Όλα αυτά τα χρόνια της δημοσιογραφικής μου πορείας σπάνια έχω ζητήσει από αθλητή η προπονητή αυτόγραφο η μια αναμνηστική φωτογραφία. Χτες είναι η αλήθεια μπήκα στον πειρασμό. Απέναντι στον «δικό μας» Ιπποκράτη ήταν ο Ιωνικός Νικαίας με αθλητές μεγάλου βεληνεκούς όπως ο Λουκάς Μαυροκεφαλίδης και με προπονητή το Νίκο Βετούλα που τον πρόλαβα να μεσουρανεί με τον Απόλλων Πάτρας.
Σκεφτόμουν όταν τελειώσει το ματς ευγενικά να τους ζητήσω λοιπόν μια φωτογραφία για να την έχω στο χρονοντούλαπο των αναμνήσεων μου. Όσο κυλούσε το παιχνίδι όμως η απόφαση μου άλλαξε, όχι γιατί δεν είναι σπουδαίοι αλλά γιατί δύο αθλητές με έκαναν να αλλάξω γνώμη για το «αυτόγραφο».
Ο Αντώνης Ασημακόπουλος και ο Κώστας Χαρίσης έπαιξαν σαν έφηβοι απέναντι στον Ιωνικό για όσο άντεξαν και έδειξαν για ακόμη μια φορά σε πόσο υψηλό επίπεδο βρίσκονται. Βλέποντας κάποια στιγμή τον Μαυροκεφαλίδη να γίνεται αλλαγή και τον φροντιστή του Ιωνικού με το που κάθεται στον πάγκο να του δίνει νερό και πετσέτα το μυαλό μου πήγε λίγες νωρίτερα στο πρωί του Σαββάτου.
Πηγαίνοντας νωρίς στο γήπεδο αφού υπήρχε ένας μπασκετικός γολγοθάς, είδα και τους δύο να είναι εκεί και να προσπαθούν να φτιάξουν κάποια πανό έξω απ’ το κλειστό γυμναστήριο Κω. Και δεν είναι κάτι σημερινό. Θα κουβαλήσουν νερά, θα φτιάξουν τις διαφημιστικές πινακίδες, θα πάνε πρώτοι και θα φύγουν τελευταίοι. Ποιοι; Το έχουμε αναλογιστεί είναι η αλήθεια;
Κάποια στιγμή στην μετάδοση θέλησα να ψάξω πότε συναντήθηκαν τελευταία φορά σαν αντίπαλοι Μαυροκεφαλίδης και Ασημακόπουλος. Ήταν 5 χρόνια πριν σε ένα ματς Παναθηναϊκού – Άρη, με νικητές τους «πράσινους». Στον Παναθηναϊκό ο Μαυροκεφαλίδης, στον Άρη και ο Αντώνης Ασημακόπουλος και ο Κώστας Χαρίσης.
Δύο αθλητές που θα μπορούσαν λοιπόν να απολαμβάνουν τα όσα έχουν κάνει στην καριέρα τους τυγχάνοντας παρόμοιας αντιμετώπισης του εξαιρετικού Λουκά Μαυροκεφαλίδη, έχουν γίνει πιο Ιπποκράτης και απ’ τους Κώους και προσπαθούν καθημερινά για το καλό του συλλόγου. Με την ίδια όρεξη και το ίδιο πάθος σαν να ξεκίνησαν το μπάσκετ χτες βάζοντας την ομάδα πάνω απ’ το “βαρύ” τους βιογραφικό.
Φυσικά το αυτόγραφο και την φωτογραφία δεν την ζήτησα. Ντράπηκα μάλιστα που δεν το έχω ζητήσει ήδη απ’ τον Αντώνη και τον Κώστα.
Σας ευχαριστούμε για όλα….
Γιώργος Πίτσης !!
