στο πίσω μέρος του μυαλού μας τις ήττες σε παιχνίδια τέτοιας βαρύτητας και μετά κάνοντας ένα μικρό απολογισμό του παιχνιδιού. Όμως για να πετύχεις πρέπει πάντοτε να θέτεις υψηλούς στόχους και αυτό σημαίνει ότι πάντοτε αγωνίζεσαι για να βγεις νικητής. Αυτό ήθελα, αυτό ήλπιζα και αυτό πίστευα..
Ποιό πιστεύεις ότι ήταν το κλειδί της επιτυχίας για την άνοδο;
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει κλειδί που οδηγεί στην επιτυχία. Η επιτυχία είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Σίγουρα προϋποθέτει συστηματική και μεθοδική δουλειά τόσο αγωνιστικά όσο και διοικητικά. Αυτό που θεωρώ ότι κάνει αυτή την ομάδα να ξεχωρίζει είναι ότι πάντοτε λειτουργούμε σαν μία γροθιά και στις καλές και στις άσχημες στιγμές. Ο εγωισμός χάνεται μπροστά στο πάθος και την ψυχή που βγάζαμε σε κάθε παιχνίδι. Μία μάχη εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου που είχε ως μοναδικό στόχο να ωφελήσει την ομάδα-το κοινό καλό.
Το όνειρο της Ειρήνης Σβύνου για το 2012-2013 βγήκε αληθινό. Το όνειρο της επόμενης χρονιάς ποιο είναι για σένα, στα σαλόνια της Α1 πλέον;
Προς στιγμήν προσπαθώ να συνειδητοποιήσω ότι τόλμησα να ονειρευτώ και το κατάφερα. Η ομάδα θα αγωνίζεται στην Α1 και αυτό είναι ένα μεγάλο άλμα. Η νέα χρονιά θα είναι πολύ δύσκολη και απαιτεί μεγάλες θυσίες και προσπάθεια από όλους. Αυτό που θέλουμε είναι να μπορέσουμε να σταθούμε επάξια στη νέα κατηγορία.
Ας πάρουμε τα πράγματα απ’ την αρχή της χρονιάς. Όταν ξεκίνησε η σεζόν, έχοντας στο μυαλό σου την πρώτη πετυχημένη χρονιά αλλά και τις αλλαγές που έγιναν με τον ερχομό των νέων μεταγραφών τι περίμενες;
Ο στόχος της ομάδας από την αρχή ήταν να κάνει μία καλή πορεία και αξιοπρεπείς εμφανίσεις. Όλες οι κινήσεις που έγιναν λάμβαναν υπόψη αυτό. Το πρωτάθλημα ήταν ιδιαίτερα ανταγωνιστικό και σε κάθε παιχνίδι παίζαμε για το ροζ φύλλο. Δεν περίμενε κανείς ότι θα τερματίσουμε στη δεύτερη θέση του βαθμολογικού πίνακα ούτε ότι θα διεκδικούσαμε τo εισιτήριο για την Α1. Αυτό ήταν απόρροια όλης αυτής της προσπάθειας.
Γνωρίζοντας καλά και τι συμβαίνει στο οικονομικό κομμάτι που αφορά την ομάδα, πιστεύεις ότι μπορεί ο Ιπποκράτης να σταθεί ικανοποιητικά στην Α1;
Είναι νωρίς ακόμη να συζητάμε για το τι θα γίνει. Η ομάδα δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να σταθεί οικονομικά στην Α2 κατηγορία και αυτό δεν θα αλλάξει ούτε τώρα. Τα έξοδα είναι πολλά και ευελπιστούμε να έχουμε πάλι δίπλα μας ανθρώπους να μας στηρίξουν ουσιαστικά. Δυστυχώς δεν αρκεί η πρόθεση και η καλή διάθεση. Η ομάδα έχει πετύχει κάτι ιστορικής σημασίας για το νησί και τον τοπικό αθλητισμό και πρέπει να έχει την έμπρακτη στήριξη όλων. Είναι πολύ ενθαρρυντικό να βλέπεις ανθρώπους να δίνουν από το υστέρημα τους για να μας στηρίξουν, όμως μακάρι να ήταν αυτό αρκετό.
Θέλω να μου πεις για εσάς κυρίως, τις ντόπιες αθλήτριες. Πόσο δύσκολο είναι να δουλεύετε με ένα «επαγγελματικό» τρόπο και τι έχετε κερδίσει απ’ την παρουσία σας δύο χρόνια στην Α2;
Λένε πως όταν αγαπάς κάτι είσαι εκεί ανεξαρτήτως κόστους. Όντως έτσι είναι. Θυσιάζουμε χρόνο, την προσωπική μας ζωή αλλά και πολλά άλλα για να είμαστε εκεί γιατί αγαπάμε το μπάσκετ, αγαπάμε τον Ιπποκράτη. Έχουμε χτίσει φιλίες και όλες μαζί προσπαθούμε για το καλύτερο. Πολλές φορές φτάσαμε σε σημείο να πούμε ως εδώ αλλά πάντοτε κάτι μας κρατάει. Αν έρθει η στιγμή του ζυγίσματος βλέπουμε ότι οι στιγμές, οι εμπειρίες, οι φιλίες, οι εικόνες που αποκτάμε αξίζουν όλο το χρόνο που θυσιάστηκε και τον ιδρώτα που χύθηκε. Πόσο μάλλον όταν η προσπάθεια σου έχει επιτυχία.
Όπως όλες οι ομάδες έτσι και ο Ιπποκράτης είχε τα προβλήματα του και αγωνιστικά και διοικητικά. Πίστεψες κάποια στιγμή με τα όσα γίνονταν στην πλάτη της ομάδας ότι όλο αυτό θα σβήσει και δεν θα φτάσει μέχρι το τέλος;
Αυτή η ομάδα όλο έμοιαζε να τελειώνει και να αρχίζει. Όσο και να προσπαθούν κάποια άτομα μεμονωμένα δεν είναι αρκετό για να κρατήσει μία ομάδα. Πέρασαν πολλές φορές σκέψεις αρνητικές αλλά όσα γίνονταν πιο πολύ μας πείσμωναν παρά μας έσβηναν. Όσες τρικυμίες και να ήρθαν αποδείξαμε ότι μπορούμε να τραβήξουμε κουπί. Ούτε μας παρέσυρε το ρέμα ούτε μας κράτησε η άγκυρα. Μόνο όταν ανοίγει η γροθιά μπορεί να βυθιστεί.
Ο τελευταίος λόγος σε σένα…
Αυτό που μου έχει μείνει από αυτό το ταξίδι, που βεβαίως συνεχίζεται, είναι ότι δεν είναι κακό να ονειρεύεσαι. Ότι φαντάζει μακρινό πολλές φορές φτάνει η στιγμή που τ’ αγγίζεις.. Αν κυνηγάς τα όνειρα σου τότε ανοίγεις φτερά. Αλλά όχι μόνος, πάντοτε έχεις εκείνους τους λίγους αληθινούς και ζεστούς ανθρώπους που σε κρατάνε όταν πέφτεις και σου δίνουν δύναμη να ανεβείς.. Τέλος , θα ήθελα να ευχαριστήσω τις συμπαίκτριες και τους προπονητές μου για όλες τις στιγμές αυτές που θα μείνουν ανεξίτηλες στο μυαλό μου..
