Καλημέρα σε όλους.
Την Πέμπτη παίξαμε τον ημιτελικό του κυπέλλου με αντίπαλο την Α.Ε.Ρ.Α που έχουμε παίξει μαζί της δύο φορές για το πρωτάθλημα και καταφέραμε να κερδίσουμε και τις δύο φορές.
Ξέραμε ότι αυτό το παιχνίδι θα ήταν εντελώς διαφορετικό γιατή για την αντίπαλη ομάδα ήταν χωρίς αμφιβολία το πιο σημαντικό παιχνίδι της χρονιάς και οι παίκτες θα έδιναν το 200% των δυνατοτήτων τους για να περάσουν στον τελικό..
Έτσι φτάσαμε στο γήπεδο και απ’την στιγμή που πήγαμε στην Ρόδο έβρεχε πολύ αλλά όταν φτάσαμε στο γήπεδο,έριχνε καρέκλες στην πραγματικότητα.Αργήσαμε λίγο να περάσουμε την πόρτα γιατί δεν άφηναν τους δημοσιογράφους να πάρουν την κάμερα μαζί τους για να τραβήξουν το παιχνίδι (δηλαδή τους απογορεύσανε να κάνουνε την δουλειά τους) και μέσα σε αυτούς ήταν και ο Γιώργος Πίτσης.
Ήταν ένα παιχνίδι που χωρίς να παίξουμε το ποδόσφαιρο που μπορούμε να παίξουμε είχαμε τον έλεγχο και πήγαμε στο στυλ παιχνίδιου μας τον αντίπαλο με ένα γήπεδο με πολύ νερό.Το παιχνίδι πήγε στην δύναμη,στην μονονομαχία και στο τσαμπουκά.Είχαμε δύο τρεις ευκαιρίες να σκοράρουμε στο πρώτο ημίχρονο που αν είμασταν λίγο πιο προσεκτικοί θα είχαν τελειώσει με ένα γκολ,και το δεύτερο ημίχρονο ήταν πιο ισορροπημένο με τις δύο ομάδες να παλεύουν για κάθε μπαλιά σαν να ήταν η τελευταία,και έτσι φτάσαμε στην παράταση.
Φτάσαμε στα πέναλτι και εκεί δεν είναι τύχη όπως έχω ακούσει πολλές φορές να λένε όταν ένας αγώνας κρίνεται στα πέναλτι,για εμένα πρέπει να έχεις ποιότητα,ψυχραιμία,εμπειρία και ένα πολύ μικρό μερίδιος τύχης.Νομίζω ότι εμείς τα είχαμε όλα αυτά και πήραμε αυτήν την μεγάλη νίκη που μας στέλνει στο τελικό.
Θέλω να πω ένα μπράβο στα παιδιά του ΑΕΡΑ γιατί εγώ είμαι τέτοιας φιλοσοφίας,ότι μέσα στο γήπεδο κάνεις τα πάντα για να πάρεις την νίκη και δεν έχει φίλους εκεί μέσα αλλά όταν τελειώνει το παιχνίδι,τελειώνουν τα πάντα. Πράγματα που πολύ δύσκολα βλέπεις στα ελληνικά γήπεδα. Τα παιδιά του ΑΕΡΑ τα έδωσαν όλα,έκαναν το παιχνίδι τους και στο τέλος μας χαιρετήσαμε και όλα τελειώσαμε εκεί,μπράβο τους και πάλι.
Τώρα θα πω δυό λόγια για τα παιδιά της ομάδας μου. Ένα μεγάλο ευχαριστώ και ένα τεράστιο μπράβο γιατί αυτό που έχουμε καταφέρει μέχρι τώρα είναι απίστευτο. Όχι μόνο επειδή σηκωνόμαστε 5.30 για να πάμε στο λιμάνι,όχι επειδή κατεβαίνουμε απ’το καράβι και πάμε απευθείας για να παίηιυμε το παιχνίδι με έναν καφέ και ένα σάντουιτς,όχι ότι είχαμε πέντε τραυματίες και μέσα στο παιχνίδι έγιναν προστέθηαν άλλοι δύο,όχι ότι κάνουμε 97 ταξίδια στην Ρόδο όταν όλοι οι αντίπαλοι κάνουν μόνο έναν στην Κω…
Και μπορώ να σας πω άλλα 300 προβλήματα που αντιμετωπίζουμε,αλλά όλα αυτά τα έχουμε ξεπεράσει και τα ξεπερνάμε και δείξαμε στον ημιτελικό ότι η ομάδα ούτε με τσαμπουκά δεν χάνει και παραμένει όρθια απέναντι σε όλους και σε όλα.
Και τέλος,θέλω να αφιερώσω το πέναλτι στην μάνα γιατί κάποιος αντίπαλος παίκτης, μου την θύμησε καλά πριν να το εκτελέσω,και αφιερώνω την πρόκριση στο γιο μου τον Κάιο.
Σας ευχαριστώ πολύ,θα τα πούμε την άλλη εβδομάδα.
