Συνέντευξη στην Κατερίνα Φιλοπούλου
Τι έκανε έναν άνθρωπο σαν τον Μύρωνα Σηφάκη να έρθει προπονητής στον Ανταγόρα;
Θα σας απαντήσω μεταφορικά. Απ’ ότι γνωρίζουμε όλοι, η Κως είναι το νησί του Ιπποκράτη, της ίασης και της ιατρικής. Μεταφορικά λοιπόν, δεν ήρθα εδώ για να κάνω… «το αγροτικό μου». Ήρθα εδώ να προσπαθήσω να βάλω τις βάσεις για να χτίσω ένα «νοσοκομείο», κι αν δεν μπορέσω να το ολοκληρώσω, να βάλω τουλάχιστον τις βάσεις…
Αυτή ήταν εξαρχής η πρόθεσή μου και η πρόκληση αν θέλετε, αλλά κι ένας από τους κύριους λόγους που πήρα αυτή την απόφαση. Το σημαντικότερο όμως ήταν ότι, παίρνοντας πληροφορίες για τον κ. Μιχελάκη, κι επειδή γνωρίζω τι γίνεται στο ελληνικό ποδόσφαιρο και ποιοι εμπλέκονται σ’ αυτό, κατάλαβα ότι είναι ένας καθαρός άνθρωπος, ένας έξυπνος επιχειρηματίας ο οποίος έχει ένα όραμα για αυτή την ομάδα. Κι αυτό το όραμα είναι ταυτόσημο με όσα σας είπα παραπάνω, να βάλουμε δηλαδή τις βάσεις για να χτίσουμε μια ομάδα που να μπορεί να σταθεί με αξιοπρέπεια στο Πρωτάθλημα της Δ’ Εθνικής και σιγά – σιγά, μέσα στα επόμενα χρόνια, να προσπαθήσει να ανέβει στις επαγγελματικές κατηγορίες.
Είναι κίνητρο αυτό για σας; Να παίρνετε μια μικρή ομάδα και να την φτάνετε ψηλά; Το έχετε κάνει και στο παρελθόν…
Αυτό είναι κάτι που μ’ αρέσει πάρα πολύ. Σημασία όμως, δεν έχει τι έχω κάνει, αλλά τι θα κάνω εδώ. Οι άνθρωποι της ομάδας με γνωρίζουν, με σέβονται, επώνυμοι και ανώνυμοι με συναντούν στο δρόμο και μου δείχνουν την εκτίμησή τους για όσα έχω κάνει. Εμένα όμως με ενδιαφέρει να κάνω πράγματα για την ομάδα και να κερδίσω μέσα απ’ αυτά το σεβασμό και την εκτίμηση των ανθρώπων του νησιού.
Από το λίγο διάστημα που είστε στην Κω, πως βλέπετε το επίπεδο του τοπικού ποδοσφαίρου;
Το τοπικό πρωτάθλημα υπάρχουν 2 ομάδες – γιατί αυτές έχω δει μόνο για να είμαι ειλικρινής, αν και λίγες φορές – που έχουν πολύ καλό ρόστερ για τοπική κατηγορία. Θα έλεγα ότι έχουν ρόστερ ανώτερης κατηγορίας, γιατί έχει την ιδιομορφία να έχει μέσα αξιόλογους ξένους ποδοσφαιριστές αλλά και καλούς ποδοσφαιριστές και από την Κω και εκτός αυτής. Άρα το επίπεδο αυτών των 2 ομάδων είναι αρκετά υψηλό.
