Καλημέρα σας. Αλλιώς είχα σκεφτεί το τελευταίο άρθρο για τη φετινή χρονιά, ήθελα να πω για την απαξίωση του τοπικού ποδοσφαίρου, για το ότι δεν υπάρχει φως στο τούνελ, να ψάξω απαντήσεις γιατί οι ομάδες μας τρία χρόνια τώρα δε στέκονται στην Δ’ Εθνική και κυρίως για τους τραμπουκισμούς του Ορφέα στο πρόσφατο μεταξύ μας παιχνίδι στην Ρόδο με τις επιθέσεις εναντίον παικτών και προπονητή αλλά η ανείπωτη τραγωδία που έπληξε το Δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο με τον άδικο χαμό δύο νεαρών παιδιών παραμερίζει τα πάντα και τα κάνει να δείχνουν μάταια.
Είναι απίστευτο το ψυχικό κουράγιο όλων όσων ήταν δίπλα σε αυτά τα παλικάρια αλλά κυρίως των οικογενειών τους και η σκέψη όλων πρέπει να είναι μαζί τους κρατώντας ζωντανούς τον Φίλλιπο και τον Γιάννη στην μνήμη μας.
Το μόνο που θα πω, πως είναι αδιανόητο και απάνθρωπο να ορίζονται παιχνίδια ύστερα από ένα τέτοιο τραγικό γεγονός και απλά επιβεβαιώνει όσα λέγονται για την πλήρη αποδιοργάνωση και την ανικανότητα των ανθρώπων που διοικούν το ποδόσφαιρο μας.
