Έχουμε μιλήσει αρκετές φορές για τα ταλέντα που υπάρχουν στο νησί και πρέπει να τα βοηθήσουν όλοι οι φορείς να κάνουν το βήμα παραπάνω.Όμως οι πρώτοι που πρέπει να τα βοηθήσουν είναι οι γονείς.Άλλωστε αυτοί είναι καθημερινά μαζί τους και αυτοί είναι που μαθαίνουν στα παιδιά πως πρέπει να σκέφτονται γενικότερα στην ζωή τους.
Το περασμένο Σαββατοκύριακο ήμουν παρών στο τουρνουά ποδοσφαίρου των δημοτικών σχολείων που έγινε στο Blue Lagoon.Συνάντησα πολλούς γονείς,μίλησα με πολλούς και διαπίστωσα μερικά περίεργα πράγματα…
Ευτυχώς οι περισσότεροι έχουν επίγνωση της κατάστασης,ξέρουν τις δυνατότητες των παιδιών τους και τα κατευθύνουν με τον σωστό τρόπο.Εξάλλουν σε αυτές τις ηλικίες σημασία δεν έχει τόσο πολύ ο πρωταθλητισμός όσο κυρίως ο αθλητισμός.
Όπως σε όλα τα πρωταθλήματα,έτσι και σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα,υπήρχαν κάποια παιδιά που ξεχώρισαν και συγκεκριμένα δύο ποδοσφαιριστές ήταν οι καλύτεροι και ξεχώριζαν και με την τεχνική τους,και με την ταχύτητα τους,και με τον τρόπο που έπαιρναν θέσεις μέσα στο γήπεδο…ήταν όπως συνηθίζουμε να λέμε μπαλαδόφατσες…
Το κακό όμως είχε να κάνει με τους γονείς των συγκεκριμένων παιδιών.Φώναζαν απ’έξω στα παιδιά να μην κάνουν πάσες,να προσπαθήσουν να τους περάσουν όλους,και μόνο που δεν ήρθαν στα χέρια με κάποιους άλλους γονείς και η κατάσταση ξέφυγε όταν συνέχισαν να φωνάζουν λέγοντας σε πολλές περιπτώσεις ότι τα άλλα παιδιά,είναι άχρηστοι,άσχετοι, δεν ξέρουν ποδόσφαιρο και δεν πρέπει να παίρνουν πάσα..
Στο ένα παιδί μίλησα,περισσότερο για να δω πως αντιμετωπίζει το ποδόσφαιρο και τι θέλει να κάνει,την απάντηση όμως μου την έδωσε ο πατέρας του “Τι θέλεις να μάθεις αν μπορεί να παίξει μπάλα;Τουλάχιστον για την Τσέλσι είναι το παιδί,έτσι παικταρά μου; Όχι θα κάθεται να παίζει με τους άσχετους εδώ στην Κω που δεν ξέρουν ούτε πάσα να δώσουν.Ευτυχώς που ήταν ο γιος μου και τους κέρδισε μόνος του”.
Σχόλιο στην απάντηση δεν θα κάνω…άλλωστε νομίζω ότι κανένας δεν συμφωνεί,αλλά θέλω να το συνδέσω με μια άλλη περίπτωση.Φυσικά αυτό το παιδί δύσκολα θα καταφέρει να παίξει ποδόσφαιρο,αφού όσο καλός ποδοσφαιριστής και να είναι,λογικά θα επηρεαστεί απ’την ιδεολογία και την σκέψη του πατέρα του.
Όπως ακόμα ένα παιδί σε μεγαλύτερη ηλικία που έχει τα προσόντα να παίξει ποδόσφαιρο,έχει τον όρεξη αλλά ο πατέρας του,το βλέπει σαν….επιχείρηση και προσπαθεί να του βρει μάνατζερ απο τώρα για να κανονίσει τα λεφτά που μπορεί να πάρει στο μέλλον απ’τον μικρό..
Καταλαβαίνω ότι ο κάθε γονιός,νομίζει για το παιδί του ότι είναι το καλύτερο,όμως υπάρχουν και όρια.Δεν χρειάζεται να φουσκώνουμε τα μυαλά των παιδιών.Μπάλα θα παίξουν αρκεί να το πιστεύουν και να προσπαθούν καθημερινά.
Αλλά και να μην παίξουν ποδόσφαιρο πρέπει τουλάχιστον να έχουν μια σωστή νοοτροπία.Καλύτερα να γίνουν όλοι καλοί άνθρωποι με σωστές αντιλήψεις παρα να γίνουν καλοί ποδοσφαιριστές και να έχουν τα μυαλά τους πάνω απ’το κεφάλι τους.Άλλωστε αν ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία,θα είναι ποδοσφαιριστές για λίγα χρόνια.