Οι φίλαθλοι του Ανταγόρα αναρωτιούνται που μπορεί να φτάσει η ομάδα τους φέτος. Με την μέχρι στιγμής εικόνα που έχετε από την ομάδα, πόσο εύκολη ή δύσκολη μπορεί να είναι η φετινή του πορεία;
Απ’ ότι γνωρίζετε η ομάδα του Ανταγόρα φέτος, απαρτίζεται από 23 ποδοσφαιριστές, εκ των οποίων οι 17 είναι νεοαποκτηθέντες. Οι 12 από τους 23 είναι μικροί. Άρα αντιλαμβάνεστε ότι το εγχείρημά μας δεν είναι εύκολο. Παρ’ όλα αυτά – για όσους δεν γνωρίζουν – ξεκινήσαμε την προετοιμασία μας χωρίς πολλά λόγια, με χαμηλά το κεφάλι, από τις 12 Ιουλίου. Από τότε μέχρι τώρα, μερικές μόλις μέρες πριν αρχίσει το πρωτάθλημα, αυτή η ομάδα έχει δουλέψει πάρα πολύ σκληρά, αρκεί να σας πω ότι είναι πάνω από 80 προπονητικές μονάδες η όλη προσπάθειά μας μέχρι τώρα.
Όπως καταλαβαίνετε, έχουμε δουλέψει σε επαγγελματικά πρότυπα, κάτω από ειδικές συνθήκες, κι αυτό είναι ένα μήνυμα που έχω περάσει στους παίχτες μου, ότι δηλαδή εμείς όλη τη χρονιά θα πρέπει να αγωνιζόμαστε κάτω από ειδικές συνθήκες. Σκεφτείτε για παράδειγμα, ότι σε λίγες μέρες αρχίζει το πρωτάθλημα και εμείς δεν έχουμε κάνει ακόμα ούτε μία προπόνηση στο γήπεδο που θα αγωνιστούμε!
Δράττομαι της ευκαιρίας που μου δίνετε, για να ευχαριστήσω και δημόσια το Δ.Σ. του Δίκαιου που μας δίνει το γήπεδό του για να κάνουμε προπονήσεις, αλλά και το Δήμο Δικαίου για τη βοήθειά του.
Παρ’ όλα αυτά, κύριος στόχος μας είναι η ομάδα να είναι ανταγωνιστική, να παίξει ελκυστικό ποδόσφαιρο όσο είναι δυνατόν βέβαια στο στάδιο που έχουμε για έδρα και δεν σας κρύβω ότι αν οι συνθήκες του αγωνιστικού χώρου στο γήπεδο δεν βελτιωθούν, θα ζητήσω από τη Διοίκηση να αλλάξουμε έδρα και να πάμε σε ένα γήπεδο που να μπορούμε να παίξουμε ποδόσφαιρο…
Ξέρω που ήρθα, έχω αντιληφθεί ότι οι Κώοι είναι δύσκολοι φίλαθλοι και δύσκολα τους πείθεις και θέλω να προσπαθήσω μέσα από την αγωνιστικότητα της ομάδας και τον τρόπο παιχνιδιού του Ανταγόρα, να ελκύσουμε τον κόσμο, να τον πείσουμε να έρθει στο γήπεδο. Το δύσκολο όπως ξέρετε, δεν είναι να πείσεις αυτούς που σ’ αγαπούν, το δύσκολο είναι να πείσεις αυτούς που σε αμφισβητούν. Κι εκεί θα είναι η προσπάθειά μας, και η δική μου και των παιχτών.
Πολλοί Κώοι, συνηθίζουν να γκρινιάζουν για την έλλειψη ντόπιων από τις ομάδες που είτε πάνε για άνοδο, είτε αγωνίζονται στο Περιφερειακό. Θα ήθελα το σχόλιό σας.
Πριν σας απαντήσω, θα ήθελα να ενημερώσω τους φιλάθλους, ότι το φετινό ρόστερ της ομάδας, είναι μειωμένο κατά 40% σε σχέση με το περσινό. Πρέπει επίσης να σας πω ότι, τα παιδιά αυτά, δεν παίρνουν πολλά χρήματα όπως νομίζουν οι περισσότεροι.
Τώρα, όσον αφορά τους ντόπιους, νομίζω πως ούτε και πέρσι έπαιζαν πολλοί Κώοι. Φέτος, έχουμε τους Κουρζή, Φίντι, Χατζησουλεϊμάν, Αθανασίου, Μήτρου, Οικονόμου, Καραγιάννη, τον Μανώλη και το Χρήστο Χατζηφούντα, τον Πλίγκο που είναι Δωδεκανήσιος και τον Τσαραπατσάνη που είναι στο νησί 3 χρόνια. Δηλαδή περισσότερους από 10 σε ένα ρόστερ 23 ατόμων.
