Καλησπέρα και καλή εβδομάδα. Αν το μάθημα δε σου γίνει πάθημα, τότε ο δάσκαλος σου βάζει ένα απροειδοποίητο τεστάκι και εσύ που είσαι αδιάβαστος παίρνεις “μηδέν” ή “χάνεις”.
Για να δούμε λοιπόν από δω και πέρα θα είσαι διαβασμένος ή απλά θα παίρνεις συνέχεια “μηδέν”. Εγώ πάντως στο σχολείο μπορεί να έπαιρνα μικρό βαθμό αλλά στη ζωή μου ποτέ δεν το επέτρεψα να συμβεί.
Τώρα τι σας λέω. Χάσαμε λοιπόν, σε ένα ματς στο οποίο η αντίπαλη ομάδα πίστεψε στη νίκη από το πρώτο λεπτό. Το πάθος τους μου θύμισε λίγο το δικό μας. Ήταν περίεργο, γιατί κάποια στιγμή νόμιζα ότι μας το κλέψανε. Ήταν σα να μας το ρουφούσανε και εμείς σιγά σιγά χανόμασταν. Πραγματικά δε μπορώ να το εξηγήσω αυτό.
Δεν με ανησυχεί αυτή η ήττα. Νιώθω καλά όσο και αν σας φαίνεται περίεργο. Η αλήθεια είναι ότι μας αντιμετώπισαν πολύ έξυπνα. Ήταν καλά προετοιμασμένες και διαβασμένες. Ήταν ένα σκληρό παιχνίδι. Ίσως και το πιο σκληρό μέχρι τώρα. Εμείς από την μεριά μας είχαμε έλλειψη επικοινωνίας, καθόλου πάθος , καθόλου ηρεμία. Τι φταίει; Δε ξέρω….. Αλλά όπως και στη ζωή έτσι και στο μπάσκετ τα πάντα μπορούν να συμβούν!!
Αυτή τη φορά δε θα κοιτάξω πίσω! Απλά θα σταθώ για λίγο, θα αναθεωρήσω και θα προσπαθήσω να βρω πάλι το πάθος μου. Θέλω να ζητήσω συγνώμη από την πλευρά μου. Και υπόσχομαι να διορθώσω τα λάθη μου και να γίνω καλύτερη.
Γιατί τα πάντα εξαρτιόνται από εμάς τις ίδιες. Και το μόνο που πρέπει είναι να καταλάβει η καθεμία τι αξίζει και μέχρι που είναι τα όρια της. Αλλά αυτό δεν αρκεί. Πρέπει να έχει θέληση, αντοχή αλλά και πίστη για να τα ξεπεράσει.
Καλή συνέχεια και καλή δύναμη σε ότι και αν κάνετε. Και μην ξεχνάτε, πάντα με χαμόγελο!!!
