Την 4η αγωνιστική του πρωταθλήματος έχουμε «προσπεράσει» στην Α’ κατηγορία και οι ομάδες δείχνουν σιγά σιγά να βρίσκουν τα πατήματα τους και ίσως τις επόμενες αγωνιστικές να μπορούμε να περιμένουμε περισσότερα απ’ την μία νίκη σε οκτώ παιχνίδια. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα ξεχωριστά για τους δύο εκπροσώπους μας στην Α’ κατηγορία.
Καλό πρόσωπο, δυνατότητες, πολλά νεύρα
Στην Αντιμάχεια ο Γιώργος Σταμάτης προσπαθεί να φτιάξει ένα «μίγμα» παλιών και νέων ποδοσφαιριστών και παρότι στην αρχή αυτό φαινόταν αρκετά δύσκολο βλέπουμε ότι αγωνιστική με αγωνιστική η εικόνα της ομάδας βελτιώνεται και οι «νέοι» έχουν προσαρμοστεί κάτι παραπάνω από καλά. Αν φυσικά ερχόταν και το τρίποντο την πρώτη αγωνιστική τα πράγματα ίσως να ήταν ακόμα καλύτερα.
Τα παιχνίδια που έχει δώσει η ομάδα στην Ρόδο, συνδυάστηκαν και με «σκάουτινγκ» αφού είχαν την ευκαιρία να δουν και ομάδες με τις οποίες θα παλέψουν για την σωτηρία (όπως φανερώνουν οι πρώτες αγωνιστικές), την μία από κοντά (Αστέρας Μασσάρων) και την άλλη σε αγώνα πρωταθλήματος (Ορφέας).
Μάλιστα το θετικό για τον Αντίμαχο είναι ότι είδε ομάδες με τις οποίες δεν υπάρχουν διαφορές και αυτό είναι κάτι που προσπαθεί να τους περάσει η διοίκηση και το τεχνικό τιμ αφού σαν ομάδα ο Αντίμαχος μπορεί να έχει το «μέταλλο» του πρωταθλητή αλλά έχει και αυτοκαταστροφικές τάσεις, όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά.
Κάποιες απ’ αυτές τις «τάσεις» έβγαλε και στο παιχνίδι με τον Εθνικό Αρχίπολης. Σε ένα δικό του παιχνίδι ο Αντίμαχος κατάφερε να μείνει με εννιά παίκτες, να βάλει στο ματς την Αρχίπολη και 30λεπτά να τρέχει για να κρατήσει το τρίποντο. Σίγουρα τα νεύρα είναι μέσα στο παιχνίδι αλλά επειδή και πέρυσι στον Αντίμαχο είχαν τέτοιες καταστάσεις πρέπει να δώσουν μεγάλη βάση σε αυτό το κομμάτι, γιατί απ’ την στιγμή που το ρόστερ δεν είναι πολύ μεγάλο, ίσως στην συνέχεια αυτό τους στοιχίσει.
Πρόβλημα στην τακτική, διάθεση και σημαντική βελτίωση
Ο Σάκης Στεφαδούρος είχε την «ατυχία» να προσπαθήσει να φτιάξει μια ομάδα ουσιαστικά μέσα σε τρεις ημέρες, και τελικά φαίνεται πως τα κατάφερε. Μια ομάδα με πάρα πολλούς παίκτες, νεαροί οι περισσότεροι σε ηλικία και με ποδοσφαιριστές είτε που έχουν σταματήσει για κάποια χρόνια, είτε που δεν είχαν παίξει ποτέ ποδόσφαιρο επιπέδου Α’ κατηγορίας.
Το κακό της υπόθεσης για το νεαρό τεχνικό είναι ότι πέρα απ’ την φυσική κατάσταση στην οποία έπρεπε η ομάδα να δουλέψει παράλληλα με τις αγωνιστικές της υποχρεώσεις, αναγκάστηκε να μάθει απ’ την αρχή στους περισσότερους ποδοσφαιριστές πως πρέπει να κινούνται τακτικά κατά την διάρκεια του παιχνιδιού.
Το θετικό είναι ότι σιγά σιγά οι περισσότεροι αρχίζουν και το καταλαβαίνουν αλλά είναι άγνωστο ακόμα πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να μπορούν όλοι οι ποδοσφαιριστές να δουλεύουν σωστά κατά την διάρκεια του αγώνα, και να παρουσιάζουν στο γήπεδο αυτό που προσπαθεί να τους περάσει ο κ. Στεφαδούρος.
Το ενθαρρυντικό είναι ότι η ομάδα σιγά σιγά γίνεται οικογένεια, οι ποδοσφαιριστές έχουν καλή σχέση μεταξύ τους και υπάρχει αρκετή όρεξη για να δουλέψουν και να καταφέρουν περισσότερα πράγματα στην συνέχεια. Το θέλουν πολύ και αυτοί. Ακόμα και στα γκολ που έβαλαν την Παρασκευή στην Λίνδο, οι πανηγυρισμοί τους ακούστηκαν μέχρι την Κω, και αυτό αν μη τι άλλο δείχνει σημάδι ομάδας που μπορεί να καταφέρει αρκετά πράγματα.
Αν δεν τα καταφέρει και πέσει, τα έχουμε ξαναπεί, δεν έχει και πολύ σημασία. Εξάλλου αν γίνει ΟΜΑΔΑ θα ανέβει μέσα σε έναν χρόνο… Ίσως οι «βυσσινί» να πρέπει να φτάσουν στον πάτο, για να ανέβουν ξανά σε ψηλότερα σκαλοπάτια…