Έτσι όπως έχει εξελιχθεί η παγκοσμιοποίηση, στο σύγχρονο ποδόσφαιρο ελάχιστες ομάδες απαρτίζονται από ντόπιους, δικούς τους παίχτες. Πολλά παιδιά που είναι Κώοι και ήταν πέρσι, φέτος δεν είχαμε την τύχη να τους έχουμε στο ρόστερ μας, για διάφορους λόγους, χωρίς πάντως δική μου ευθύνη.
Την Κυριακή ξεκινά τις υποχρεώσεις της η ομάδα. Θέλω να μου πείτε πως βλέπετε τον όμιλο του Ανταγόρα και ποιες ομάδες ξεχωρίζετε.
Κοιτάξτε, και για μένα είναι μια πρωτόγνωρη κατηγορία. Μετά από πολλά χρόνια – έχω ξεχάσει και πόσα – επανέρχομαι σε αυτό το πρωτάθλημα, με τους τόσους διαφορετικούς ομίλους. Παρόμοιο πράγμα, με νησιωτικές ομάδες και ομάδες του Πειραιά, έχω ξαναζήσει όταν ξεκίναγα την ποδοσφαιρική μου καριέρα, από το ’73 μέχρι το ’80-’81 που έπαιζα στον Ατσαλένιο.
Στην Ελλάδα όλοι ξέρουμε πως εκτός από την Α’ Εθνική, που εκεί τα πράγματα είναι ξεκάθαρα για το ποιοι πάνε για Πρωτάθλημα και ποιοι θα παλέψουν να μην υποβιβαστούν, στα υπόλοιπα πρωταθλήματα, όλες οι ομάδες όταν ξεκινούν, πάνε για πρωτάθλημα! Μετά τις 10 πρώτες αγωνιστικές κοιτάνε οι μισές πως θα σωθούν και 2-3 είναι αυτές που τελικά διεκδικούν τον τίτλο και οι υπόλοιπες πως δεν θα καταρρεύσουν οικονομικά. Άρα, με αυτό το σκεπτικό είναι ένα αμφίρροπο και απρόοπτο Πρωτάθλημα.
Στον όμιλό μας συμμετέχουν «παραδοσιακές» ομάδες για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, όπως το Κορωπί, ο Αχαρναϊκός, η Προοδευτική, ο Σαρωνικός που έπεσε από τη Γ’ Εθνική και τα Σπάτα που τα τελευταία 2 χρόνια πάντα διεκδικούν πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Νομίζω ότι αυτές οι ομάδες που έχουν μια δυναμική.
Στην πράξη θα δούμε πως είναι πραγματικά ο όμιλος. Νομίζω ότι μετά τα 10 πρώτα παιχνίδια θα μπορούμε να πούμε περισσότερα.
Ας πάμε λοιπόν στις πράξεις. Τι χρειάζεται για να ανέβει μια ομάδα από το Περιφερειακό στην Α’ Εθνική; Καλό προπονητή; Δυνατό ρόστερ; Ισχυρή διοίκηση; Πιστούς φιλάθλους; Τύχη; Άστρο;
Όλα αυτά που είπατε, συνθέτουν το παζλ, τους κρίκους που κάνουν την αλυσίδα δυνατή, για να μπορεί να κάνει πρωταθλητισμό μια ομάδα. Αλλά στην Ελλάδα χρειάζονται και άλλα πράγματα. Χρειάζεται η ομάδα να έχει δύναμη και μέσα και έξω από τους αγωνιστικούς χώρους. Αυτή δυστυχώς είναι μια ελληνική πατέντα, που δεν αρκεί να έχεις καλό ρόστερ, να έχεις χρήματα, να έχεις καλό προπονητή, να παίζεις καλό ποδόσφαιρο… Πολλές φορές αυτά δεν είναι αρκετά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο.
Φαντάζομαι ότι ως πατέρας, είστε πολύ περήφανος για το γιο σας. Πείτε μου λίγα πράγματα για τον Μιχάλη και την πορεία του από τα γήπεδα της Κρήτης μέχρι τη φανέλα με το εθνόσημο…
Έχω συνηθίσει να δέχομαι πάντα ερωτήσεις, ξέχωρα από τη δική μου ιδιότητα, για τον Μιχάλη. Και σίγουρα είμαι περήφανος γι’ αυτόν. Αλλά αποφεύγω να μιλάω και να κρίνω τον Μιχάλη και την καριέρα του. Ο Μιχάλης βαδίζει μόνος του στη ζωή και στο ποδόσφαιρο από μικρός, δεν έχει καμία βοήθεια από μένα. Για να σας δώσω να καταλάβετε τι εννοώ, έτυχε να είμαι προπονητής του για 11 αγωνιστικές στον ΟΦΗ. Ο Μιχάλης ήταν τότε 22 χρονών. Ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο στα 7 του. Από τότε που ξεκίνησε μέχρι που πήγε 22, δεν τον είχα δει να αγωνίζεται 11 παιχνίδια από την κερκίδα κάποιου γηπέδου. Άρα βαδίζει μόνος του, με τις δικές του δυνάμεις, είμαι περήφανος γι’ αυτό που κάνει και εγώ του εύχομαι να είναι υγιείς, να υλοποιήσει τους στόχους που έχει με την ομάδα του αλλά προπάντων με την εθνική και να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα.
Ερχόσαστε σε επαφή με τους φιλάθλους, μιλάτε μαζί τους, όσο σας το επιτρέπει ο χρόνος σας. Τι σας ζητάνε;
Ζητάνε απλώς να δουν καλό ποδόσφαιρο και να παραμείνει η ομάδα στην κατηγορία. Αυτό θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε πράξη. Βέβαια, στο πίσω μέρος του μυαλού μου εγώ έχω άλλα πράγματα, όπως αυτά που σας είπα στην αρχή. Ο μεγάλος μου στόχος, και δικός μου και του Προέδρου, αλλά πιστεύω και των περισσότερων φιλάθλων του Ανταγόρα, είναι κάποια στιγμή η ομάδα να βρεθεί σε επαγγελματικές κατηγορίες.
Αυτό όμως πρέπει να γίνει βήμα – βήμα. Πρέπει να περάσουμε όλες τις δοκιμασίες. Ξέρετε ότι τα προβλήματα και τα εμπόδια όταν τα ξεπερνάς σε κάνουν πιο ισχυρό. Και τα προβλήματα στην περίπτωσή μας είναι πολλά. Μόνο τα έξοδα να σκεφτείτε για τα ταξίδια που χρειάζεται να κάνουμε όλη τη χρονιά, αρκεί. Χρειάζεται να πλαισιωθεί η ομάδα από επιχειρηματίες που να αγαπούν τον Ανταγόρα και να μπορούν να βοηθήσουν σε όλες τις κατευθύνσεις.
Η οργάνωση είναι ένα μεγάλο πρόβλημα, ειδικά σ’ αυτές τις κατηγορίες και εμείς είμαστε ακόμα σε νηπιακό στάδιο. Αν φτιάξουμε την οργάνωση της ομάδας και αποκτήσουμε ένα δικό μας σπίτι, μπορούν να γίνουν πολλά. Πρέπει η ομάδα να αποκτήσει ισχυρές ακαδημίες, να μαζέψει τα μικρά παιδιά όχι μόνο από την Κω αλλά και τα γύρω νησιά, ώστε τα επόμενα χρόνια τα παιδιά αυτά να απαρτίζουν την πρώτη ομάδα.
Κλείνοντας, τι θα λέγατε στους ντόπιους για να έρθουν στο γήπεδο;
Δεν πρέπει να του πούμε, πρέπει να κάνουμε πράγματα μέσα στο γήπεδο σαν ομάδα. Να κάνουμε πράγματα σαν Διοίκηση για να δείξουμε ότι οι άνθρωποι που ηγούνται της ομάδας, ο Πρόεδρος, είναι ένας καθαρός άνθρωπος.
